محمد دهستانی اردکانی

 آغاز محرم مصادف با شروع ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان در هر کوی و برزن است. عشق و شور حسینی کوچک و بزرگ، مرد و زن و پیر و جوان نمی شناسد و نوکران حضرت سید الشهدا(س) در خدمتگزاری به آن حضرت روز و شب خود را وقف عزاداریش می کنند.

در این میان حسینیه چرخاب اردکان در روز دوم محرم حال و هوای خاصی دارد. حسینیه چرخاب در این روز انبوه عزادارانی را تجربه می کند که در سوگ سرور و سالار شهیدان به عزا نشسته اند. هرساله در صبح روز دوم محرم صدها نفر از عزاداران حسینی در این حسینیه تاریخی جمع می شوند تا سنتی دیرین را پاس دارند. بعضی از اهالی محل که ساکن نقاط مختلف استان و یا حتی مقیم سایر استانهای کشور هستند خود را در این روز به حسینیه چرخاب می رسانند تا در مراسمی معنوی شرکت کنند. در  برافراشتن خیمه عزا یا در گویش محلی«پوش بالاکنی» این حسینیه شور و عظمت موج می زند و همت مثالزدنی مردم و همکاری همه عزاداران وصف ناشدنی است. اهالی محل برافراشتن خیمه عزا در حسینیه چرخاب را یادآور ورود حضرت سید الشهدا به کربلا و برپاداشتن خیمه اهل بیتش می دانند و برای همین، برای این مراسم احترام و منزلت خاصی قائل هستند.البته یک روز قبل از این مراسم یعنی در روز اول محرم حسینیه توسط مردم کاملا سیاه پوش می شود که خود اعلان و مقدمه برای مراسم اصلی در روز دوم محرم است.

در گذشته حاج عبدالحمید آثاری این مراسم را تدارک می دیده و همینک چند سالی است که «محمد آثاری» پیر غلام حسینیه چرخاب بانی برگزاری این مراسم است و از چند روز قبل با دعوت از اهل محل و انجام هماهنگی های لازم مقدمات برپائی این مراسم معنوی را عهده دار می باشد. آنطور که از گفته های این پیرغلام حسینی برمی آید، این سنت برای اولین بار توسط مرحوم مجدالعلما از چهره های پرآوازه اردکان در دوره قاجاریه بنیانگذاری شده است. مجدالعلمای اردکان ابتدا این پوش تاریخی را جهت برافراشتن در منزل خودش در دربند مجدالعلما از اصفهان سفارش می دهد و بعد از فوتش وصیت می کند که این پوش وقف بر حسینیه چرخاب باشد. آقای آثاری قدمت پوش حسینیه  چرخاب را که تا کنون حداقل طی سه مرحله توسط متخصصین و خیاطهای زبردست تعمیر و مرمت شده را 110 سال می داند. این پوش با مساحتی حدود 350 مترمربع کاملا دست دوز بوده و از جنس کرباس است و منقش به نقش شیر، شمشیر و ابیاتی از محتشم کاشانی می باشد. وی  در مورد نحوه نصب و برافراشتن آن می گوید: « صبح روز دوم محرم وقتی که عزادارن حسینی جمع شدند ابتدا پوش را که شامل 5تکه (1تکه میانی و 4تکه در طرفین) است پهن کرده و دو عدد چوبهای بزرگ ستون که به عمودهای خیمه نیز معروف است در جای خود قرار داده می شود.» نکته جالب اینجاست که قرار گرفتن بخش های 5گانه پوش در جای خود از ظرافت خاصی برخوردار است به طوریکه جانمایی آن فقط در تخصص افراد خاصی است.

سپس از طریق 8 مهار اصلی اطراف پوش به پوش مرکزی متصل می شود و 2پرچم مشکی عزا هم بر روی عمودها نصب می گردد. بعد هم چینش افراد در جای خود انجام می شود به طوریکه حداقل 50 نفر روی پشت بام حسینیه و حداقل 50نفر روی زمین حسینیه جهت انجام مرحله بعدی در زیر پوش قرار می گیرند سر هرکدام از عمودها که ابتدا روی زمین حسینیه قرار داده شده به نقاط مخصوصی از پوش متصل می شود. طناب های مخصوص درازی که به اطراف پوش گره خورده نیز در دست افراد روی پشت بام قرار دارد. به موازات بلند کردن عمودها توسط افرادی که در زیر خیمه قرار گرفته اند، طناب ها نیز توسط افراد روی پشت بام کشیده می شود. اینک موقع انجام  کاری عظیم فرا رسیده است. در مرحله نهایی نبایستی کوچکترین وقفه ای در کار باشد چراکه تمام زحمات چندیدن ساعت در یک لحظه به سرانجام می رسد. «یا حسین گویان» آغاز می شود و تنها در یک چشم بهم زدن پوش به صورت یکپارچه در جای خود قرار می گیرد. ناخودآگاه قیامت گونه ای در حسینیه به پا می شود که تا ظهر همان روز با اشک و اندوه عاشقان سرور و وسالار شهیدان تداوم می یابد.

در ادامه مردم شاهد نخل برداری در زیر خیمه عزای امام حسین(ع) هستند و دقایقی نیز چاووشی خوانان به چاوشی خوانی متنی موسوم به «سلام و صلوات» می پردازند.

البته پائین آوردن پوش نیز در صبح روز چهاردهم با مراسمی شبیه به روز دوم محرم انجام می شود. بانی این مراسم نیز بر عهده نوادگان فتوحی اردکانی است. در گذشته «عبدالمجید فتوحی» متولی آن بوده است و هم اکنون نیز فرزندان وی به این کار اهتمام دارند.

خبر فوق را به زبان مورد نظر ترجمه کنید

 









  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا