عصر ایران نوشت: روال جلسات رای اعتماد به وزیران پیشنهادی - چنان که در چهار روزاخیر شاهد بوده ایم- این است که موافقان و مخالفان ثبت نام می کنند و بعد نوبت به وزیر پیشنهادی مورد نظر می رسد که از خود دفاع کند.

 
در میان 18 وزیر پیشنهادی یک تن از ابتدا مخالفی نداشت (حسین دهقان- وزارت دفاع) و مخالفان ثبت کننده با وزارت دیگری (رحمانی فضلی- کشور) نیز انصراف دادند. 
 
 
با این حال امروز شاهد بودیم که  10 نفر از نمایندگان به وزیر پیشنهادی دفاع و  19 نفر از نمایندگان نیز به وزیر پیشنهادی کشور رای مخالف دادند.
 
درست است که آرای این نمایندگان مانع از وزارت آقایان دهقان و رحمانی فضلی نشد و اکنون این دو، عضو دولت تدبیر و امید هستند و وزیران دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و کشور به حساب می آیند اما از این مخالفان می توان پرسید چرا دیگر نمایندگان را از دلایل مخالفت خود آگاه نساختید؟
 
از دو حال خارج نیست: یا رای مخالف آنان مستند بوده و وزارت آقایان را به مصلحت نمی دانسته اند که در این صورت سکوت آنان موجه نیست. یا در مخالفت استناد محکمی نداشته اند که باز در این صورت نیز رأی مخالف آنان محل مناقشه است.
 
این یادداشت تنها می خواهد بر این نکته انگشت بگذارد که نماینده باید مسوول باشد و رای موافق یا مخالف یا ممتنع را از سر مسؤولیت ابراز کند چرا که گاه یک رای سرنوشت یک وزارتخانه را تغییر می دهد. نمی توان تصمیمی چنان بی بیناد گرفت که حتی نتوان علتش را نیز توضیح داد.
 
آنالیز رای نمایندگان نه تنها در این زمینه که در موارد دیگر نیز نکته های قابل توجهی در بر دارد که می توان در فرضت های بعدی بدان پرداخت.
  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا