عصرایران ؛ جعفر محمدی - آلبرت انیشتین می گوید: " دو چیز نهایت ندارد ، جهان هستی و حماقت " ؛ شاید بر اساس همین احصای انیشتنی است که آیت الله آملی لاریجانی گفته است: "وقاحت هم حدی دارد." ؛ اما اگر انیشتین زنده می ماند و البته در ایران معاصر زندگی می کرد و حرف و ادعا و عمل بعضی ها را می دید ، "وقاحت" را به دو بی نهایتِ "هستی و حماقت" می افزود!آیت الله آملی لاریجانی

واقعیت این است که در سال های اخیر ، برخی دولتمردان با نقاب ارزشگرایی ، چنان ضرباتی به ارزش ها و باورهای مردم زده اند که ترمیمش به زمانی شاید بسیار طولانی نیاز داشته باشد.

مردم به یاد دارند که تا همین دیروز فلان مسوول ارشد دولتی ، از این که در فلان مهمانی دولتی غذای گرانقیمت سرو شده است ، بر می آشفت که "واویلا! بیت المال را هدر دادند" و حکم می کند که "بانی مراسم باید مابه التفاوت قیمت غذای ساده و گران را از جیب بدهد" ؛ ولی اکنون همان مردم خبردار می شوند که در برابر پرونده های میلیاردی ، سکوت حمایت آمیز می شود! و با خود می گویند دیگر به چه کسی اعتماد می توان کرد؟!

مردمی که تا همین چند سال اخیر امیدها داشتند که دولتی پاک داشته باشند ، اینک می بینند که مساله دارها ، نه در فلان استانداری و بهمان بانک و کارخانه ، که با عزت و احترام در برخی سمت های کابینه جاخوش کرده اند و به دوربین ها لبخند می زنند و به ریش قانون می خندند و طلبکار هم هستند ، چگونه می توانند بپذیرند که وقاحت هم حدی دارد؟!
لذا آیت الله آملی لاریجانی ، نجابت به خرج داده و درباره بعضی ها قائل به حد و مرز داشتن وقاحت شده است.

ماجرای موسوم به اختلاس اخیر را ببینید: تا قبل از این که قوه قضاییه وارد گود شود و این فساد چندش آور را کشف نماید ، آب از آب تکان نخورده بود و اختلاسگران و شرکا و حامیانش با هم پالوده می خوردند و از این که کسی کاری به کارشان ندارد ، لذت می بردند ولی حال که شمشیر عدالت بالا رفته و هر آن امکان دارد بر گردنشان فرود آید ، مدعی هستند که خودشان در خط مقدم مبارزه با فساد هستند و پا را فراتر هم می گذارند و مدعی می شوند که قوه قضائیه در این باره کاری نمی کند!

 شاید آنها بر این باورند که آن پرونده قطور تشکیل شده در قوه قضائیه ، تصادفاً ایجاد شده و یا توقیف میلیاردها تومان از اموال اختلاس شده و بلوکه کردن دارایی های دزدان بیت المال و بازداشت متهمان ، نه با حکم قضایی که توسط "اجنه بعضی ها" صورت گرفته است!

حرف های رئیس دستگاه قضا را بخوانید: در بحث برخورد با مفاسد اقتصادی مدعی شائبه‌داری گفته است که قوه قضاییه با برخی دستگاه‌ها همکاری نکرده است و اخیرا شنیده‌ام که گفته‌اند که در این پرونده موسوم به اختلاس، قوه مقننه و دولت کار خود را انجام می‌دهند اما قوه قضاییه کاری نمی‌کند و من عرض می‌کنم وقاحت هم حدی دارد. چون که بیش از 50 روز است قوه قضاییه در حال رسیدگی به این پرونده است و دادستان کل کشور که در مقام سخنگوی قوه قضاییه هم هست در این زمینه اطلاع رسانی کرده است و عرض ما این است که اگر قوه قضاییه وارد نمی‌شود و نشود چگونه دستگاه‌های دیگر می‌توانند وارد شوند و حکم جلب بدهند و اموال را توقیف کنند؟
 
برخی دولتمردان ، دم از مبارزه با مفسدان می زنند اما وقتی نوبت به حساب پس دادن خودشان می شود ، بر می آشوبند که اگر به ما بگویید بالای چشمتان ابروست ، افشاگری می کنیم و سند رو می کنیم و چنین می کنیم و چنان! ... و اینجاست که قوه قضاییه باید چنان قاطعیتی نشان دهد که چنین ادبیاتی ، نهادینه نشود و ریشه ندواند.

کسی که خود متهم به فساد است و خودش هم می داند که پرونده اش به مراحل نهایی رسیده و عنقریب باید متحمل حکم قضایی شود ، به جای آن که سر به زیر اندازد و شرمگین باشد ، علیه قانون و مردانش جنجال به راه می اندازد تا بلکه در بلبشوی حاصل از آن ، مفری برای خود و همراهانش بیابد ، قطعاً حدی برای وقاحت قائل نیست.

این فراز از سخنان رئیس دستگاه قضا را بخوانید: قوه قضاییه بنایش این نیست که تنها سراغ کارمندی که رشوه گرفته است برود اما کسی که میلیاردها اختلاس کرده راحت راه برود و ما باید به وضعیت کسانی نیز رسیدگی کنیم که با اختلال در اقتصاد کشور موجب اخلال در اداره نظام می‌شوند.

تحقق این سخنان ، به همان اندازه که آرزوی ملت ایران است ، کابوس صاحب منصبان مفسدی است که همواره بر این باور بوده اند که "در این مملکت ، سنگری محکم تر از میز ریاست نیست" و هم از این رو ، در پشت آن میزها ، بسان خلوتگاه هایی همواره "آن کار دیگر" کرده اند. لذا حق دارند نگران باشند که نکند این بار واقعاً قرار است دانه درشت ها هم به محکمه بروند و همانند خرده پاها مجازات شوند.

طبیعی است که این نگرانی ، آنها را بر آن می دارد اکنون که بر مسند قدرت هستند و توانایی دارند ، تا حد امکان با قوه قضاییه بجنگند بلکه فرجی حاصل شود و خط و نشان کشیدن ها و جوسازی ها افاقه کند و نهایتاً پرونده اختلاس اخیر با اعدام یکی دو نفر از اختلاسگران بی نام و نشان و زندان چند کارمند و برکناری چند مدیر بسته شود و آنها نفسی به راحتی بکشند و برای سوء استفاده های بعدی ، دندان تیز کنند.
هم از این روست که رئیس قوه قضاییه می گوید: این را بدانید که در برخی از پرونده‌ها در حال جنگیم، یعنی آن‌قدر موانع می‌تراشند که باید برای اقتدار و استقلال قوه قضاییه جنگید و ما این کار را خواهیم کرد و در این راه نیز تا هر مسوولی که باشد، پیش خواهیم رفت.

قطعاً اگر آن قسمت آخر سخنان رئیس قوه (در این راه نیز تا هر مسوولی که باشد، پیش خواهیم رفت) نبود ، آقایان نیازی نمی دیدند که در پرونده اخیر این قدر رگ گردن کلفت کنند و آسمان و ریسمان به هم ببافند زیرا در ان صورت خیال شان راحت بود که رسیدگی در سطح چند عنصر دست چندم خواهد بود و کسی چشم این ها را فوت هم نخواهد کرد.

کسانی که توصیه نامه های کتبی شان به سیستم بانکی که"به فلان شرکت خودی میلیاردها تومان وام بدهید" اکنون به دست قوه قضاییه افتاده ، باید هم دلهره داشته باشند ، چه آن که حرف ، حرف 10 میلیون و 100 میلیون نیست ، بلکه از ارقام هزار میلیاردی سخن گفته می شود ، آن هم در دولتی که خود را پاکدست ترین دولت کل تاریخ ایران می نامد!

قوه قضائیه ، تا اینجای کار در پرونده فساد بانکی و دولتی اخیر ، خوب پیش آمده و بدون تعارفات مرسوم ، تصریح داشته است که فسادی در این سطح نمی تواند بدون لابی های دولتی صورت گرفته باشد. این باور قضایی و اعلام صریح آن به مردم توسط سخنگوی قوه قضاییه ، از آن جهت مهم است که مردم را به برخورد با دانه درشت ها امیدوار می کند ؛ دانه درشت هایی که برغم آن که در جایگاه های درشت قرار دارند ، وقتی با آنها برخورد قانونی شود ، مشخص خواهد شد که اصلاً هم بزرگ نیستند ، بلکه انسان های حقیری هستند که فرصت طلایی خدمت به مردم را در حد غنیمتی برای اندوختن جیفه حرام برای خود تنزل داده اند.

آنها ، همان گونه که در صدر مطلب نیز آمد ، نه فقط به خزانه مردم ، که بر باورها و اعتمادشان نیز شبیخون زده اند و قوه قضاییه ، اگر این پرونده را بدون توجه به نام ها و سمت ها تا آخر پی بگیرد و قانون را همانگونه که درباره مردم عادی اعمال می کند درباره "یقه سفیدها"ی وقیح نیز اعمال کند ، آنچه باز خواهد گشت نه فقط چند هزار میلیارد تومان ، که اعتماد مردم نیز هست

قوه قضاییه ، در آزمونی تاریخی قرار دارد و تاریخ درباره عملکرد آن و نیز درباره کسانی که با آن به جنگ برخاسته اند ، قضاوت خواهد کرد... روزهای پر خبری در پیش روست ، خبرهایی که امید می رود برای کسانی که وقاحت برایشان عادی شده ، چندان خوشایند نباشد.