با اینکه هنوز ایستگاههای پمپاژ واشیان، چممهر و دشت جایدر در دست اجرا است و تاکنون آبی از رودخانه برداشت نشده ولی در 30 مرداد ماه سال 1391 آب رودخانه کشکان برای اولین بار حدود 5 ساعت در روستای چممهر پلدختر خشک شد و کشاورزان این روستا نتوانستند آبگیری کنند.
مشاور اجرایی مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان گفت: با بارشهای نرمال در سال آبی جاری، برگشت آبدهی چشمهها، رودخانهها و سفرههای زیرزمینی به حالت اولیه در کوتاهمدت امکانپذیر نیست.
رضا میرزایی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب افزود: در استان خشکسالی هیدرولوژی در راه بوده و نیاز است دستگاههای اجرایی ذیربط جهت مقابله با آن برنامهریزی کنند.
عضو کارگروه تخصصی خشکسالی، سرمازدگی و مخاطرات بخش کشاورزی لرستان ادامه داد: خشکسالی پدیدهای اقلیمی است که به کندی شروع و دارای طبیعتی پنهانی است و معمولا مدت زمان وقوع آن طولانی و خسارتهای ناشی از آن در بخشهای مختلف، بصورت تدریجی پدیدار و ظاهر میشود.
میرزایی با بیان اینکه آمار اداره کل هواشناسی استان نشان میدهد که میانگین بارندگیهای لرستان از ابتدای سال آبی 92-91 تاکنون برابر 192.5 میلیمتر بوده، تصریح کرد: این رقم نسبت به دوره مشابه سال قبل 49 درصد و نسبت به میانگین آمار بلندمدت 9 درصد افزایش داشته است اما آمار ایستگاههای هیدرومتری حاکی از این است که آبدهی رودخانههای استان، در پایان آذر ماه سال آبی جاری نسبت به دوره مشابه سال قبل( 91-90 ) بین 24 تا 59 درصد و نسبت به آمار بلندمدت بین 33 تا 78 درصد کاهش داشته است.
این کارشناس ارشد آب زیرزمینی شرکت آب منطقهای لرستان متذکر شد: اگر در سال آبی جاری مقدار بارندگیها بیشتر از حد نرمال هم باشد، به علت تأثیرات منفی خشکسالیهای چندین سال گذشته و خالی شدن آبخوانها، باز هم برگشت آبدهی چشمهها، قناتها، رودخانهها و سفرههای آب زیرزمینی استان، در کوتاهمدت به حالت اولیه امکانپذیر نیست، بلکه این کار زمانبر بوده و مستلزم طی زمانی نسبتا طولانیتر است و نیاز به بارشهای بیشتر و پشت سر هم در مدتی حدود 5 سال دارد.
میرزایی گفت: اگر روند بارشهای سال آبی جاری به همین صورت ادامه پیدا کند و خشکسالی هواشناسی نداشته باشیم، یقینا خشکسالی هیدرولوژی بر منابع آبی استان حکمفرما خواهد بود، لذا لازم است دستگاههای اجرایی متولی آب و خاک جهت مقابله با خشکسالی هیدرولوژی آمادگی و برنامهریزی داشته باشند تا بتوانیم از آن گذر کنیم.
وی در خصوص ارایه راهکارهای مقابله با کمآبی و تأثیرات سوء خشکسالیهای اخیر اظهار کرد: یکی از راههای مؤثر، اصلاح وضعیت موجود تولید محصولات کشاورزی، متناسب با محدودیتها و کاهش منابع آبی استان است تا بتوانیم از یک طرف تأثیرات منفی کمآبی را بر تولید محصولات کشاورزی کاهش دهیم و از طرف دیگر تا حدودی وضعیت منابع آبی را در همین حد فعلی حفظ و از تشدید فشار بر منابع آبی جلوگیری کنیم.
این کارشناس با اشاره به اینکه با تغییر الگوی کشت و کاهش سطح زیر کشت برخی محصولات کشاورزی مثل برنج، ذرت و یونجه که نیاز آبی آنها بسیار بالاست و همچنین با کنترل برداشت آب از آبخوانها و دیدهبانی مکرر و گشت و بازرسی در دشتها، افزایش راندمان آبیاری و بهرهوری و کارایی مصرف آب، رسیدن به این هدف تا حدود زیادی امکانپذیر است، اضافه کرد: منابع آبی استان دارای ظرفیت محدودی است و نباید به منابع آبی بیش از ظرفیت آنها فشار وارد کرد زیرا این کار به نفع کشاورزی استان نیست.
وی با تأکید بر ایجاد هماهنگی بین متولیان آب و خاک در اجرای طرحهای تأمین آب کشاورزی بیان کرد: سازمان جهاد کشاورزی و شرکت آب منطقهای که متولی آب و کشاورزی در استان هستند باید از اجرای طرحهای منفک و غیرهماهنگ خودداری و برای اجرای طرحهای تأمین آب کشاورزی از جمله سدهای مخزنی و ایستگاههای پمپاژ کشاورزی، سیستمهای آبیاری و تغییر الگوی کشت چه در کوتاهمدت و چه بلندمدت، بطور جامع و هماهنگ عمل کنند تا تأثیرات نامطلوب کمآبی و خشکسالیها بر کشاورزی و منابع آبی استان به حداقل برسد.
عضو کارگروه تخصصی خشکسالی، سرمازدگی و مخاطرات بخش کشاورزی با اشاره به برخی طرحهای غیر کارشناسی و غیرعلمی در استان اذعان کرد: با اینکه هنوز ایستگاههای پمپاژ واشیان، چممهر و دشت جایدر در دست اجرا است و تاکنون آبی از رودخانه برداشت نشده ولی در 30 مرداد ماه سال 1391 آب رودخانه کشکان برای اولین بار حدود 5 ساعت در روستای چممهر پلدختر خشک شد و کشاورزان این روستا نتوانستند آبگیری کنند.
وی اضافه کرد: با این وضعیت، سازمان جهاد کشاورزی استان در چندین نقطه در بالادست رودخانه کشکان، بدون تخصیص آب، مشغول اجرای ایستگاههای پمپاژ است که با این کار در آینده برای ایستگاههای پمپاژ واشیان، جایدر و بانبازه چممهر مشکل ایجاد خواهد شد که ما این موضوع را بارها در جلسات متعدد به جهاد کشاورزی استان اعلام کردهایم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: آب یک موضوع کاملا فنی و تخصصی بوده و در تخصیصهای آب کشاورزی، باید کلیه جوانب امر و تأثیرات آن را در آینده آبخوانها، ظرفیت منابع آبی، محیط زیست و سهم حقآبهبران پایین دست در نظر گرفته شود لذا مدیران و کارشناسان نباید تسلیم تصمیمات مصلحتی شوند، زیرا آینده همه ما به آب وابسته است.
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
دوشنبه 23,دسامبر,2024