سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا قصیده "

.در ستایش حضرت علی «ع »:

شـاه انـجـم چـو زرافـشـان شـود از بــرج حـمـل/

پــر زر نـاب کـنـد غـنـچــه نـورســتــه بــغــل

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش حضرت علی «ع »

شـاه انـجـم چـو زرافـشـان شـود از بــرج حـمـل	پــر زر نـاب کـنـد غـنـچــه نـورســتــه بــغــل
تــــا ز آیـــیـــنـــه ایـــام بــــرد زنــــگ مــــلــــال	آرد از قــوس قــزح ابـــر بـــهــاری مــصــقــل
در تــه کــاســه خــیــری پــی نــقــاشــی بــاغ	بـه سـر انگـشـت کـند غـنچـه رعـنـا ز رحـل
دوزد از رشــتـــه بـــاران و ســـر ســـوزن بـــرف	ابــر بـر قـامـت اشـجـار دو سـد گـونـه حـلـل
ای خــوشــا خــلـعـت نـوروزی بــســتــان افـروز	جـامـه از اطـلـس زنـگـاری و تـاج از مـخـمـل
تـــا گـــزنــدی نــرســـد شـــاخ گــل زنــبـــق را	کـرده از غـنـچـه نـو رسـتـه حـمـایل هـیـکـل
چــون فـروزان نـبــود عـرصـه گـلـزار کـه هـسـت	بــر ســر چــوب ز گـلـنـار هـزاران مـشــعــل
درد ســر گـر نـشــد از ســردی بــاد ســحــرش	آبـی از بــهـر چـه بــر نـاصـیـه مـالـد سـنـدل
پــنــجــه تــاک ز ســرمــای ســحــر مــی لــرزد	لـالـه از بــهـر هـمـیـن کـرده فـروزان مـنـقـل
از چه رو گشته چنین شاخ گل آغشته بـه خون	فـحـل نگـشـوده اگـر نـشـتـر خـارش اکـحـل
لـالـه ســر بــرزده از سـنـگ ز ســرتــاســر کـوه	گـل بــرون آمـده از خــاک ز پــا تــا سـر تــل
گویی از کشته شده پشته سراسر در و دشت	از دم تــیـغ جــهــانــدار بــه هـنــگــام جــدل
مــســنــد آرای امــامــت عــلــی عــالــی قــدر	والــی مـلــک و مـلــل پــادشــه دیـن و دول
بــاعـث سـلـسـلـه هـسـتـی مـلـک و مـلـکـوت	عـــالــم مــسألــه کـــلــی ادیــان و مــلـــل
حـکـمـتـش گـر بــه طـبــایـع نـظـری بــگـشـایـد	نـتـوان نـام و نشـان یافـت ز امـراض و عـلـل
پـیـش در گـاه تـو چـون سـایـه بـود در بــن چـاه	گـر چــه بــر دایـره چــرخ بــریـن اسـت زحـل
اهــتـــمــام تـــو اگــر مــصـــلــح اضــداد شـــود	ســر بــر آرد ز گــریــبــان ابــد شــخــص ازل
پــیـش مـاضـی اگـر از حـفـظ تـو بــاشـد سـدی	هـرگـز از حـال تــجــاوز نـکـنـد مـسـتــقـبــل
تــافــت بــر یـکــدیـگــر از خــیـط زر مـهـر رســن	سـاربــان تـو بــه پــا بــسـتـن زانـوی جـمـل
نـیسـت خـورشـیـد فـلـک بـر طـرف جـرم هـلـال	طـبــل بــازیـسـت تـرا تـعـبـیـه در زیـن کـتـل
روز نــاورد کــه افـــتـــد ز کــمــیــنــگــاه جـــدال	در فــلـک زلــزلـه از غــلـغــلـه کــوس جــدل
پـر زند مـرغ عـقـاب افـکـن تـیر از چـپ و راسـت	بـال نسـرین سـمـاوی شـود از واهمه شـل
خــاک مـیـدان شـود آمـیـخـتــه بــا خـون سـران	پـای اسـبـان سـبـک خـیـز بـمـانـد بـه وحـل
بــر رگ جـان فـتــد آن عـقـده ز پــیـکـان خـدنـگ	کــه بــه دنـدان اجــل نـیـز نـگــردد مــنـحــل
لــرزه بـــر مــهــر فــتـــد از اثـــر مــوجـــه خــون	که مبـادا شـود این سـقـف مقـرنس مخـتـل
دامـن فـتـنـه اجـل گـیرد و پـرسـد کـه چـه شـد	گـویدش فـتـنـه چـه یـارای سـخـن لـاتـسئل
شـد پـر آشـوب جـهـان وقـت گـریـز اسـت گـریز	قـوت پــا اگـرت هـسـت مـحـل اسـت مـحـل
گـرنـه پــای اجــل از خـون یـلـان سـسـت شـود	سـد بـیـابـان بـه هـزیـمـت بـرود زین مـرحـل
بــرکـشـی تـیـغ زرافـشـان و بـرانـگـیـزی رخـش	آوری حــمـلـه سـوی قـلـبــگـه خـصـم دغـل
از پـــی روشـــنـــی دیــده اجـــرام کـــشـــنـــد	گـرد یـکـران تــو ســکـان فـلـک بــر مـکـحــل
آنــچـــه از واقــعـــه نــوح بـــر آفــاق گــذشـــت	ز آب تـیـغ تــو هـمـان حـادثـه آیـد بــه عـمـل
ز آتــش تــیـغ جــهــانــســوز تــوآیــد بــه دمــی	آنــچــه در مــدت ســد قــرن نــیـایـد ز اجــل
آورد از اثـــــر مــــوجـــــه گــــردون فــــرســــای	قــلــزم قــهــر تـــو در زورق افــلــاک خــلــل
فـی المثـل گر بـه فـلک خـصـم بـراید چـو نجـوم	ســایـه بــر عـرصـه اعـلـا فـکـنـی از اسـفـل
بـرکشی تـیغ چـوخـورشید بـه یکدم کم و بـیش	انـدر آن عـرصـه نـه اکـثــر بــگـذاری نـه اقـل
داورا دادگـــــرا داد ز بـــــی مـــــهــــری چـــــرخ	که از او شادی من جمله به غم گشت بدل
آه کـــز گـــردش ســـیــاره بـــه رخـــســـار مــرا	هست چون صفحه تـقویم ز خون سد جدول
کـام مـا چـون نـبــود تـلـخ کـه از شـوری بــخـت	گــر نـشــانـیـم نـی قــنــد بــرآیـد حــنـظــل
مـــنــم از حـــرف تـــمــنــی و تـــرجـــی فـــارغ	شـسـتـه از صـفحـه خـاطـر رقم لیت و لعـل
پــی زر کــج نـکــنـم گـردن خــود چــون نـرگـس	خـرقه بـرخرقه از آن دوخـتـه ام همچـو بـصل
وحـشـی افسـانه درد تـو مطول سـخـنی سـت	طـول گـفـتــار ز حــد رفـت مـکـن زیـن اطـول
تـــاکـــنــد فـــرق کـــه اول نــبـــود چـــون آخـــر	خواه آن کس که بـود عاقل و خواهی اجـهل
عـمـر خــصـم تــو چــنـان بــاد کـه از کـوتــاهـی	آخــــرش را نـــتــــوان فـــرق نـــهـــاد از اول