قطعه ای از نوشته دکتر علی شریعتی درباره مفهوم قربانی کردن در عید قربان
به گزارش نامه، امروز روز قربانی کردن اسماعیل هایی است که به آنها دلبسته ایم و هر جا که می خواهند دل ما را با خود می برند، آن قدر که از خدای خودمان دور کنند و در ورطه بی خبری و حیرانی سرگردان کنند. امروز باید همگام با ابراهیم بزرگ اسماعیل ها را به قربانگاه بیاوریم و در برابر خدا زانو بزنیم و بگوییم که مطیع حرف و کلام اوییم و از هر چه جز اوست بند دل می بریم.
و چه زیبا وصف کرد این قربانی ها و قربانگاه را، دکتر علی شریعتی که گفت:
«... این را تو خود می دانی، تو خود آن را، او را - هر چه هست و هر که هست - باید به منا آوری و برای قربانی، انتخاب کنی، من فقط می توانم نشانی هایش را به تو بدهم:
آنچه تو را، در راه ایمان ضعیف می کند، آنچه تو را در "رفتن"، به "ماندن" می خواند، آنچه تو را، در راه "مسئولیت" به تردید می افکند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگی اش نمی گذارد تا " پیام" را بشنوی، تا حقیقت را اعتراف کنی، آنچه تو را به "فرار" می خواند. آنچه تو را به توجیه و تاویل های مصلحت جویانه می کشاند، و عشق به او، کور و کرت می کند؛ ابراهیمی و "ضعف اسماعیلی" ات، تو را بازیچه ابلیس می سازد.
در قله بلند شرفی و سراپا فخر و فضیلت، در زندگی ات تنها یک چیز هست که برای بدست آوردنش، از بلندی فرود می آیی، برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وارت را از دست می دهی، او اسماعیل توست، اسماعیل تو ممکن است یک شخص باشد، یا یک شیء، یا یک حالت، یک وضع، و حتی، یک " نقطه ضعف"!
... و اکنون، ابراهیمی، و اسماعیلت را به قربانگاه آورده‌ای. اسماعیل توکیست؟ چیست؟ مقامت؟ آبرویت؟ شغلت؟ پولت؟ خانه‌ات؟ باغت؟ اتومبیلت؟ خانواده‌ات؟ علمت؟ درجه‌ات؟ هنرت؟ روحانیتت؟ لباست؟ نامت؟ نشانت؟ جانت؟ جوانیت؟ زیبایی‌ات؟ و .... من چه می‌دانم؟ این را باید خود بدانی و خدایت. من فقط می‌توانم نشانی هایش را به تو بدهم، آنچه تو را در راه ایمان ضعیف می‌کند، آنچه تو را در راه مسئولیت به تردید می افکند،آنچه دلبستگی‌اش نمی‌گذارد تا پیام حق را بشنوی و حقیقت را اعتراف کنی، آنچه تو را به توجیه و تاویل‌های مصلحت‌جویانه و ... به فرار می‌کشاند و عشق به او کور و کرت می‌کند و بالاخره آنچه برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وارت را از دست می دهی، او اسماعیل تو است! اسماعیل تو ممکن است یک شخص باشد یا یک شیئی، یا حالت، یا یک وضع، و یا حتی یک نقطه ضعف! تو خود آن را هر که هست و هر چه هست باید به منی آوری و برای قربانی انتخاب کنی. چه: ذبح گوسفند به جای اسماعیل قربانی است، و ذبح گوسفند به جای گوسفند قصابی!!! »
نظر علی شریعتی درباره‌ی واژه‌سازی
قاسمعلی فراست سه ویژگی واژه‌های جدید را از نگاه علی شریعتی بازگو کرد.
به گزارش یزدفردا به نقل از ایسنا ، این نویسنده عنوان کرد: دکتر شریعتی می‌گوید، واژه‌های جدید باید سه ویژگی داشته باشد؛ یکی این‌که بار معنایی لازم را که ما می‌خواهیم، داشته باشد، دیگر این‌که تلفظش ساده و روان باشد و از لحاظ زیبایی هم زیبا و تحسین‌برانگیز باشد. لزوما مخاطب باید با معنای کلمه آشنا باشد و دریابد کلمه‌ای که نویسنده به کار برده، مفهوم را بهتر می‌رساند، زیباتر از مترادف‌های قبلی خود است و واژه‌ای جدید به واژه‌های ذهنی ما اضافه می‌کند.
قاسمعلی فراست که روز یکشنبه، 16 تیرماه، در نشست «عصر تجربه» در بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان سخن می‌گفت، درباره‌ی ضرورت واژه‌سازی در داستان، گفت: کار نویسنده این است که کلمات جدید پیدا کند و در داستانش به کار ببرد. من اولین‌بار که کلمه‌ی «غم‌باد» را پیدا کردم، بسیار خوشحال شدم، اما بعد فهمیدم آقای احمد محمود پیش از من آن را به کار برده است.
او افزود: از تعابیری که من به کار می‌برم، این است که به جای «این پا و آن پا کردن»، نوشته‌ام «پا پا کردن»، یا نوشته‌ام «جا جُم شد»؛ یعنی «از جایش جنبید». آقای علیخانی هم تعریف می‌کند که در الموت به جای «ترسان لرزان آمد»، می‌گویند «پاترس آمد». این‌ها واژه‌هایی است که ما باید با نورافکن در تاریکی به دنبال‌شان بگردیم، بشنویم، بخوانیم و خودمان هم بسازیم که سومی خیلی هنرمندانه‌تر است. نویسنده‌ی حرفه‌یی باید تعبیرهای جدید و تأثیرگذار به کار ببرد. با این حال اگر این تعبیرها نیاز به توضیح داشته باشند، به درد نمی‌خورند.
مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
چهارشنبه 25,دسامبر,2024