در تاسیسات آب شهری برای ضدعفونی کردن آب از کلر استفاده می شود. اگرچه این ماده از انتقال امراض جلوگیری می کند ولی در کنار ریزارگانیزم های آلی،ماده ای سمی تولید می کند (تری هالو متان) که سرطان زا می باشد.ازدیدگاه کارشناسان سالم ترین آب، آبی است که در آخرین مرحله (یعنی درست قبل از مصرف) و در منزل تصفیه شده باشد.

به همین دلیل فروشگاه تصفیه آب آبشار با عرضه دستگاههای تصفیه خانگی آب از معتبرترین برندهای موجود قصد دارد گامی کوچک درجهت ارتقای سلامتی شما همشهریانگرامی بردارد.

جام جم آنلاین: آب معدنی از جمله نوشیدنی‌های گوارایی است که خصوصا خنک آن در روزهای گرم سال از طرفداران زیادی برخوردار است. این نوشیدنی که در قالب قوطی‌های پلاستیکی به بازار عرضه می‌شود، در میان افراد چنان جایگاهی پیدا کرده که گاهی برخی خانواده‌ها برای مصرف روزانه به جای آب لوله‌کشی از آب معدنی استفاده می‌کنند.

 شاید برای برخی مصرف‌کنندگان این سوال پیش آید که آیا واقعا آب معدنی مزایای بیشتری نسبت به آب لوله‌کشی دارد؟

آب معدنی همان آب چشمه است که با عبور از طبقات و لایه‌های کوه‌ها به طور طبیعی تصفیه شده و هنگامی که به سطح زمین می‌رسد، به جوش و خروش درمی‌آید و هوا و اکسیژن فراوانی را دریافت می‌کند. این آب به دلیل املاح معدنی نظیر کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم دارای طعم و مزه بهتری نسبت به آب لوله‌‌کشی است و می‌تواند تا حدودی تامین‌کننده نیازهای بدن باشد. البته از آنجا که سدیم حضور قوی در اغلب آب‌های معدنی دارد، مصرف زیاد آن برای کسانی که دچار فشار خون هستند، کمتر مناسب بوده یا اصلا توصیه نمی‌شود.

معمولا برای ضدعفونی کردن این نوع آب‌ها از روش کلر زدن استفاده نمی‌شود و در عوض از روش‌های فیلتراسیون، ضدعفونی کردن با ازن و اشعه مادون قرمز استفاده می‌شود که احتمال دارد در هنگام کاربرد نامناسب برخی اشعه‌ها، ترکیبات مضر بطری به درون آب منتقل شده و زمینه افت املاح آب را فراهم سازد.

از طرفی نوشیدن همیشگی و دائم آب‌های معدنی به سبب وجود نیترات، نیتریت، سرب، کادمیوم و جیوه برای سلامتی زیان‌بخش هستند لذا با توجه به این که دریافت نیترات و نیتریت از طریق استفاده از غذاهای حاضری معمولا در رژیم غذایی افراد بالاست و همچنین به دلیل آن که برخی از این آب‌ها بویژه انواعی که از آب‌های پایین‌دست تهیه می‌شوند، در معرض آلوده شدن به فاضلاب، انواع کودها و آفت‌کش‌ها و نیز فلزات سنگین هستند، لذا مصرف زیاد آب معدنی توصیه نمی‌شود. نکته دیگر آن که درصد املاح برخی از آب‌های معدنی بیش از حد نیاز بوده، بنابراین می‌تواند خطر بروز سنگ کلیه را در افراد مستعد افزایش دهد.

چند توصیه

از مصرف بیش از حد آب معدنی‌های گازدار بپرهیزید؛ چراکه گاز دی‌اکسیدکربن می‌تواند به مینای دندان صدمه زده و برای افراد دچار ریفلاکس و نفخ مخاطره‌آمیز باشد.

از خرید آب معدنی‌های یخ‌زده یا بطری‌هایی که پشت شیشه مغازه‌ها در مجاورت تابش مستقیم نور خورشید هستند، اجتناب کنید؛ چرا که درجه حرارت‌‌های بسیار بالا و پایین می‌تواند موجب انتقال ترکیبات مضر بطری به درون آب شوند و زمینه افت املاح آب را فراهم سازد لذا اگر در هنگام نوشیدن این نوع آب‌ها مزه‌های عجیب و طعم پلاستیک را احساس کردید، مطمئن باشید که حلال‌‌های شیمیایی دیواره بطری در آب حل شده‌اند.

از پر کردن مجدد بطری‌های آب معدنی با‌ آب شهری یا موادی مثل آبغوره، ترشی، سرکه و آبلیمو خودداری کنید؛ چرا که مواد اسیدی و بازی می‌توانند با دیواره قوطی‌های پلاستیکی فعل و انفعالات نامطلوبی ایجاد کرده و موجب سمی و سرطان‌زا شدن محصولات داخل بطری شوند.

سرب تهدید سلامت محیطی شماره یک برای کودکانمان است"
اداره سلامت وخدمات انسانی امریکا

پس ازکلر، سرب شایع ترین آلوده کننده یافت شونده درآب شیراست. منشاء سرب موجود در نوشیدنی بین لوله اصلی خیابان و شیرخانگی است، بنابراین تصفیه نه منطقی نه عملی است. بیشتر سرب درآب آشامیدنی ازلوله های خط سرب، تجهیزات لوله کشی داخل خانه تان میاید. EPA تخمین می زند که 98 % از همه خانه ها دارای لوله ها، تجهیزات یا اتصالات لحیم کاری در لوله کشی ساختمان هستند که می تواند تا حدی به میزان سرب درشیرآب کمک کند.
بوسیله EPA تعیین و تشخیص داده شده است که هیچ میزان ایمنی برای سرب درآب آشامیدنی وجود ندارد و اینکه هرمیزان دارای مقداری اثرات بهداشتی زیانباراست.
سرب بیشترخسارت را برکودکان کوچک وارد می کند. حتی مقادیربسیارکم سرب می توانندایجاد IQs کاهش یافته، معلولیت های یادگیری و مشکلات رفتاری از قبیل افزایش فشارخون و توجه کاسته شده درکودکان بکنند. و اغلب اثرهای سرب مادام العمر و غیرقابل برگشت هستند.
سرب درآب آشامیدنی افراد بزرگسال ایجاد افزایش فشارخون کرده و تولید هموگلوبین لازم برای انتقال اکسیژن را کاهش داده و با متابولیسم کلسیم سلولی نرمال تداخل میکند. سرب درآب برهمه افراد به طریقی تاسف بار و دایمی اثرمیگذارد. قرارگیری دربرابر سرب تجمعی وطولانی مدت است. این فلزسمی دربدن ذخیره می شود، ابتدائاً در دندان ها و استخوان ها. وقتی بدن تحت فشار فیزیکی است، یا درمواد خاصی کمبود دارد، سرب ذخیره شده با مقادیرمتغیربسته به وضعیت فیزیکی افراد رها می شود.
اساساً، سرب دارای اثری بسیار زیانبار برسیستم الکتریکی بدن، پیغامهای زندگی سازحساس سیستم عصبی است، که ازمغز به هر سلول و اندام دربدن فرستاده می