دکتر حمزه رضایی: افاضات رئیس انجمن کذایی اصفهان، بی اختیار مرا به یاد مسابقه خر دوانی انداخت…

ایا تا بحال به فکرتان رسیده است که چرا مسابقه خردوانی برگزار نمی شود. ما در مورد برگزاری مسابقه اسب دوانی خیلی چیزها دیده و شنیده ایم، ولی مطمئناً تا کنون حتی به فکرمان هم خطور نکرده است که چرا مسابقه خردوانی برگزار نمی شود!

خوب چه اشکال دارد، اسب ها در مسابقه می دوند، خرها هم می دوند. چرا پیستی برای این خران بیچاره تشکیل نمی دهند که آنها هم مانند اسب ها بدوند و در این کارزار خودی نشان دهند؟

خدمت تان عرض می کنم….

تصور بفرمایید پیستی درست کرده اند و چند تا خر برای مسابقه گذاشته اند.باور کنید این خران از همان لحظه نخست شلیک شروع مسابقه، هیچکدام به فکر خط پایان مسابقه نیستند آنها صرفاً به فکر لگد پراکنی و جفتک انداختن و حذف یکدیگر از صحنه رقابت هستند..

اصل نیّت آنها این است که همه را قلع و قمع نموده، تک و تنها، آهسته و پیوسته و آرام و خرامان و بدون رقیب از خط مسابقه گذر کنند…

ولی اسب ها قصّه دیگری دارند، انها نجیب هستند، اصیل هستند. وقتی در لاین خودشان در حال حرکت و مسابقه هستند، به فکر رقابت سالم هستند و نمی خواهند تنها برنده شوند، می دانند مسابقه بدون رقیب فاقد ارزش است..

جریان‌ این مسابقه خیالی خردوانی دقیقا همان جریان رقابت شرکت های داخلی ما در کارزار تولید با دیگر رقبا ست.

این شرکت های ما نیز رقیب نمی خواهند، اینها به رقبایشان لگد می زنند، آنها را قلع و قمع می کنند، چون خوب می دانند که با رقیب و در یک کارزار مناسب نمی توانند به خط پایان برسند، زیرا چیزی برای عرضه ندارند. آنها خوب می دانند که باید تنها باشند، تک رو باشند که بتوانند به خط پایان برسند. آنجایی که ملتی منتظر آنها هستند، ملتی که با به به و چهچه دست های شان را بالا ببرند که صاحب “چهار چرخ بی کیفیت چینی” شده اند در حالی که پول “بنز” را پرداخته اند…

این است پایان مسابقه ای که میداندار آن یکی باشد.

هر چند وقت هم الاغدار، الاغ پیست را که همان الاغ کذایی مسابقه باشد، به طویله بر می گرداند، دستی به سر و صورتش می کشد، پالانش را عوض می کند، گل بته های سمت چپ و راستش را برعکس می کند، افسار سیاه و سفیدش را رنگی می کند، نعل های چینی به زیر سم آن می چسباند، گوش های بلندش را رنگ می کند و این ها را به نام آپشن جدید تولیدشان، در مسابقه بعدی به خورد خلق اللّهی می دهد که تا به حال نه پیست درست و حسابی مسابقه را دیده است و نه هم شاهد رقابت سالم اسب های اصیل و نجیب در یک پیست واقعی و به دور از هیاهو و تک روی و لگدپراکنی بوده است….یچاره خلایق!!

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا