مركز تحقيقات سنجش سلامت، پژوهشكده علوم و بهداشتي جهاد دانشگاهي کشور در سال  1389 با حمایت مالی از معاونت پژوهش و فناوري جها د دانشگاهی کشور و بنیاد نخبگان یک پژوهش علمی را در سطح کشور با محوریت آگاهی از میزان شادکامی مردم انجام می دهند.

. هدف اصلي اين مطالعه بررسي شادكامي مردم ايران و عوامل مؤثر بود .  اين مطالعه از نوع مقطعي بوده و نمونه گيري به روش چند مرحله اي انجام شد. افراد در سنين ٦٥ - ١٨ سال به عنوان جمعيت هدف  مورد مطالعه قرار گرفتند. حجم نمونه در كل كشور ٢٧٨٨٣ نفر برآورد شد كه سهم هر استان حداقل ٨٠٠ نفر بود.. سطح شادكامي با استفاده از يك سؤال اندازه گيري شد. بيشتر افراد شادكامي خود را در سطح نه زیاد - نه کم  ارزيابي کردند.  نتايج حاصل از تحليل رگرسيون لجستيك نشان داد علاوه بر عوامل اقتصادي  اجتماعي از قبيل وضعيت اشتغا ل، سطح تأثير بسزايي بر سطح شادكامي، درآمد و شهر محل سكونت، درك افراد از سلامت خود بهبود وضعيت زندگي روزمره مردم بتواند در افزايش شادكامي آنان مؤثر باشد.

مدیر این تحقیق علي منتظري از  گروه سلامت روان،مركزتحقيقات سنجش سلامت،پژوهشكده علوم بهداشتي جهاد دانشگاهي و همکاران وی بوده است.

این تحقیق در  فصلنامه پايش  سال يازدهم شماره چهارم مرداد  شهريور ١٣٩١ منتشر شده است.

برای دانلود متن کامل آن اینجا را کلیک کنید.

با توجه به نتایج جالب و مهم این تحقیق بعد از انتشار مورد توجه رسانه های مهم کشور از جمله مطبوعات، خبرگزاری ها و حتی رسانه ملی قرار گرفت و و حتی کمیسیونی در وزارت کشور به عنوان کمیسیون نشاط اجتماعی نیز یافته های این تحقیق را بررسی کرد.

نتایج تحقیق در استان یزد

بر اساس این تحقیق استان یزد غمگین ترین شهر ایران است چراکه از 942 نفری که مورد سوال قرار گرفته اند 419 نفر گفته اند نهزيادنهكم احساس افسرده گی می کنند. 241 نفر احساس زیاد افسردگی دارند. وقتی این آمار با سایر استان ها مقایسه شد یزد غمگین ترین شهر ایران شد.

نتایج کلی

یافته‌های پژوهش “شادکامی مردم ایران و عوامل مؤثر بر آن” از میان ۳۰ استان مورد بررسی، استان زنجان را با ۶۹.۳ میانگین امتیاز شادکامی، شادترین استان معرفی کرده و از یزد با ۱۲.۳ میانگین امتیاز شادکامی، به عنوان پایین‌ترین سطح شادکامی نام برده است. همچنین استان‌های گلستان، بوشهر، هرمزگان و کردستان از میزان شادکامی بالاتری از خط میانگین برخوردار بوده‌اند.از دیگر نتایج این پژوهش، کاسته شدن یک درصد از شادکامی افراد به‌ازای افزایش هر یک سال به سن آن‌هاست.

یافته‌های به دست آمده از این تحقیق نشان داده است که افراد مطلقه، بیوه و متأهل از سطح شادکامی کمتری نسبت به افراد مجرد برخوردارند