به گزارش یزدفردا به نقل از healthshots، بدن ما به طور طبیعی در دهه ۳۰ زندگی شروع به از دست دادن توده خود می‌کند، و ضعف عضلانی مرتبط با افزایش سن را به یکی از دلایل اصلی از دست دادن عضله تبدیل می‌کند. جدای از برخی شرایط پزشکی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، عواملی مانند دریافت ناکافی پروتئین و عدم فعالیت بدنی نیز نقش مهمی در تشدید از دست دادن عضلانی دارند.

از دست دادن عضلات می‌تواند باعث اختلال در فعالیت‌های روزانه، از دست دادن استقامت و همچنین تعادل ضعیف شود. دلایل کاهش عضله و نحوه درمان این عارضه را بدانید!

علائم کاهش عضله چیست؟

نازک شدن توده عضلانی را تحلیل رفتن ماهیچه یا آتروفی عضلانی می‌نامند. گرانش کاهش توده عضلانی در مورد شدت این وضعیت تصمیم می‌گیرد. در اینجا برخی از علائم رایج آن آورده شده است:

قدرت عضلانی کمتر

ناتوانی در انجام وظایف یا فعالیت‌های فیزیکی اولیه

کاهش حجم عضلات

مواجهه با مشکل در ایجاد تعادل 

غیر فعال ماندن برای مدت طولانی 

علل از دست دادن عضلات چیست؟ 

تحلیل رفتن عضله به از دست دادن توده عضلانی به دلیل ضعیف شدن و کوچک شدن ماهیچه‌ها گفته می‌شود. چندین شرایط پزشکی و عادات سبک زندگی مسئول از دست دادن عضلات با افزایش سن هستند. با این حال، حفظ توده عضلانی به معنای حفظ کیفیت زندگی و استقلال شماست. بدن ما به طور طبیعی در دهه ۳۰ زندگی شروع به از دست دادن عضله می‌کند.

برخی از علل از دست دادن ماهیچه به شرح زیر است:

۱- بی‌تحرکی برای مدت طولانی 

عدم تحرک طولانی مدت، مانند استراحت طولانی مدت در رختخواب، می‌تواند منجر به از دست دادن توده عضلانی شود. استراحت در رختخواب مطمئناً زمانی لازم است که فردی آسیب یا بیماری داشته باشد که باعث می‌شود فرد قادر به حرکت نباشد. به دلیل تحلیل رفتن عضلات، کاهش ۴۰ درصدی قدرت عضلانی ممکن است در هفته اول اتفاق بیفتد.

۲. سوء تغذیه

افرادی که از سوءتغذیه رنج می‌برند، مصرف مواد مغذی بسیار ناکافی دارند و این می‌تواند باعث از دست دادن عضله شود و منجر به تحلیل رفتن عضلات شود. سوءتغذیه می‌تواند از دلایل متعددی مانند بی اشتهایی عصبی، سرطان و حالت تهوع مداوم ناشی شود. همانطور که در مجله پزشکی اکسیداتیو و طول عمر سلولی آمده است، کمبود ویتامین D می‌تواند منجر به از دست دادن عضلات در افراد شود.

۳- پیری

از دست دادن عضله نتیجه طبیعی افزایش سن است. تغییرات شدید در توده عضلانی پا پس از سن ۵۰ سالگی رخ می‌دهد، زمانی که از دست دادن عضلانی ۱ تا ۲ درصد معمول است. تحقیقات بیشتر نشان داد که بین ۲۰ تا ۸۰ سالگی، افراد به طور متوسط ۳۵ تا ۴۰ درصد از حجم عضلات پا‌های خود را از دست می‌دهند.

چگونه از دست دادن عضلات را درمان کنیم؟

با افزایش سن، کاهش عضلانی یک پدیده طبیعی است، اما درمان آن برای کیفیت کلی زندگی یک فرد ضروری است. تحلیل عضلانی با انواع بسیاری از بیماری‌ها اتفاق می‌افتد. تحلیل عضلانی به پیش آگهی بدتری در بیماری‌هایی مانند سرطان، نارسایی قلبی و سپسیس کمک می‌کند. بنابراین، درمان، گاهی اوقات، بستگی به شرایط زمینه‌ای دارد که منجر به از دست دادن عضله می‌شود. در برخی موارد، درمان بیماری می‌تواند به کاهش تحلیل عضلانی کمک کند و به معکوس کردن وضعیت کمک کند.

سایر گزینه‌های درمانی عبارتند از:

۱. ورزش کنید

ورزش به تقویت قدرت عضلانی کمک می‌کند و یکی از موثرترین راه‌ها برای پیشگیری و درمان تحلیل رفتن عضلات است. نوع ورزش و فعالیت‌هایی که فرد می‌تواند طبق توصیه پزشک انجام دهد به علت آتروفی بستگی دارد. به عنوان مثال، برخی شرایط زمینه‌ای ممکن است محدودیت‌هایی را در توانایی شما برای انجام تمرینات خاص ایجاد کند. همچنین، اگر قادر به حرکت فعال مفاصل خاصی در بدن خود نیستید، همچنان می‌توانید با استفاده از بریس یا آتل تمرینات را انجام دهید.

۲. اولتراسوند درمانی متمرکز

اولتراسوند درمانی متمرکز نوع جدیدی از درمان برای از دست دادن عضلات است. این روش شامل هدایت پرتو‌های امواج صوتی با فرکانس بالا در مناطق خاصی از بدن است. امواج صوتی انقباضات عضلانی را امکان پذیر می‌کند و به کاهش از دست دادن عضلات کمک می‌کند.

۳. تغذیه درمانی 

مصرف یک رژیم غذایی غنی از تمام مواد مغذی و مواد معدنی مانند اسید‌های چرب امگا ۳، ویتامین D، پروتئین، کلسیم و منیزیم می‌تواند به شما در غلبه بر تحلیل عضلات کمک کند. اتخاذ یک رژیم غذایی که کالری، پروتئین و سایر مواد مغذی کافی برای شما فراهم می‌کند می‌تواند به رشد عضلات کمک کند و ممکن است به درمان تحلیل رفتن عضلات کمک کند.

۴. فیزیوتراپی 

فیزیوتراپی می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های مختلف برای جلوگیری از تحلیل عضلات به مدیریت حرکت کمک کند. درمانگران ممکن است بسته به شرایط فرد تمرینات خاصی را پیشنهاد کنند. فیزیوتراپی در صورتی که فرد در بستر استراحت باشد نیز می‌تواند مفید باشد.

در چنین مواردی، در صورتی که فرد قادر به حرکت نباشد، درمانگر ممکن است ورزش غیرفعال انجام دهد. این نوع ورزش شامل حرکت دادن پا‌ها و بازو‌ها برای تمرین عضلات توسط درمانگر است.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا