چین به خاطر هزینه کار ارزان و مشوق های دولت بازار بسیار خوبی برای خودروسازان است. اما ایراد این بازار پر رونق این است که تعداد خودروهایی که وارد خیابانهای چین می شوند روز به روز در حال افزایش است. بر اساس آنچه تخمین زده شده است تا سال ۲۰۱۵ حدود ۷ میلیون خودرو قرار است در خیابان های بیجینگ تردد داشته باشند. علاوه بر این هر سال ۱۴ میلیون خودرو خریداری می شود و ۶۵۰ هزار خودرو هر ماه وارد خیابانها می شوند.

مقامات چین سعی کرده اند از خریدن بیش از اندازه خودروها توسط مردم جلوگیری کنند ولی زیاد موفق نبوده اند. آنها محدودیت هایی برای تردد خودروها بر اساس رقم آخر پلاک آنها (مانند طرح زوج و فرد) اعمال کرده اند ولی گزارشات محلی حاکی از آن است که روزانه هر راننده چینی ۲ تا ۳ ساعت از وقت خود را در ترافیک به سر می برد.

در آگوست ۲۰۱۰ چین بزرگترین ترافیک دنیا را رقم زد که طول آن بیش از ۱۰۰ کیلومتر بود و ۱۲ روز طول کشید. عامل ایجاد شدن این ترافیک کامیون هایی بودند که ذغال سنگ به بیجینگ حمل می کردند و اینطور که مقامات غیر رسمی اظهار داشته اند سرعت خودروها در این ترافیک تنها ۳ کیلومتر در ساعت بود.

این کامیون ها در واقع حامل مصالحی بودند که برای حل مشکل ترافیک در بزرگراه بیجینگ ارسال می شد و عملیات جاده ای در بزرگراه بیجینگ-تیبت باعث ایجاد این ترافیک مهیب شد.

این بزرگراه در ابتدا فقط برای رفت و آمد کامیون ها طراحی شده بود ولی به خاطر افزایش تعداد خودروها، مالکین خودروهای سواری نیز از آن استفاده کردند.

البته این ترافیک مهیب برای بعضی افراد مزایایی نیز در بر داشت. مثلا برخی افراد برای اینکه اسم و رسم در کنند وسط ترافیک با قیمتهایی گزاف غذا و نوشیدنی به رانندگان فروختند و حتی بعضی رانندگان که از خرید آنها به خاطر قیمت زیاد خودداری کردند به آنها دستبرد زده شد و حتی مورد حمله ضربات چاقو قرار گرفتند!

۱۲ روز در ترافیک واقعا زمان زیادی است و حتی اگر بعضی رانندگان از قبل در خودروی خود آذوقه داشتند باز هم مجبور بودند حداقل یک لیوان آب بخرند. متاسفانه ترافیک های شدید تاثیر منفی در سلامت رانندگان می گذارد و نوعی حالت استرس و ترس در آنها ایجاد می کند. در نتیجه بعضی از آنها در چنین شرایطی بی دقت و پر شتاب رانندگی می کنند که باعث پیامدهای جدی می شود.

چینی هایی که در محل ترافیک زندگی می کردند سعی کردند از این موقعیت تاسف بار استفاده کنند و قیمت ها را تا جایی که امکانش بود بالا ببرند. گزارشات نشان می دهد قیمت هر لیوان اب ۳ یوان چین بوده است که معادل ۰.۴ دلار آمریکاست. رانندگان در کمترین حد ممکن برای اینکه فقط زنده بمانند باید ۰.۳ دلار برای هر تخم مرغ پرداخت می کردند و آنهایی که سیگاری بودند برای هر پاکت آن باید ۸ دلار پول می دادند.

شرایط از نظر گرانی آب و غذا برای رانندگان کامیون بدتر از همه بود و بعضی از آنها شب هنگام مورد دستبرد سارقین قرار گرفتند. ساکنین محلی شب موقع خوابیدن باک بنزین خودروهای خود را با روش مکیدن تخلیه می کردند. یکی از رانندگان حتی نیاز به امداد پزشکی پیدا کرد زیرا از ناحیه بازو چاقو خورده بود.

برای جلوگیری از این فاجعه و جنون جاده ای، مقامات رسمی ۴۰۰ افسر پلیس به منطقه فرستادند ولی شب که فرا می رسید دستگیری سارقین کار آسانی نبود.

جالب اینجاست که هیچکس نمی خواست ترافیک را ترک کند و با وجودی که بعضی کامیون ها میوه و سبزیجات همراه داشتند، رانندگان برای رهایی از ترافیک به مسیرهای فرعی و بیراهه نرفتند زیرا قیمت بنزین بالا بود.

ورق بازی تنها راه مفید برای وقت کشی بود با اینکه انجام آن به مدت ۱۲ روز متوالی مطمئنا فعالیت خوشایندی نبود. بعضی افراد مطالعه را به ورق بازی ترجیح دادند. در این حین بعضی رانندگان کامیون وقت آزاد خود را صرف خوابیدن پشت فرمان کامیون می کردند تا بدین وسیله از دزدیده شدن گازوئیل توسط سارقین جلوگیری کنند.

در کمال تعجب آمار رکوردهای گینس نشان داد که این بزرگترین ترافیک دنیا نبوده است! ترافیک بزرگتری به طول ۱۷۵ کیلومتر سال ۱۹۸۰ در فرانسه رخ داده که علت آن آب و هوای نامساعد و تعداد زیاد خودروها بوده است.

با اینگه گزارشی در مورد فرستادن آب و غذا توسط مسئولین به منطقه مشاهده نشده است ولی با توجه به شکایت رانندگان از قیمت گزاف آب و نان، احتمال این رویداد بسیار کم است.

بنابراین از اینکه روزی ۱۰ دقیقه بیشتر هنگام رفتن سر کار در ترافیک بمانید غر نزنید! به رانندگانی فکر کنید که مجبور بودند ۱۲ روز بدون آب و غذا و بدون دسترسی به دستشویی در صف ترافیک به سر ببرند. البته این موضوع به این معنا نیست که مقامات رسمی نباید به فکر راه حلی برای کاهش ترافیک باشند. مقصر اصلی افزایش بی رویه تعداد خودروهاست و تا وقتی که برنامه Carpooling (ممانعت از تردد خودروهای تک سرنشین) در بین مردم رواج نیابد چنین ترافیک های شدیدی ممکن است در هر جایی در دنیا اتفاق بیفتد.

یه گزارش دنیای خودرو،ک مقام مسئول در سایپا گفت: قرار بود در سال ۹۱ رقمی به ارزش ۲ هزار میلیارد تومان به خودروسازان پرداخت شود که بعد این رقم به هزار میلیارد تومان کاهش یافت و بازهم هیچ کمکی به خودرو ساز نشد.

یک منبع آگاه در شرکت خودروسازی سایپا در گفتگو با ایلنا در پاسخ به این پرسش که آیا شورای رقابت نرخ تیبا ۲ را تعیین کرده است یا خیر؟، اظهار داشت: شورای رقابت هنوز نرخ تیبا ۲ را مصوب نکرده و این موضوع در پروسه زمان بر این شورا قرار دارد.

وی با انتقاد از اینکه دولت از سال ۸۴ تاکنون هیچ کمکی به خودرو سازان نکرده است، گفت: قرار بود در سال ۹۱ رقمی به ارزش ۲ هزار میلیارد تومان به خودروسازان پرداخت شود که بعد این رقم به هزار میلیارد تومان کاهش یافت و بازهم هیچ کمکی به خودرو ساز نشد.

وی تصریح کرد: موضوعی که به اعتقاد ما مغفول ماند در حوزه قیمت بود چرا که در مقطعی اعلام شد براساس نرخ ارز مبادله‌ای قیمت‌ها تعیین شود در صورتی که هیچ‌گاه ارزی با این نرخ به قطعه ساز و خودرو ساز ندادند.

وی با اشاره به اینکه بازار آذربایجان می‌تواند بازار خوبی برای ایران باشد، گفت: برنامه صادرات خودرو به آذربایجان و ترکمنستان را داریم و به نظر می‌رسد این کشور‌ها از محصولات ما استقبال کنند.

وی ادامه داد: در حال حاضر سود شرکت سایپا بیشتر از صادرات محصولاتش است تا از فروش داخلی و کشورهای دیگر نیز از خودروهای ما استقبال می‌کنند تا جایی که در عراق گفته می‌شود پراید دلار است زیرا از قدرت نقد شوندگی بالایی برخوردار است.

این منبع آگاه خاطر نشان کرد: در کنار آن بازارهای نیجریه و روسیه نیز بسیار مناسب است و از تیبا ۱ و ۲ استقبال کرده‌اند وما توانستیم استاندارد روسیه را برای ارسال این محصولات بگیریم.

وی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا ایمنی خودروهای خود را افزایش داده‌اید یا خیر؟، افزود: در بخش سرقت پراید موفق شده‌ایم تا پراید X۱۰۰ را با تقویت بدنه و موارد ایمنی سرقت آن را به پایین‌ترین حد ممکن برسانیم.

وی همچنین در مورد مشارکت با چینی‌ها نیز گفت: ما اگر چینی‌ها را وارد بیزینس خود کردیم به این دلیل بود که بتوانیم از فناوری‌های آن‌ها استفاده کنیم اما حداقل فضای داخلی را در اختیار آن‌ها قرار ندادیم و در فعالیت با چینی‌ها تنها ۱۰ درصد از مشارکت با چینی‌ها را در نظر گرفته‌ایم.