شبنم آذر، شاعر و یکی از بستگان پرویز اسلام‌پور اعلام کرد: «این شاعر که در سال‌های دهه چهل، چهار مجموعه شعر منتشر کرد، پنجشنبه شب گذشته در منزل خود در پاریس درگذشت.»  
 
پرویز اسلام‌پور از امضاءکنندگان بیانیه شعر حجم بود. این بیانیه پس از ماه‌ها بحث و گفت‌گو سرانجام در خانه پرویز اسلام‌پور تأیید شد و به امضای او، محمود شجاعی، بهرام اردبیلی، هوشنگ آزادی‌ور و یدالله رؤیایی رسیده بود. امضای بیانیه این جریان شعری و چندوچون‌های آن مدت‌ها محل بحث و جدل محافل ادبی در ایران بوده است.
 
اسلام‌پور که علاوه بر «حجم» از شاعران «شعر دیگر» نیز محسوب می‌شود، درباره شعر حجم گفته است: «حجم‌ سکوی پرتاب است، و ظرفیت پرتاب‌های دور جان‌های ناپیدای شعر.»
از کتاب‌های شعر اسلام‌پور، می‌توان به «وصلت در منحنی سوم» (١٣46)، «نمک و حرکت ورید» (١٣46)،  «سطح شبح در سفر پاک» (١٣4٩) و «پس حس خداوند نجاتم می‌دهد» (١٣4٩) اشاره کرد.  
 
پرویز اسلام‌پور سال‌ها پیش ایران را به مقصد پاریس ترک کرد. در این سال‌ها او کمتر شعر نوشت و منتشر کرد و تنها شعرهایی پراکنده از او در سایت‌ها و نیز ماهنامه «نوشتا» منتشر شد. به نظر می‌رسد آخرین باری که از او اثری در نشریات منتشر شده، مربوط به گفت‌وگویی است بین او و یدالله رویایی، شاعر و واضع شعر حجم، که سال 1388 در نوشتا منتشر شد و البته مربوط به تابستان 1993 میلادی بود.  
 
اسلام‌پور در سال‌های آغازین دهه 50 و پس از انتشار چهار مجموعه شعر با گرایش‌های حجم و دیگر، به نوعی سخنگوی این جریان‌ها بود. در سال 1351 او در پاسخ به سوالی از منوچهر آتشی در ماهنامه «تماشا» مبنی بر اینکه قصدش از آن همه هیاهو و ابراز تفاوت چه بوده است؟ گفته بود: «در ارتباط من و جهان، اما همیشه وضوح مرا ترسانده است. پس طبیعی است اگر همواره نقاب‌هام را بسیار خوب نگهداری کرده‌ام. از آن هیاهو که می‌گویی، آن سوی رابطه روح با طبیعت و جسم با جمع است. مثل پرتاب سنگ روی مرده‌های باستان، مثل افتادن یک زیبایی در بیهودگی است که صداش درمی‌آید، و صدای آن طرف یک صدای حقیقی، همیشه هیاهوست.»  
 
سرانجام، پرویز اسلام‌پور که مدت‌ها بود از هیاهو بریده بود در 69سالگی تنها در منزلش از دنیا رفت.