بعد از انتخابات 24 خرداد ، اشتباه های راهبردی در تحلیل نتایج ، فضای عمومی کشور و به ویژه اصولگرایان را پر کرده است.

شاه بیت ادبیات اصولگرایان این است که در پیروزی حسن روحانی ، اصلاح طلبان و مشخصاً خاتمی و هاشمی نقشی نداشته اند.

این در حالی است که مروری بر آنچه از روز آغازین ثبت نام کاندیداها تا روز رأی گیری گذشت و به ویژه تمرکز بر روزهای منتهی به انتخابات ، نشان می دهد که اعلام حمایت رسمی و علنی هاشمی و خاتمی از روحانی و کناره گیری عارف به نفع وی که آرای اصلاح طلبان را به سمت روحانی سوق داد ، سونامی شگفت انگیزی را شکل داد که نتایج نهایی به کل تغییر یافت و حسن روحانی ، به عنوان کاندیدای جریان اعتدال و اصلاح ، در همان دور اول ، برنده شد.

اصولگرایانی که نمی خواهند این واقعیت را ببینند ، در واقع بیمناک آنند که در صورت پذیرش این واقعیت ، باید بر باورها و گزاره های 8 سال اخیرشان خط بطلان بکشند و دیگر دلشان خوش نباشد به این که "هاشمی دیگر خریدار ندارد" و "خاتمی برای همیشه حذف شد" و "اصلاحات هم مرد"!

اگر به دو ماه قبل از انتخابات برگردیم و تحلیل های اصولگرایان را مرور کنیم به یاد خواهیم آورد که آنان خود را برای یک رقابت درون اصولگرایی آماده کرده بودند و اساساً به رقیبی جز از میان خودشان فکر هم نمی کردند.
 از این رو ، حال و روز کنونی آنها در نفی واقعیت ، قابل درک است ، مانند بیماری که در بدو شنیدن خبر بیماری صعب العلاج اش ، بلافاصله آن را انکار می کند ولی آرام آرام با آن کنار می آید.

بی تردید اگر جریان اصولگرا ، نتواند واقعیت امر را آن گونه که هست ، باور و تحلیل کند و همچنان بخواهد خود را دلداری دهد ، باید در انتظار شکست های بزرگ تری در عرصه سیاست باشد.

اما از آن سو ، به نظر می رسد برخی طیف های جریان اصلاح طلب نیز دچار توهم خود مطلق انگاری شده اند. البته سخنان حسن روحانی در اولین کنفرانس مطبوعاتی اش ، نشان داد که هسته اصلی گروه پیروز در انتخابات ، دچار چنین تحلیلی نیست و منصفانه باید گفت که عقلای قوم اصلاحات و اعتدال نیز گرفتار توهم نیستند ولی در بدنه این جریان ،بعضاً نوعی غرور کاذب دیده می شود که خطرناک است.

کسانی که پیروزی روحانی را پایان گفتمان اصولگرایی می دانند نباید فراموش کنند که قریب به نیمی از آرای جامعه ، متوجه کاندیداهای اصولگرا شده است و این گفتمان ، پایگاه اجتماعی قابل اعتنایی دارد.

شاید گفته شود که همه آرای کاندیداهای اصولگرا ، منبعث از دیدگاه های اصولگرایانه رأی دهندگان نبوده است ؛ این سخن درستی است که می توان آن را درباره آرای روحانی و حتی آرای میلیونی خاتمی هم به کار برد.

واقع امر این است که در ایران امروز ، گفتمان اصلاح طلبی ، طرفدار بیشتری دارد که یکی از دلایل آن ، عملکرد فاجعه آمیز دولت احمدی نژاد است و مقایسه ای که مردم ، بین 8 سال اخیر و دولت های قبل انجام می دهند. با این حال ، هر دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا نباید فراموش کنند که ایرانیان ، عادت به عقد اخوت با هیچ جریان سیاسی ای ندارند و مخصوصاً بر مبنای تجربیات جدید که مبتنی بر "گذار از دوران شعار" است ، "کارآمدی" برایشان اولویت نخست است.