محمد رضا شوق الشعرا

شرمندگی ماند و ناتوانی برای جبران ابراز محبت دوستان
لحظات سختی را که پس از  سفر بی بازگشت پدر بدیار باقی داشتیم، لطف و همراهی دوستان و آشنایان، آسان و قابل تحمل کرد. بسیاری در این هوای سرد، با آمدن به مراسم تشییع و ترحیم، ما را شرمنده و مدیون کردند، و بسیاری با تلفن و پیامک و کامنت...
اقرار می کنیم که در پاسخ، عاجز و ضعیف و ناتوان و شرمنده ایم و ای کاش که می توانستیم به گونه ای دیگر و بهتر این محبت ها را پاسخگو باشیم. هیچگاه فکر نمی کردیم براحتی مدیون کسی شویم و اینک که دین محبت بسیاری بر دوش و قلبمان سنگینی میر کند، می فهمیم که چقدر مدیون و بدهکار بودن سخت است. آرزو می کنیم در فصل شادی ها و با خنده بسراغ دوستان برویم و به گونه ای پاسخ محبت ها را که نمی شود داد، بدهیم.
سپاس. سپاس. سپاس.
از هیچکس توقع نداشتیم و نداریم، و اما مانده ایم با چه زبان و قلم و توانی، از دوستانی که یادمان آوردند محبت هنوز زنده است و نمرده، در این هوای سرد یلدایی تشکر کنیم.
تبصره اول: از هیچکس نام نمی بریم تا نکند خدای ناکرده نامی از قلم بیفتد و یا دوستی که  نامش را نبرده ایم ناراحت شود، و اما پاس می داریم حرمت ها را و می دانیم که در درونمان پس از مرگ و گذشت این مراسم چه اتفاقی افتاده و ...

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا