سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا قصیده "

.در ستایش پروردگار

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

راحــت اگـر بــایـدت خــلـوت عــنـقــا طــلـب	عـزت از آنجـا بـجـوی حـرمت از آنجـا طـلب
تـنگ مکـن ای همـای خـانه بـر این خـاکـیان	شــهـپــر لـا بــرگـشــای کـنـگـر الـا طـلـب
دیر خـراب جـهـان بـتـکـده ای بـیش نـیسـت	دیـر بـه تـرسـا گـذار مـعـبـد عـیسـا طـلـب
تـیره مـغـاکـیسـت تـنـگ خـانـه دلـگـیر خـاک	مـرغ مـسـیحـا نه ای بـزم مسـیحـا طـلـب
وادی ایــمــن مــجــوی از پــی نــاز کــلــیــم	آن همه جا روشن است دیده موسا طلب
نـکـتــه وحـدت مـجــوی از دل بــی مـعـرفـت	گــوهــر یــکــدانــه را در دل دریــا طـــلــب
گرچـه هزار اسـت اسم هسـت مسما یکی	دیـده ز اسـمـا بـدوز عـیـن مـسـمـا طـلـب
ابــجــد ارکـان تــســت چــار کـتــاب عـظـیـم	جـزو بـه جـزوش بـبـین اعظم اسـما طـلب
آیـنــه ای پــیــش نــه از دل صــافــی گــهــر	صـورت خـود را بـبـین مـعـنی اشـیا طـلـب
نیسـت بـه غیب و شهود غیر یکی در وجـود	خـواه نـهـانـش بـخـواه خـواه هـویدا طـلـب
وقـت جـهـاد اسـت خـیـز تـیـغ تـجـرد بـکـش	نفـس سـتـمکـاره را در صـف هیجـا طـلـب
کـعـبــه گـل در مـزن بــر در دل حـلـقـه کـوب	زیـن نـگـشـایـد دری مـقـصـد اقـصـا طـلـب
ذلـت ده روزه فـقـر مـایـه ســد عـزت اســت	عــزت دنـیـا مـخــواه پــایـه عـقـبــا طــلـب
زر طـلـبــد طــبــع تــو روی تــرش کـن بــر او	عـلت صـفـراسـت این داروی صـفـرا طـلب
خـون جـگـر نوش کـن تـا شـوی از اهل حـال	نـشأه هـوس کـرده ای بـاده حـمـرا طـلـب
لـذت زهـر بــلـا پــرس ز مـســتــان عـشــق	از دل مـی خــوارگـان لـذت صـهـبــا طـلـب
بـخـت جـوان کـسـی کـو بـه طـلب پـیر شـد	کـم ز زنـی نـیـسـتــی درد زلـیـخــا طـلـب
ســالــک ره را بـــبـــوس پــای پــر از آبـــلــه	گــنـج گــهـر بــایـدت در تــه آن پــا طــلـب
درد اگر راحـت اسـت پـیش مریضـان عـشـق	در مـرض از نـیـشـتــر راحـت اعـضـا طـلـب
سوخـتـه را راحـت اسـت از پـی هر آه سـرد	راحــت گـلـخـن فـروز در دم سـرمـا طـلـب
همچـو سـکـندر مـجـوی آب خـضـر در سـواد	عــارف دل زنــده را آن ز ســـویــدا طــلــب
رتــبــه عــرفـان شــود شــام فـنـا روشــنـت	قـیمـت انـوار شـمـع در شـب یـلـدا طـلـب
شــانــه بــه درد آورد تــارک شــاهــدوشــان	طـــاقـــت زخــــم اره از زکـــریـــا طـــلـــب
زمـــره عـــشـــاق را پـــایــه والـــاســـت دار	بــر ســر کــرســی بــرآ پــایـه والـا طــلـب
عـاشـق مـرتــاض کـی طـالـب جــنـت شـود	ای که بـه راحـت خوشی جـنت اعلا طلب
سـالـک ره را کـجــا فـرصـت آسـایـش اسـت	گـر تـو از آن فـارغـی سـایـه طـوبــا طـلـب
مـرد خــدا کــی کــنـد مـیـل بــه لـذت خــلـد	در دل کـودک وشـان حـسـرت حـلوا طـلب
دشمن اگر تیغ و تشت پیش نهد سر مکش	دوسـت اگـر بــایـدت حـالـت یـحـیـا طـلـب
سگ ز پـی جـیفه رفت در بـه در و کو بـه کو	گـر بـه سـگـی قـائلـی جـیفـه دنـیا طـلـب
خیز و چو سبـزی مکن جا به سر خوان کس	طـعـمـه اگـر بـایدت سـبـزی صـحـرا طـلـب
در دل سـخـتـسـت و بـس آرزوی سـیم و زر	گـر طـلـبـی سـیـم و زر در دل خـارا طـلـب
بـاطن صافی چـو نیسـت راه حـقیقت مپـوی	چـاه بـسـی در ره اسـت دیده بـینا طـلـب
شـمـع هـدایت کـجـا در دل هـر کـس نـهـنـد	همچـو کـلـیمی بـجـو دیده ز بـیضـا طـلـب
پــا بــه ســر خــود مــنــه در ره ایــن بــادیـه	رهـرو(ی) ایـن راه از شـبــرو اســرا طـلـب
احــمـد مـرسـل کـه چــرخ از شـرف پــای او	بـا هـمـه رفـعـت کـنـد پـایه بـطـحـا طـلـب
از لـــب او گـــوش کـــن زمـــزمــه لـــایــنــام	وز دل بــــیـــدار او راز فـــاوحــــا طــــلـــب
جـلـد اگـر می کـنی مصـحـف و جـدش بـر او	دفــتــر انــجــیــل را بــهــر مــقــوا طــلــب
گـو عـلـم سـبــز او خــضـر ره خــویـش سـاز	آنکـه بـه محـشـر کـند سـایه طـوبـا طـلـب
پــای بــلـنـدی کـه زد پــای طـلـب در رهـش	از پـــی ایــثـــار او عـــقــد ثـــریــا طـــلــب
درگــذر از نــه فــلــک در ره او خـــاک بـــاش	اهـل خــرد کــی کــنـد پــایـه ادنـا طــلــب
وحـشـی اگـر طـالـبـی بـر در احـمـد نـشـین	کـام از آنـجــا بــجــوی نـام از آنـجــا طـلـب
عـــرض تـــمــنــا مـــکـــن از در دونــان دهــر	آب رخ هــر دو کـــون از در مــولــا طـــلــب
در حق من بـخششی یا نبی اله که نیست	رســم تــو الـا عــطــا کــار مـن الـا طــلـب