سید محمد خاتمی در جواب كتاب توقیف شده نامه ای برای امشب شوق

یزدفردا "خاتمی نامه ای برای امشب! را خواند و پیغام نوشت:

با تشکر از جناب آقای شوق الشعراء که می دانم آنچه می نگارند ناشی از حسن نیت و تامل است. هر چند که ممکن است میان ما اختلاف نظر وجود داشته باشد، باز هم ایشان را به ادامه نوشتن و یافتن موضوعات زنده و تحلیل پیرامون آن توصیه می کنم.

و هیچ مطلبی گویا تر از مطلب خود شوق تكمیل كننده این خبر نمی تواند باشد؟

سنگ صبوری باید پیدا کنم!

و سرانجام پس از ماهها پیگیری، در روزهایی که سید محمد خاتمی دیگر رئیس جمهور نبود، بدون آنکه بخاطر شرایط و وضعیت استان دیداری صورت گیرد، کتاب توقیف شده نامه ای برای امشب! و مجموعه نامه های هیچکس صدای مرا نمی شنود؟ بدست او رسید.

خاتمی صدای مرا شنید. نامه ای برای امشب! را خواند و پیغام نوشت:

می دانستم سیدی که از آزادی اندیشه و قلم می گوید، نامه ای برای امشب! را نخوانده و از جریان لغو مجوز و توقیف کتاب و ضرر و زیان نویسنده آن بی خبر است، و حال باورم شد که اندیشه ام به من دروغ نگفته است. آنها که می بایست نامه ها را به خاتمی می رسانند، نرساندند. آنها که می بایست از نامه ای برای امشب! به خاتمی می گفتند، نگفتند. ای کاش که همه اطرافیان و همراهان رئیس جمهور، مثل رئیس جمهور فکر کرده، و با دیدگاه صادقانه او، دیروز و امشب و فردا را دیده بودند.

به خدا و تنهایی پناه می برم. باید نوشت. باید فکر کرد. باید راه رفت. باید امید داشت. باید به فردا رسید. اما چگونه؟!

سنگ صبوری باید پیدا کنم. نامه ای برای امشب! ما را ورشکست کرد و بدهکاری مادی، سهم ما از اصلاحات شد. این مهم نیست، مهم اینست که اینک، صدایم شنیده شده، و صداقتمان را او که صداقت داشته باور کرده.

سنگ صبوری باید پیدا کنم. خیلی حرفهای ناگفته درون سینه است. خیلی نانوشته ها است که باید نوشته شود.

سنگ صبوری باید پیدا کنم.

هیچکس صدای مرا نمی شنود؟! را پاره می کنم، می سوزانم. اینک فقط مدیران و مسئولین، باید نامه ای برای امشب! را بخوانند.

آیا خواهند خواند؟ آیا بدستشان خواهد رسید؟ 24/6/84