بگزارش خبرنگار یزد فردا"طبس : مهدی امنیان مدرس رئیس اسبق دانشکده فنی امام علی (ع) طی یادداشتی در خصوص اوضاع آب در منطقه یادداشتی ارائه  کرده است که  متن آن بشرح  ذیل آمده است.

به نام خداوند جان و خرد، کزین برتر اندیشه بر نگذرد، چند روز مانده به عاشورای امسال در طبس بودم، یک روز گذرم به یکی از روستاها افتاد.

با کشاورز عزیزی برخورد کردم که مزرعه‌اش را آبیاری می کرد، حجم بسیار زیادی از آب را به داخل مزرعه هدایت می کرد، مزرعه‌ای بزرگ که محصولش شامل مخلوطی از چغندر و زردک بود ، نه چندان زیاد، و الباقی علف، نسبتاً زیاد.

ایشان می‌گفت کشاورزی فایده‌ای ندارد و مثلاً همین خوید ( خوید = کرت = مزرعه ) در نهایت و بعد از بارها آبیاری و … چند ده هزار تومان ( بنظرم گفت بیست هزار تومان ) بیشتر محصول نخواهد داد. .

فکر کردم ما اگر برای مسواک زدن یا وضوگرفتن و غیره کمی شیر آب را باز بگذاریم، دچار عذاب وجدان می‌شویم.

و اینجا و آنجا در این مملکتِ وسیع چقدر آب هدر می رود و اگر اعتراض و یا حتی سوال کنی، می‌گویند « آب مال خودش است»!

یادم آمد که چندی قبل و به مناسبتی مطلبی را در یکی از شبکه های اجتماعی گذاشته بودم، و گمان می‌کنم وظیفه دارم بگویم که از نظر من مشکل کم‌آبی اینجاست، و ا ین موضوع است که «نمی‌گذارد مصرف آب مدیریت شود» بگذارید آن متن را تکرار کنم؛ تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

اجازه بدهید یک مقایسه‌ای بکنم، نور خورشید از منبع نور که خورشید است و مال هیچکس نیست و به عبارتی مال همه است، خارج می‌شود و خودش می‌آید تا به ما می‌رسد.

آب‌های زیر زمینی از منابع آبی زیر زمین که مال هیچکس نیست و به عبارتی مال همه است، از سوراخی که اسمش چشمه است خارج می‌شود و خودش راهش را بر اساس شیب زمین و ثقل پیدا می‌کند و به ما می‌رسد.

ولی این دوّمی یعنی آب صاحب پیدا کرده است، یعنی مال من هست و مال شما نیست، چرا ؟؟؟

آب نهرین طبس از چشمه قنبر و چشمه‌های حمام مرتضی‌علی و چشمه جعفری و چند چشمۀ دیگر است، من همه این چشمه‌ها را دیده ام، همه‌ آنها همین سوراخ‌های طبیعی زمین (چشمه) اند.

چشمه قنبر، دو یا سه حلقه قنات نزدیک به هم و در طول چند ده متر دارد که آن هم معلوم است فقط برای جابجایی محل چشمه حفر شده است، یک مسیر زیرزمینی هم برای تغییر مسیر ساخته شده که مشهور به سردر است، اینها واقعیت‌های آب طبس است.

حالا چند سوال دارم که توقع دارم بر اساس اندیشه و عقل پاسخ داده شود، مسلّما اگر شریعت اسلام (نصّ قرآن یا سنت پیامبر اکرم یا ائمه معصومین – به شرط سند صحیح عقلی و نقلی _ ) دستورصریحی داده باشند، لازم الاجراست ولی اگر این مالکیت بر اساس قوانین مدنی و یا عرفی است، باید تجدید نظر گردد.

به نظر من در شرایطی که ارزش و اهمیت آب روز به روز بیشتر و مدیریت مصرف آن جدی‌تر می‌شود باید به این سوالات پاسخ داده شود.

سوال اول: اساساً چرا آب طبس مالکیت دارد؟ و سایر چشمه‌ها و رودخانه‌های کل کشور؟

سوال دوم : اگر مبنای مالکیت، هزینه‌هایی است که در زمان قدیم و یا احیاناً جدید شده است (در مورد آب طبس، چند حلقه چاه چشمه جعفری و نیز مسیر و چاه‌های سردر)، این چه هزینه‌ای بوده که پس از صدها و شاید هزاران سال استفاده مالکانه از آب طبس هنوز مستهلک نشده است؟

در همین مورد، اگر من مقداری از آب یکی از چشمه‌های (واقعاً و صد در صد چشمه) جعفری یا حمام مرتضی علی را مستقیماً پمپاژ کنم (بدون آنکه از مسیر، کانال و غیره موجود استفاده کنم)، چه حکمی دارد؟

سوال سوم : اگر به سوال دوم پاسخ داده شود، صاحبان قنات‌ها و چاه‌ها که با هزینه و تلاش خودشان راهی برای خروج آب از زیر زمین ایجاد کرده‌اند و آن راه (قنات یا چاه) مال خودشان، ولی آب زیرزمینی که قاعدتاً حکم انفال را دارد، مال همۀ مردم (یا مال دولت) است، نباید پول آن آب را بدهند؟

من، نویسندۀ این متن، محمد مهدی امینیان مدرّس هستم و توقع دارم مسئولین امر (قانونی و شرعی) پاسخی برای آن بیابند چون گمان می‌کنم در روز قیامت، هرگونه تصمیم و عواقب آن براساس اراده و قوانین خداوند خواهد بود نه نظرات من و شما.

در پایان از همۀ سروران ارجمند و عزیزانی که پاسخ شعاری ندهند سپاس‌گزاری نموده و چنان‌چه مسئول، شخص یا گروهی را می‌شناسید که می‌تواند با تفکر منطبق بر شرع نظری بدهد و صلاح دانستید برایش ارسال کنید از نظر من بلامانع است .

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا