وزارت ورزش و جوانان، مجلس تصویب کرد؛ دیدگاه دولت چیست؟

یکی از قدیمی ترین تصمیماتی که هر از چندگاهی در ادوار مختلف مجلس مطرح و مسکوت می شده است، طرحی با این عنوان بود: "وزارت ورزش و جوانان"، در قدم اول باید این مهم را یادآور شد که نسبت دادن این طرح به درخواست و پیشنهاد یک یا دو نماینده! قویاً مردود می باشد و تلاش سایت های وابسته به برخی نمایندگان و جریان های خاص کمی عجولانه و شتابزده تلقی می شود آن چه در حافظه ی پژوهشگران امور اجتماعی مانده است و به زعم نگارنده ؛ این طرح دارای سابقه ای حد اقل ده ساله در مجلس شورای اسلامی می باشد. قدر مسلم این تصمیم که آراء مأخوذه نشان می دهد نمایندگان با دغدغه ای مثال زدنی آن را به تصویب رسانیده اند حاوی چند پیام و چندین پیآمد می باشد که در روزهای اخیر شاهد آن بوده و در آینده نیز بلا شک ناظر و شاهد آن خواهیم بود و اما گذشته از پیآمد ها، نخستین و رساترین پیام پیشنهاد و تصویب با درصد بالایی از آرای موافق این طرح؛ ناکارآمدی، ضعف مفرط، پاسخگو نبودن، عدم کفایت ساز و کارهای موجود به منظور نظارت و مؤاخذه و در نهایت نگرانی تصمیم سازان این مرز و بوم نسبت به دو دستگاه تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان می باشد. دو سیتسمی که مهمترین ارکان جامعه ی ایران اسلامی را با دارا بودن جمعیتی قابل توجه و تأثیر گذار تحت پوشش خود قرار می دهد.

با احترام به موافقین و مخالفین این طرح باید اعتراف نمایم مخالفت علنی و همه جانبه ی دستگاه ورزش با این تصمیم ، تعجب برانگیز و ابهام آمیز می باشد به گونه ای که دستگاه ورزش با این جابجایی صاحبِ منصبی رسمی که در قانون اساسی جایگاه ویژه ای دارا می باشد، می شود و نگرانی حاکمین فعلی ورزش ایران چندان مورد قبول نمی باشد یا لا اقل با این حجم مخالفت پذیرفتنی نیست!.

ایراداتی چون مستقل بودن فدراسیون ها، عدم کمک تشکل های جهانی در صورت وزارت خانه شدن دستگاه ورزش و یا ادغام ننمودن دستگاه ورزش و جوانان از سوی برخی از صاحبنظران! که خود در رأس ورزش و امور فرهنگی و جوانان نشسته اند کمی عجولانه به نظر می رسد! در برابر این ایرادات تقریباً از اساس مردود! باید پرسید کشورهایی که دارای وزارت ورزش و جوانان هستند (حد اقل 18 کشور اروپایی، برخی کشورهای آسیایی و اغلب کشورهای آمریکای جنوبی)مگر در سیستم اداره ی فدراسیون هایشان خللی ایجاد شده است که وزارت تشکیل نشده ی «ورزش و جوانان»را غولی ساخته اید برای در رفتن از پاسخگو بودن؟

برزیل، آلمان، فرانسه، ژاپن و ... دارای وزارت ورزش و جوانان هستند حتی المپیک آسیایی اخیر در چین را وزارت ورزش و جوانان این کشور برنامه ریزی و اجرا نمود حال چه شده است که ایران با ایجاد وزارت «ورزش و جوانان» دچار این همه معضل و مشکل خواهد شد؟

وجود وزارت «ورزش و جوانان» اساساً چه زیانی به مدیریت های فعلی وارد می سازد که 51 رئیس فدراسیون دعوت رئیس سازمان تربیت بدنی را لبیک گفته اند و طومار مخالفت امضاءمی نمایند؟ چگونه است که اولین مخالفین این طرح ضعیف ترین مدیریت های فعلی ورزش هستند و به راستی این علم مخالفت بر افراشتن چه توجیحی جز فرار از پاسخگو بودن های احتمالی آینده می تواند داشته باشد؟

جدای از بحث مخالفت ها و طومار نویسی ها چگونه است که دست اندر کاران سازمان ملی جوانان که فعلا بالای سر خود مدیری مشاهده نمی نماید این گونه به خط نشده اند و چهره بر نیافروخته اند؟

سؤال اساسی و مهم این است مجلس به حکم و نص صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، بر اساس احساس نیازی که سال هاست رنجی شده است! این طرح را با آرایی قاطع و قابل دفاع تصویب نمود، شورای نگهبان نیز با درایت و توجه به جایگاه خود این طرح را بررسی و اعلام نظر خواهد نمود اما نظر دولت محترم و در رأس هرم اجرایی نظر شخص دکتر محمود احمدی نژاد چیست؟

