اما اکنون که تب و تاب انتخابات تا حدود زیادی فرونشسته است و هیجان زیبای حس مؤثر بودن و قدرت انتخاب داشتن ملت ایران جای خود را به خنکای نسیم بهاری داده است، بهتر می توان درباره این مقطع حساس و سرنوشت ساز ایران اسلامی اظهار نظر کرد. لذا سعی خواهیم کرد به اختصار نکاتی را خدمت خوانندگان محترم بیان نمایم:
1- از آنجا که این انتخابات، اولین انتخابات پس از فتنه 88 بود، دشمنان ملت ایران و جبهه نفاق داخلی امید زیادی به دل بسته بودند تا با ایجاد فضای سرد و بی روح، جان تازه ای به پیکر مرده فتنه سبز بدمند و با ایجاد فتنه ای جدید ایران را به خود مشغول و انقلاب های ملت های مسلمان را سرکوب کنند اما حضور با بصیرت و حماسی ملت ایران از گرایش های مختلف در پای صندوق های رای، باطل السحر تمامی نقشه های آنان بود.
2- لبیک مردم به ندای حسینی امام خامنه ای به مثابه شکر این نعمت الهی بود که مسلما خداوند متعال پاداش این ادای فریضه را به ملت ایران به زودی ارزانی خواهد نمود. پیروز این انتخابات جبهه عظیم انقلابی جهان اسلام، امام خامنه ای به عنوان رهبر بزرگ و محبوب مسلمانان جهان و ملت قهرمان ایران بودند.
3- کیفیت منتخبین مردم، نشاندهنده رویکرد مستمر افکار  عمومی به خط مشی اصولگرایی و محبوبیت روزافزون شعارها و مطالبات انقلابی و عدالت خواهانه مردم است. جاماندن بخش قابل توجهی از نمایندگان مجلس هشتم از راهیابی به مجلس نهم نشاندهنده پالایش بخشی از نمایندگان به اصطلاح اصولگرا است. گرچه تعدادی از چهره های مشهور اصلاح طلب مجلس هشتم نیز نتوانستند اعتماد مردم حوزه های انتخابیه خود را کسب نمایند.
4- و اما در شهر یزد پس از چند دوره ناکامی  نماینده ای اصولگرا وارد مجلس شد. در این میان، یک بی انصافی و ظلم به مردم فهیم دارالعباده و دارالعلم یزد نسبت داده می شود و اینکه مردم در دوره های قبلی مجلس، اصلاح طلبان را راهی مجلس می کرده اند و امروز در غیاب آن ها، اصولگرایان در مسابقه ای بی رقیب توانسته اند به پیروزی دست یابند. اینجانب قصد تحلیل فضای انتخابی تک تک دوره های قبلی را ندارم اما لازم به ذکر است، پس از پایان دفاع مقدس و شکل گیری قطب بندی های سیاسی جدید، انتخاب های مردم یزد قابل دفاع بوده است. به طور مثال در دوره ای که سید محمد رضوی نماینده یزد بود، آیا رای مردم به وی نشاندهنده تأئید خط مشی سیاسی  وی در سال های پس از آن بود؟ یا مردم با اعتماد به سابقه خانوادگی و سیادت به وی رای داده بود و وقتی در نماز جمعه یزد شاهد توجیه و تأکید بر لزوم رابطه با آمریکا بودند با افتضاح او را از نماز جمعه فراری دادند .
یا رأی اعتماد دو دوره مردم یزد به سید عباس پاکنژاد، رأی به حزب کارگزاران (حامی وی) بود؟ یا بسیاری به دلیل سیادت و برادران شهیدش و یا آزاده بودن به وی رای داده بود؟در دوره هشتم نیز این اصولگرایان بودندکه با تفرقه و تشتت زمینه رای آوری علی اکبر اولیا را فراهم نمودند.
در این دوره نیز با اینکه به ظاهر اصلاح طلبان در یزد کاندیدا نداشتند اما تمامی توان خود را برای پیروزی وزیری هامانه که در دولت خاتمی معاون وزیر بوده است به کار گرفتند. (وی در یکی از جلساتش با دانشجویان بر گرایش اصلاح طلبی خود تأکید کرده است) ولی سعی کردند با حرکت چراغ خاموش در صورت عدم موفقیت هزینه شکست متوجه اصلاح طلبان یزدی نشود و ژست عدم حضور در انتخابات بگیرند و اینکه اگر ما می آمدیم چه می شد و چه نمی شد. لذا بیشتر از اینکه خورده ای به مردم یزد بتوان گرفت باید از عدم اتحاد اصولگرایان یزدی و عدم حضور چهره ای جامع و مانع در عرصه انتخابات های گذشته گله مند بود.
5- رأی بالای مردم یزد به سردار محمدصالح جوکار، رأی به مدیریت توانمند، مردم داری و از طبقه محروم جامعه بودن وی و تو دهنی به دشمنان ملت ایران بود که وی را در لیست تحریم اتحادیه اروپا قرار داده بودند.
با این انتخاب قطعا فضای سیاسی یزد با انداختن پوسته قدیمی خود، پویش و رشدی بالنده را تجربه خواهد کرد. و بسیاری از تصمیمات سیاسی و پشت پرده اصلاح طلبان جای خود را به حضور مردمی و خدمت صادقانه به شهر پر مشکل یزد خواهد داد. همچنین کسانی که خود را داعیه دار اصولگرایی در یزد می دانستند و سعی بسیاری کردند تا بر روی فردی غیر از سردار جوکار وحدت صورت بگیرد متوجه وزن اصلی خود در محاسبات سیاسی و اجتماعی استان شدند امری که باعث انزوا و شاید بازنشستگی آقایان شود.
6- در این دوره از انتخابات مردم یزد نشان دادند درس های زیادی از فتنه 88 آموخته اند و بصیرت مضاعفی کسب نموده اند. دو نفر از بزرگواران کاندیدا که بیش از حد بر سابقه خانوادگی خود تأکید داشتند و بخصوص یکی از آن ها که با نصب ده ها بنر بزرگ تصویر پدربزرگ محترم و محبوب خود، سعی در جلب نظر مردم و جذب رأی داشت، نتوانستند بیشتر از رتبه سوم و چهارم را کسب کنند. گرچه ای کاش این کاندیداها اینقدر بر نسب خانوادگی خود تأکید نمی کردند تا حرمت عالمان دین نیز محفوظ تر می ماند.
در پایان، درود و سلام خداوند بر روح مطهر و ملکوتی حضرت امام خمینی (ره) که در وصیت نامه سیاسی – الهی خود فرمودند: «من به جرات می گویم که ملت ایران در عصر حاضر از ملت حجاز در عهد رسول الهه (ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمؤمنین (ع) بهتر و بالاترند.»
*