سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا "قصیده "

.قصیده

هـمـچـو گـل در زیر گـل بـاشـید ای گـلـهـا نـهـان

زانــکــه آغــاز بــهـاری شــد بــتــر از ســد خــزان

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

قصیده

هـمـچـو گـل در زیر گـل بـاشـید ای گـلـهـا نـهـان	زانــکــه آغــاز بــهـاری شــد بــتــر از ســد خــزان
آنـکـه در پـای شـکـوفـه مـی زد ایـن مـوسـم نـوا	پـیش پـیش نخـل تـابـوت است اکنون نوحـه خوان
نیستش در دست جز شمع سیه بـر اشک سرخ	آنـکـه در کـف بــودیـش ایـن فـصــل شــاخ ارغـوان
تـاکـند خـاکـسـتـرش بـر سـرزدسـت این نو بـهار	نـخـلـهـای خـرم خـود سـوخـت یـک سـر بـاغـبـان
بــر زمـیـن بــاریـد آتـش (ز) آسـمـان بـر جـای آب	دوزخـی گـردیـد بــاغ و گـلـخـنـی شـد بــوسـتـان
چـشـم دارد گـو بـرو آن نـرگـس از خـواب و بـبـین	ســبــزه هـا از تــف آن آتــش بــه رنـگ زعــفــران
ده زبان سهل است ، گو با سد زبان سوسن برآ	کـز بــرای نـوحــه در کـار اسـت بــسـیـارش زبــان
گو تـمامی غـنچـه شـو شـاخ گل و بـگـشـا دهن	زانـکـه بـه هـرمـویـه بـایـد شـد سـراپـایـش دهـان
هسـت بـا این سـوزش ماتـم همان شـور عشور	زانـکـه دود هـر دو بــر مـی خــیـزد از یـک دودمـان
هم بـه صـورت هم بـه معنی هر دو را قرب جـوار	عـالـی از یـک شـهـر و جـا بـنـیـاد این دو خـانـدان
مـاتــم فـرزنـد پــیـغـمـبــر بــود بــر جـمـلـه فـرض	گــر یـزیـدی ســیـرتــی ایـن را نــدانــد گــو بــدان
رفــتــه زهـرا عــصــمـتــی در خــلـوت آل رســول	کـــامـــده آل عـــلـــی از فـــرقـــت او در فـــغـــان
مـانـده چــون شـبــیـر و شـبــر دو بــزرگ نـامـدار	سر به زانو، دست بر سر، خسته دل ، آزرده جان
مریمی رفـتـه سـت و مانده زو مسـیحـای رضـیع	شـسـتـه رخ ز آب مژه ، ناشـسـتـه لـبـها از لـبـان
از سـریر تـخـت بـلـقـیس آیـتـی بـربـسـتـه رخـت	تــاج افــکــنـده ز ســر بــی او ســلــیـمــان زمـان
در جـوانی رفـت و دل زینسـان جـوانان بـرگـرفـت	چـون نـسـوزد از چـنـیـن رفـتــن دل پــیـر و جــوان
پــای در ربـــع نــخــســت از چــار ربــع زنــدگــی	رهــــزن ایــــام عــــمــــرش ره زده بــــر کــــاروان
ابـــتــدای فــصــل نــوروز و درخــتــان بـــرگ ریــز	چـون شـکـوفـه بـر لب پـرخـنده رفـت از بـوسـتـان
همچو غنچه تـازه رو رفتن نه کار هر کسی ست	خــار در کــف اول فــصــل بـــهــار از گــلــســتــان
کرده قسمت جـزو و کل بـر جـزو و کل خویشتـن	رو نــهــاده بـــر کــران و پــا کــشــیــده از مــیــان
پـشـه ای را داده اسـبـابـی کـه فـیـل از بـردنـش	نـالـه کـرده بـسـکـه حـمـلـش آمـده بــر وی گـران
یـک مـگـس را طـعـمـه سـیـمـرغ داده هـمـتــش	بــس گـشــاده بــال وقــاف قــرب کــرده آشــیـان
کــــاروانـــهـــای ثــــواب و روزه و حــــج و زکـــات	کــرده پــیـش از خــود روان در دار مـلــک جــاودان
از جـــزای خـــیــر او را قـــافـــلـــه در قـــافـــلـــه	پــیـش پــیـش و در پـیـش سـد کـاروان در کـاروان
زن بـود انکس که از عـالم نه زینسـان بـاربـسـت	راه عـقـبـا هـر کـه زانـسـان رفـت او را مـرد خـوان
غــرق رحــمـت بــاد یـارب در مـحــیـط مـغــفــرت	مـوج فـیـضــی شــامـل حــالـش زمـان انـدر زمـان
طـاقـتـی بـخـشـد شـه و شـهزاده ها را ذوالمنن	تــــا ابــــدشـــان دارد از کـــل نـــوایـــب در امـــان