قل يا عبادیالّــذيـن اَسرَفوا عَلي اَنفُُسَكم ،لاتَقنَطوا مِن رَحمَةِ الِله
اِنّ الله َيَغفِرُ الذّنوبَ جَميعاً،اِنّهُ هُوَ  الغَفورُ الرّحيم 

(و اَنيبُوااِلَي*  رَبِّكُم و اَسلِمُوا لَه.....آيه 53و54سوره زمر )
به آن  بند گانم  كه(بعصيان)اسراف بر نفس  خود كردند بگو، هرگز از
رحمت (بي منتهاي)خدا نااميد نباشيد، البته خدا همه گناهان شما را خواهد
بخشيد كه او خدايي بسيار آمرزنده و مهربانست  (53)    به درگاه خداي
خود  بتوبه و انابه باز گرديد و تسليم امر او شويد           .......     
 پند بزرگان:
عزيز من! پيشاني صدق و اخلاص در درگاه دوست بنه، و از صميم قلب    
 بگو: آمدم.                                                                      
اگر گفتند اينجا چرا آمدي؟ بگو به كجا روم و به كدام در رو كنم؟           
اين ره است و دگر دوم ره نيست            اين در است و دگر دوم در نيست
اگر گفتند به اذن چه كسي آمدي؟ بگو شنيدم:                                  
برضيافتخانه فيض نوالت منع نيست   در گشاده است و صلا در داده وخوان انداخته
اگر گفتند چه چيزي آورده‌اي؟ بگو اولاً دل شكسته كه از شما نقل است     
در كوي ما شكسته دلي مي‌خرند و بس   بازار خودفروشي زآن سوي ديگر است
و ثانياً:                                                                        
من گدايم چه تــــوانم ببرم در بر شاه   طمع بخششم از درگه سلطان من است
     و ثالثاً:                                                                     
 إلهي آفريدي رايگان، روزي دادي رايگان بيامرز رايگان تو خدايي نه بازرگان.
اگر گفتند: بيرونش كنيد؛ بگو:
نمي‌روم ز ديار شما به كشور ديگر    برون كنيد از اين در درآيم از در ديگر
اگر گفتند: اين جرئت را از كه آموختي؟ بگو از حلم شما.                     
اگر گفتند: قابليت استفاضه نداري؛ بگو قابليت را هم شما افاضه مي‌فرماييد.  
اگر گفتند تا به حال كجا بودي؟ بگو راه گم كرده بودم.                        
باز اگر از تو اعراض كردند، بگو:                                             
بــه والله بــه بالله بـــه تالله                      به حــــــق آيه نصرمن الله   
كه مو از دامنت دست بر نگيرم                  اگر كشته شــوم الحكم لله    
اگر گفتند: مذنبي(گناهكاري)؛ بگو اوّلاً شنيدم شما غفّاريد(آمرزنده ايد)، و ثانياً من
ملَك نيستم آدم زاده‌ام و ثالثاً:
ناكرده گنه در اين جهان كيست بگو     آن كس كه گنه نكرده و زيست بگو 
من بد كنم و تو بد مكـــافات دهي      پس فرق ميان من و تو چيست بگو  
اگر گفتند اين حرفها را از كجا ياد گرفتي؟ بگو:
بلبل از فيض گل آموخت سخن، ورنه نبود   ايــــن همه قول وغزل تعبيه در منقارش       
اگر گفتند چه مي‌خواهي؟ بگو:
جز تو ما را هواي ديگر نيــست         جز لقاي تو هيچ در ســــر نيست                              
خوشــــتر از گفته تــو گفتاري         بهتر از دفتر تو، دفـــــــتر نيست                       
 دلگشاتر ز محــــــضر قدست         محضر هيچ نيك محضر نيســت                                
جانفزاتر ز نفحه انســـــــــت         نفحه مشك و عود و عنبر نيست                                        

اي عزيز! چنانكه آب و نان غذاي جسم مي‌شوند و خود بدن مي‌گردند، علم و عمل نيز انسان سازند،
و انسان به يافتن علم كه آب حيات روان است ،وسعت وجودي مي‌يابد و وجود وي قوي مي‌گردد
 «العلم نور يقــذفـه الله في قلب من يشاء». انسان بيدار همواره كشيك نفس مي‌كشد، و پاسبان
حرم دل است، و واردات و صادرات دهان خود را مي‌پايد، و دار هستي را كارخانه‌اي بزرگ
مي‌يابد كه با عمّال بيشمار در كارند تا انسان بسازند و از عالمي تحويل به عالم ديگر دهند.

 آري عالم كارخانه آدمسازي است، شرط انصاف نباشد كه كفران شود و جبران نشود و خسران شود.

برگزيده از: كتاب نامه ها برنامه ها/علامه حسن زاده آملي(با تصرف)