سکوت یا نظاره گر ی دولت در این زمان دو تعریف جداگانه را تداعی می نماید؛ هوشمندی و سکوت در برابر یک جریان ساده و منطبق بر قانونی(قانون اساسی)که ریاست محترم جمهوری سوگند خورده است تا حافظ و نگهبانش باشد و یا منتظر رأی و اعلام نظر شورای نگهبان ماندن و آن گاه وارد صحنه شدن . البته آن چه مسلم است دولت فعلا خود را درگیر این گونه مباحث تا حصول نتیجه ی نهایی به خاطر بار سنگین و حساس «هدفمندی یارانه » ها نخواهد نمود اما از دیدگاهی دیگر، دولت که خود حافظ و مجری بند بندِ قانون اساسی است آن چه بر اساس قانون اساسی تصمیم گیری و ابلاغ شود را به بهترین شکل ممکن به سرانجام ِ خیرخواهد رسانید.

اگر صدور کارت سوخت، حذف یارانه ها و یا به تعبیری زیباتر«هدفمندی یارانه ها»را از افتخارات دولت های نهم و دهم بدانیم طرح و تصویب این طرح نیز به خودی خود از افتخارات قابل دفاع مجلس هشتم قلمداد خواهد شد. البته این طرح در مراحل بعدی احتیاج مبرم به بررسی دقیق و ظریفی دارد که تمامی خبرگان و اهالی فن فارغ از این گونه صف بندی ها باید در به سرانجام رسیدن آن همت و همیاری نمایند .

مخالفین و مدیران فعلی ورزش که بعضاً جایگاهی که در آن قرار گرفته اند در حد و قواره اشان نیست خوب به خاطر داشته باشند مجلس و دولت در تمامی ادوار گذشته و به ویژه این دوره نشان داده اند در جایی که مصالح نظام و مملکت ایجاب نماید سخت یار و یاور یکدیگر بوده اند و همدوش با هم بهترین و بایسته ترین تصمیمات را اتخاذ و اجراء نموده اند.

نگارنده که خود یکی از موافقین و مدافعین این طرح می باشد امیدوار است این طرح در نهایت به صلاح ورزش و قشر عظیم جوانان منتهی شود اما جواب برخی ایرادات و ابهامات به سادگی قابل ارائه است از جمله مخالفت این طرح با برنامه ی پنجم توسعه مبنی بر کوچک شدن دولت که باید گفت مسیر انتهایی این طرح دقیقا به کوچک شدن دولت می انجامد چه، دو سازمان در قالب یک وزارت خانه معنایی جز کوچک تر شدن و ضابطه مندتر شدن امور ورزش و جوانان نخواهد داشت.

چگونه است که برخی از رؤسای فدراسیون ها که خود بعضی از اعضای خود را از بردن شکایت به فدراسیون های جهانی تهدید و تنبیه می نمایند در چرخشی 180 درجه ای خود در اعلام مخالفت با این طرح شاخ و شانه ی فدراسیون های جهانی را در معرض دید عموم می گذارند؟! مگر فدراسیون های جهانی در امور ورزش و جوانان کشور هایی که سالیان سال است «وزارت ورزش و جوانان» دارند دخالت و اعمال نظر نموده اند که جمهوری اسلامی ایران از این قاعده مستثنی باشد؟!

این برخورد به جای ایجاد سؤال! ابهام و تعجب ایجاد می نماید که چرا برای مخالفتی که بررسی نشده پای طومار آن را امضاء می نماییم بهانه ها و دلایلی می آوریم که استقلال و استحکام نظاممان را زیر سؤال ببرد. مطمئن باشید و شک نخواهم داشت جامعه ی جهانی به ویژه جامعه ی جهانی ورزش از این تحول عظیم در سیستم مدیریتی ورزش و جوانان ایران استقبال خواهد نمود .

حضور وزیر«ورزش و جوانان» که منتخب مردم(ریاست محترم جمهوری) او را به مجلس معرفی نموده است و منتخبین همین مردم(نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی) به او رأی اعتماد داده اند در مجامع بین المللی صد البته از قدرت، صلاحیت و اقبال بیشتری نسبت به یکی از معاونین ریاست محترم جمهوری بر خوردارخواهد بود. ناگفته نماند که احترام و جایگاه معاونین ریاست محترم جمهوری در جای خود محفوظ و ملحوظ می باشد.

در نهایت منتظر روزهای نیامده و پیش رو خواهیم نشست و شاهد ادامه ی این رایزنی ها خواهیم ماند اما اطمینان قلبی دارم که این تصمیم در جای خود قابل احترام و ستایش است البته به شرط برآورده نمودن تمامی نیازهای دو دستگاه مهم ورزش و جوانان !

تا مجالی دیگر ................................

یزدفردا

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا