جمهوری فدراتیو برزیل بزرگ‌ترین و پرجمعیّت‌ترین کشور آمریکای جنوبی است. پایتخت آن برازیلیا و زبان رسمی آن پرتغالی است.

برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه هم‌مرز است. در حقیقت، برزیل به جز اکوادور و شیلی با تمامی دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مرز مشترک دارد.

برزیل دارای زمین‌های کشاورزی وسیع و جنگل‌های استوایی است؛ و با داشتن منابع طبیعی گسترده و نیروی کاری غنی قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی است.

برزیل مستعمرهٔ پرتغال بود و این کشور تنها کشور قاره آمریکاست که مردم آن به زبان پرتغالی سخن می‌گویند. برزیل کشوری چندملیتی است و جمعیت آن متشکل از نژادهای اروپایی، سرخ‌پوستان آمریکا، آفریقائیان و نیز آسیائیان است. مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است.

نام

زبان پرتغالی برزیل فاقد هر گونه استاندارد رسمی در مورد تلفظ است، و با توجه به هر منطقه ممکن است تلفظ‌ها تغییر کند. تلفظ نام رسمی برزیل در پرتغالی اروپا به نحو ذیل است: [ʁɛ. 'pu. âli.ka fɨ. ðɨ. ɾɐ. 'ti.vɐ du bɾɐ. 'ziɫ].^{[نیازمند منبع]}

عموماً بر این اعتقاد هستند که نام این کشور برگرفته از pau-brasil است، نوعی درخت که مهاجران اولیه برای آن ارزش بسیاری قائل بوده‌اند، گرچه برخی بر این باورند که نام برزیل برگرفته از نام جزیره اسطوره‌ای برزیل است که در قرون وسطی در اروپا از آن بسیار یاد شده‌است.

تاریخ

از حدود ده‌هزار سال قبل اقوام نیمه مهاجر در برزیل زندگی می‌کردند. با ورود پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۰، برزیل مستعمره شد. پرتغالی‌ها بردگانی از نقاط دیگر قاره آمریکا بدانجا اوردند. بیشتر بردگانی که به برزیل آمدند از آفریقا بودند

تقسیمات کشوری

اقیانوس اطلس

اقیانوس آرام

منطقه شمال

منطقه شمال شرق

منطقه مرکز-غرب

منطقه جنوب شرق

منطقه جنوب

اکری

آمازوناس

پارا

رورایما

آماپا

روندونیا

توکانتینس

مارانیائو

باهیا

پیاوی

سئارا

ریوگرانده دو نورتی

پارائیبا

پرنامبوکو

آلاگواس

سرژیپه

ماتو گروسو

ماتوگروسو جنوبی

منطقه فدرال

گوییاس

میناس گرایس

سائوپائولو

ریو دو ژانیرو

اسپیریتو سانتو

پارانا

سانتا کاتارینا

ریو گرانده دو سول

آرژانتین

بولیوی

شیلی

کلمبیا

گویان فرانسه

گویان

پاراگوئه

پرو

سورینام

اروگوئه

ونزوئلا

برزیل یک فدراسیون است که از ۲۶ ایالت و یک منطقه فدرال تشکیل شده، که در مجموع ۲۷ واحد فدرال را تشکیل می‌دهند.

ایالت ها

نوشتار اصلی: ایالت‌های برزیل

ایالات برزیل استقلال چشمگیری از دولت در نظام قانون‌گذاری، تامین اجتماعی دولتی و نظام مالیاتی دولتی دارند. رهبری دولت هر ایالت را فرماندار در اختیار دارد که توسط آرای عمومی انتخاب شده و نیز هر ایالت دارای مجلس خاص خود نیز هست.

هر ایالت دارای شهرداری‌های خاص خود است که شهرداری‌ها نیز شورای قانون‌گذاری و شهردار خاص خود را دارند، که دارای استقلال بوده و از دولت فدرال و دولت ایالتی نیز مستقل هستند. یک شهرداری ممکن است چندین شهرک را نیز در بر بگیرد، اما این شهرک‌ها فاقد دولتی مستقل هستند.

قوه قضائیه در سطح ایالتی و فدرال در مناطق سازمان‌دهی یافته و «کومارکاس» نامیده می‌شود. هر "کومارکاً ممکن است شامل چندین شهرداری باشد.

بزرگ راه‌های سائوپائولو

شهرهای مهم

برازیلیا
ریودوژانیرو
سائوپائولو
کوریتیبا
بازیوس
مانائوس
بلا هوریزونته
ایگواسو

جغرافیا

آبشار ایگواچو

جنگل‌های بارانی آمازون یکی از ثروتمند ترین نواحی دنیا از نظر منابع طبیعی

نوشتار اصلی: جغرافیای برزیل

برزیل محدوده‌ای وسیع از سواحل شرقی آمریکای جنوبی را اشغال کرده‌است و همچنین شامل مناطق بسیاری از مرکز این قاره نیز می‌شود؛ و با کشورهای اروگوئه در جنوب و آرژانتین و پاراگوئه در جنوب غربی همچنین با بولیوی و پرو در غرب و با کلمبیا در شمال شرقی همسایه‌است و با ونزوئلا و سورینام و گویان و در آنطرف آب با گویان فرانسه نیز در شمال مرز مشترک دارد. این کشور از شمال به نیمکره جنوبی کشیده شده‌است.

عواملی چون اندازه و آب و هوا و منابع طبیعی غنی این کشور را متمایز کرده‌است. برزیل پنجمین کشور از لحاظ وسعت در جهان بعد از کشورهای روسیه، کانادا، چین و آمریکا است؛ و در قاره آمریکا(شمالی و جنوبی) سومین کشور از لحاظ وسعت می‌باشد. وسعت این کشور ۸٫۵۱۱٫۹۶۵ کیلومتر است که ۵۵٫۴۵۵ کیلومتر آن را آب شامل می‌شود.

عوارض زمین در برزیل نیز تنوع بسیار زیادی دارد که شامل تپه‌ها، کوهها، جلگه‌های پست کوه‌هاو زمینهای بایر است. ارتفاع بیشتر مناطق برزیل بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ متر است. مناطق مرتفع اصلی بیشتر در قسمت جنوبی کشور قرار دارند و کلاً بخش جنوبی کشور ناهموارتر است. از دیگر ویژگی‌های جغرافیایی برزیل وجود رود آمازون در این کشور است که بزرگترین و پر آب‌ترین رود دنیا و دومین رود طویل جهان است. این رود به اقیانوس اطلس می‌ریزد.

آب و هوا

گردباد کاترینا در سال ۲۰۰۴

تنوع آب و هوایی زیادی در برزیل وجود دارد اما بخش بزرگی از آن گرمسیری است و پوشیده از جنگلهای بارانی آمازون که در حوضه آب ریز رود آمازون بوجود آمده‌اند. با این حال برزیل دارای پنج آب و هواست که عبارتند از گرمسیری در مرکز، کوهستانی، نیمه خشک در شمال شرقی، استوایی در شمال و معتدل در جنوب. آب و هوای استوایی به صورت بسیار بارز در شمال این کشور دیده می‌شود این مناطق به صورت واقعی فصل خشک ندارد و در واقع فصل خشک آنجا تنها کمتر از فصل بارانی بارش دارد اما آن میزان بارش هم قابل توجه‌است.

حیات وحش

طوطی دم بلند از پرندگان مختص برزیل

نوشتار اصلی: حیات وحش برزیل

برزیل اکوسیستم متنوعی دارد و تنوع زیستی جانوری و گیاهی در این کشور بسیار زیاد است به طوری که کارشناسان انواع گیاهان و جانوران در این کشور را بالغ بر ۲ میلیون نوع تخمین زده‌اند. پستانداران بزرگ در این کشور شامل جگوار، لئو پارت که هر دو نوعی پلنگ هستند و خوکهای وحشی، خوکان خرطوم دار، مورچه خوارها، تنبلها، روباه‌ها، اپوسوم و گورکن هستند.گوزن در جنوب برزیل به وفور یافت می‌شود و میمونها نیز در جنگلهای پر باران شمالی زیست می‌کنند. اما در سالیان اخیر بسیاری از عوامل انسانی و اقدامات مانند ساخت بزرگراه، قطع درختان برای مصرف چوب آنها، کشاورزی و زراعت، استخراج معادن و ساخت سد که باعث زیر آب رفتن بخشی از دره‌ها شده‌است این اکوسیستم غنی را تهدید می‌کند.

اقتصاد

نوشتار اصلی: اقتصاد برزیل

رئیس جمهور سابق برزیل(لولا داسیلوا) و رئیس جمهور سابق آمریکا(جرج بوش پسر) در بازدید از تاسیسات پتروبراس

برزیل با در اختیار داشتن بخش‌های گسترده و توسعه‌یافته کشاورزی، معدن، تولید، خدمات و نیز نیروی کار، دارای تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید) بیش از سایر کشورهای آمریکای لاتین است و این امر برزیل را تبدیل به قدرت اقتصادی منطقه کرده‌است. برزیل در حال گسترش حضور خود در بازارهای جهانی است. مهم‌ترین صادرات برزیل را هواپیمای دارای بال ثابت، قهوه، وسایط نقلیه، سویا، سنگ معدن آهن، آب پرتقال، فولاد، منسوجات، کفش، گوشت و تجهیزات برقی تشکیل داده‌است.

بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، برزیل نهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر برابری قدرت خرید و یازدهمین قدرت اقتصادی جهان از نظر نرخ دادوستد بازار است. برزیل دارای اقتصاد متنوع درآمد متوسط است و نیز دارای تنوع از نظر سطح توسعه‌است. بیشتر بخش صنعتی این کشور در بخش‌های جنوب و جنوب شرقی این کشور تجمع یافته‌است. منطقه شمال شرقی فقیرترین منطقه برزیل است، اما این منطقه نیز در حال جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید است.

برزیل دارای پیشرفته‌ترین بخش صنعتی در آمریکای لاتین است. صنایع برزیل که یک سوم تولید ناخالص داخلی این کشور را به خود اختصاص داده‌است، از صنایع خودروسازی تا صنایع فولاد، پتروشیمی، رایانه، هواپیما، و نیز کالاهای مصرفی بادوام را شامل می‌شود. با توجه به افزایش ثبات اقتصادی که ماحصل اجرای طرح رئال است، بخش‌های تجاری برزیل و نیز واحدهای تجاری چندملیتی سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در تجهیزات و فناوری جدید کرده‌اند، که بخش عمده آن از شرکت‌های آمریکای شمالی خریداری شده‌است. پتروبراس بزرگترین شرکت نفتی برزیل است.

برزیل دارای صنعت گسترده و پیچیده خدمات نیز هست. در اوایل دهه ۱۹۹۰، بخش بانکداری ۱۶ درصد از تولید ناخالص داخلی برزیل را به خود اختصاص داد. صنایع خدمات مالی برزیل گرچه با تحول عمده‌ای روبرو شده‌است، اما این صنعت محصولات متنوعی در اختیار واحدهای بازرگانی محلی قرار داده و در حال جذب شرکت‌های جدید بسیاری از جمله شرکت‌های مالی ایالات متحده آمریکاست. بورس اوراق بهادار سائوپائولو و ریودو ژانیرو در حال ادغام هستند.

روح کهربایی پروانه‌ای که در برزیل زندگی می‌کند.

گردشگری

جاذبه‌های گردشگری و توریستی برزیل سائو پائولو: سائو پائولو، سرزمین باران یا سامپا، بزرگترین شهر برزیل، بزرگترین و ثروتمندترین شهر نیم کره جنوبی آمریکای لاتین، و دهمین شهر ثروتمند دنیاست. آب و هوای این شهر، حاره‌ای و گرمسیر است و مشابه سیدنی و لس آنجلس می‌باشد. شاید بتوان گفت مردم سائو پائولو از بقیه شهرهای برزیل بهتر انگلیسی صحبت می‌کنند اما زبان اصلی این شهر، پرتغالی است و بیشتر جمعیت را ایتالیایی‌ها، آفریقایی‌ها و پرتغالی‌ها تشکیل می‌دهند. بزرگترین مرکز خرید آمریکای لاتین با مساحت ۳۶۵۰۰۰ متر مربع در سائوپائولو ساخته شده. مشخصه‌های منحصر به فرد، طرز زندگی جالب ساکنان و البته رستوران‌های بین‌المللی و بومیِ فوق‌العاده برای تمام ذائقه‌ها، سائو پائولو را به یکی از پرطرفدارترین شهرهای دنیا برای توریست‌ها تبدیل کرده است.

مردم

نوشتار اصلی: مردم برزیل

همچنین ببینید: زبان پرتغالی برزیل

برزیل دارای تنوع زیستی بسیار زیادی است، و بسیاری از نژادها و گروه‌های قومی را درخود جای داده‌است. در کل، برزیلی‌ها نوادگان چهار گروه مهاجر هستند:

سرخ‌پوستان آمریکا، بومیان برزیل، که نوادگان گروه‌های انسانی هستند که در حدود ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، از سیبری به سمت برزیل مهاجرت کردند و با عبور از تنگه برینگ به برزیل رسیدند.
استعمارگران پرتغالی، که از زمان کشف برزیل در سال ۱۵۰۰ تا زمان استقلال این کشور در سال ۱۸۲۲به این کشور مهاجرت کردند.
بردگان آفریقایی که از سال ۱۵۳۰ تا پایان دوران انتقال برده در سال ۱۸۵۰ به برزیل وارد شدند.
گروه‌های متنوع مهاجران از اروپا، آسیا و خاورمیانه که در اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم به برزیل پا گذاشتند.

فرهنگ

کارناوال در ریودوژانیرو.

نوشتار اصلی: فرهنگ در برزیل

موسیقی برزیل مانند مردمانش متنوع است. مشهورترین نوع موسیقی برزیل سامبا است. در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ نوعی موسیقی به نام بوسانوا در ساحل‌های ریو دو ژانیرو شکل گرفت. نوازندگانی مانند استن گتز با بردن این موسیقی به آمریکا آن را جهان‌گیر کردند. آهنگ «دختری از ایپانما» ساخته آنتونیو کارلوس ژوبیم معروف‌ترین بوسانوای برزیل است و به آهنگی استاندارد تبدیل شده‌است.

هایتور ویا-لوبوس آهنگساز برزیلی نیز با آمیختن نغمه‌های محلی برزیل با روش‌های موسیقی کلاسیک معروف‌ترین آهنگساز موسیقی مدرن برزیل است. چند چیز بریل را در دنیا به شهرت رسانده‌است: یکی در فوتبال که تیم ملی این کشور با داشتن نوابغی مانند «پله» تا «رونالدینیو «و پنج دوره قهرمانی در جام جهانی، دنیا را محو هنر ستارگان بی مانند خود کرده‌است. دیگری قهوه برزیل؛ که این کشور بزرگ‌ترین تولید کننده و صادر کننده انواع و اقسام قهوه به تمام دنیا می‌باشد. در ضمن جشن کارناوال برزیل که همه ساله در ایام نخستین سال جدید میلادی در شهرهای این کشور بوسیله گروه‌های گوناگون اجرا می‌شود بسیار مشهور می‌باشد.

مذهب

تندیس مسیح ناجی در ریودوژانیرو مهم‌ترین بنا در برزیل است.

بر اساس سرشماری IGBE^[۱]

۷۴ درصد از مردم برزیل کاتولیک هستند. برزیل دارای بیشترین شمار کاتولیک‌ها در بین کشورهای جهان است.
شمار پیروان مذهب پروتستان در حال افزایش است، این شمار در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به ۴/۱۵ درصد می‌رسید.
۴/۷ درصد از جمعیّت برزیل خود را منکر وجود خدا، کافر یا بی‌دین می‌دانند.
روح‌گرایان ۳/۱ درصد از جمعیت برزیل را تشکیل می‌دهند (حدود ۳/۲ میلیون نفر).
۸/۱ درصد طرفداران دیگر مذاهب هستند. برخی از این مذاهب عبارت‌اند از کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر الزمان(۹۰۰٬۰۰۰ نفر)، شاهدان یهوه (۶۰۰٬۰۰۰ نفر)، بوداگرایی (۲۱۵٬۰۰۰ نفر)، یهودیت ۲۳۰٬۰۰۰ نفر، و اسلام ۲۷٬۰۰۰ نفر.^[۲]
۰/۳ درصد از مذاهب سنتی آفریقا همچون کاندومبله، ماکومبا، و اومباندا.
برخی به ترکیبی از مذاهب مختلف، همچون کاتولیک، کاندومبل، و مذهب بومیان آمریکا اعتقاد دارند.

ورزش

محبوبت‌ترین ورزش در برزیل فوتبال است، و برزیل شهرت بسیاری به خاطر فوتبالیست‌های مشهور خود دارد. از جمله آنان می‌توان این افراد را نام برد: پله، گارینچا، جیرزینیو، ریولینو، کارلوس آلبرتو تورس، زیکو، سوکراتس، روماریو، رونالدو، ریوالدو، روبرتو کارلوس، جونینیو، آدریانو، دیگو، روبینیو، رونالدینیو و کاکا. تیم ملی فوتبال برزیل «سلسائو»، پنج بار تا کنون جام جهانی فوتبال را از آن خود کرده‌است. والیبال دومین ورزش محبوب این کشور است و تا کنون سه بار قهرمانی جهان، دو بار قهرمان جام جهانی، ده بار قهرمان لیگ جهانی و دو بار هم قهرمانی المپیک را به دست آورده است. جیبا مشهرورترین والیبالیست برزیلی است.

برزیل در دیگر ورزش‌های بین‌المللی نیز به موفقیت‌هایی دست یافته‌است، که مهم‌ترین آنان عبارت‌اند از بسکتبال، تنیس، ژیمناستیک و مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول یک.

فوتبال ساحلی، که در سواحل ریودوژانیرو پای گرفته‌است.
بوسابال، ترکیبی از والیبا، فوتبال و کاپوئیرا، که بر روی پلاستیک یا تور انجام می‌شود.
فوتوالی، ترکیبی از فوتبال و والیبال، که بر روی شن نیز آن را بازی می‌کنند.
جیو-جیتسوی برزیل، که یک شاخه از جودوی ژاپن است.
وال تودو، یک ورزش رزمی
کاپوئیرا، یک هنر رزمی برگرفته از ورزش‌های آفریقا.
بریبول، یک نوع والیبال آبی
فوتسال، یا فوتبال سالنی، گونه رسمی فوتبال داخل سالن.

سیاست

لولا داسیلوا رئیس جمهور سابق برزیل با جوانان موزامبیکی صحبت می‌کند.

نوشتار اصلی: سیاست در برزیل

تا قبل از ۱۹۶۴ دوازده حزب موجود بود که به‌وسیله حکومت دیکتاتوری برانکو ممنوع از فعالیت شدند. حزب کارگر در قبل از آن هم یعنی در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ وضعیت خوبی نداشت. آن زمان حکومت نیمه فاشیستی وارگاش و ونوو قانونچه کوربوراتیویستی را بر آن حزب تحمیل کرد. به هر حال در ۱۹۶۴ دو حزب اتحاد ملی و جنبش دمکراتیک ملی رسماً از طرف دولت اعلام شد.

دانش و فناوری

برخی از کانون‌های فناوری برزیل در سائو خوزه دوس کومپوس، کامپیناس، سائو کارلوس، ریودوژانیرو، کوریتیبا، پورتو آلگر، بلو هوریزونته، ریسایف و سائوپائولو واقع شده‌است.

فناوری اطلاعات در برزیل یکی از پیشرفته‌ترین انواع خود در جهان است. فناوری اطلاعات در برزیل با توجه به بازار داخلی، به عنوان پیشرو خدمات مالی، صنایع دفاعی، مدیریت روابط مشتری، دولت الکترونیک، و مراقبت بهداشتی در نظر گرفته می‌شود.

دولت برزیل در حال تلاش برای انتقال از نرم‌افزارهای انحصاری به نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌های رایگان است اما تا کنون موفقیت چندانی در این زمینه به دست نیاورده‌است.^[۳]

سائو پائولو

سائو پائولو بزرگ‌ترین شهر کشور برزیل است و در جنوب شرقی برزیل قرار دارد.همچنین این شهر نهمین شهر بزرگ از لحاظ جمعیت است.

پیشینه

سائو پائولو در ۲۵ ژانویه ۱۵۵۴ توسط دو مبلغ عضو فرقه مذهبی یسوعی بنیاد شد. پایین بودن بهره‌وری مزارع شکر محلی باعث شد تا این سکونتگاه مدتی طولانی در حالت انزوا باقی بماند. در سده هفدهم کشاورزان منطقه اقدام به کشت گندم به منظور صادرات کردند. در سال ۱۷۱۱ به سائو پائولو رسماً عنوان شهر اعطا شد.

در تاریخ ۷ سپتامبر ۱۸۲۲ اعلام استقلال برزیل از پرتغال در سائو پائولو انجام شد.

در قرن نوزدهم این شهر شاهد شکوفایی و رونق اقتصادی بود، که علت عمده آن رواج صادرات قهوه بود. پس از لغو برده‌داری در سال ۱۸۸۸، کشتزارهای قهوه این شهر امواج زیادی از مهاجران از ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی را به‌خود جلب کرد و از سوی دیگر بسیاری از بردگان سابق نیز برای پیدا کردن کار جذب این شهر شدند. در سال ۱۸۹۷ ایتالیایی‌ها بیش از نیمی از جمعیت این شهر را تشکیل می‌دادند.

در آغاز سده بیستم، قیمت قهوه به شدت سقوط کرد و در نتیجه کارآفرینان محلی سرمایه‌های خود را به سوی توسعه صنعتی این شهر سوق دادند. صنعتی شدن این شهر به نوبه خود نیروهای جدیدی از مهاجران کشورهای دوردست از جمله ایتالیایی‌ها، ژاپنی‌ها، و اهالی سوریه و لبنان را به این شهر کشاند.

زبان اکثریت جمعیت شهر پرتغالی است. به خاطر حضور قابل توجه مهاجران ایتالیایی در این شهر، زبان گفتاری شهر از زبان ایتالیایی به‌ویژه گویش‌های ونتی و ایتالیایی جنوبی تأثیر زیادی گرفته‌است.

برپایه سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، جمعیت شهر در آن سال ۱۰٬۶۵۹٬۳۸۶ نفر بود که از این تعداد، ۶۰٫۶ درصد سفیدپوست، ۳۰٫۵ دورگه، ۶٫۵ درصد سیاه‌پوست، ۲٫۲ زردپوست، و ۰٫۲ سرخ‌پوست بودند. این شهر میزبان افتتاحیه جام جهانی فوتبال در سال 2014 بوده است.^[۱] امروزه موجی از مهاجرت از بولیوی به سائو پائولو دیده می‌شود.^[۲]

جغرافیا

سائو پائولو که در گفتار روزانه «سامپا» نیز نامیده می‌شود هفتمین شهر بزرگ جهان و بزرگ‌ترین شهر نیم‌کره جنوبی و قاره آمریکا است. جمعیت این شهر ۱۱ میلیون ۳۰۰ هزار نفر است و جمعیت شهر و حومه (منطقه کلان‌شهری) آن نزدیک به ۳۰ میلیون نفر است.

چشم‌انداز هوایی از منطقه آونیدا پائولیستا در سائو پائولو

این شهر مرکز ایالت سائو پائولو و از مراکز مهم فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در برزیل و فراسوی آن است و بناها، پارک‌ها و موزه‌های مهمی چون یادمان آمریکای لاتین، موزه زبان پرتغالی، موزه هنر سائو پائولو و پارک ایبیراپوئرا را در خود جای داده است.

چند عدد از بلندترین ساختمان‌های برزیل ازجمله میرانته دواله، ایتالیا، آلتینو آرانتس، و برج شمالی آنسکوم در سائو پائولو قرار دارند.

نام این شهر به افتخار پل مقدس نام‌گذاری شده و شعار شهر نیز به زبان لاتین «Non dvcor, dvco» است که به معنی «مرا راه نمی‌برند، رهبری در دست من است» می‌باشد.

سائو پائولو آب‌وهوایی مرطوب و نیمه‌گرمسیری دارد. این شهر به خاطر هوای متغیر خود «Cidade da Garoa» (شهر نم‌نم باران) نامیده شده و به خاطر غذاهای ویژه، معماری، ناوگان بزرگ بالگردها، و ازدحام ترافیکی‌اش مشهور است.