سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده (ترکیب بند) "

. در سوگواری حضرت امام حسین «ع »

" را در ادامه می خوانید:

در سوگواری حضرت امام حسین «ع »

روزیـسـت ایـنـکـه حـادثـه کـوس بــلـازده سـت	کــوس بــلــا بــه مـعــرکــه کــربــلـا زده ســت
روزیـسـت اینـکـه دسـت سـتـم ، تـیشـه جـفـا	بــر پــای گـلـبــن چــمـن مـصــطـفـا زده ســت
روزیـسـت ایـنـکـه بــسـتـه تـتـق آه اهـل بـیـت	چــتـــر ســیــاه بـــر ســر آل عــبـــا زده ســت
روزیسـت اینکه خـشـک شـد از تـاب تـشـنگی	آن چـشـمه ای که خـنده بـر آب بـقـا زده سـت
روزیـســت ایـنـکــه کــشــتــه بــیـداد کــربــلــا	زانـــوی داد در حــــرم کــــبــــریـــا زده ســــت
امــروز آن عــزاســت کــه چــرخ کــبــود پــوش	بـر نـیـل جـامـه خـاصـه پـی این عـزا زده سـت
امـروز مـاتــمـی سـت کـه زهـرا گـشـاده مـوی	بــر سـر زده ز حـسـرت و واحـسـرتـا زده سـت
یــعــنــی مــحـــرم آمــد و روز نــدامــت اســت	روز نــدامــت چـــه ، کــه روز قــیــامــت اســت
روح القدس که پـیش لسـان فـرشـتـه هاسـت	از پــیــروان مــرثــیــه خــوانــان کــربـــلــاســت
ایـن مــاتــم بــزرگ نــگــنــجــد در ایـن جــهـان	آری در آن جــهــان دگــر تــیــر ایــن عــزاســت
کـرده ســیـاه حــلـه نـور ایـن عــزای کـیـســت	خـیرالـنسـا کـه مردمک چـشـم مصـطـفـاسـت
بـنـگـر بـه نـور چـشـم پـیمـبـر چـه مـی کـنـنـد	این چـشم کوفیان چه بـلا چشم بـی حیاست
یاقوت تـشـنگی شـکند از چـه گشـت خـشـک	آن لب کـه یک تـرشـح از او چـشـمه بـقـاسـت
بـــلــبـــل اگــر ز واقــعـــه کــربـــلــا نــگــفـــت	گـل را چـه واقـعـسـت کـه پـیراهنش قـبـاسـت
از پـــا فــتـــاده اســـت درخـــت ســـعــادتـــی	کـزبــوسـتــان دهـر چـو او گـلـبــنـی نـخـاسـت
شـاخ گـلـی شـکـسـت ز بــسـتــان مـصـطـفـا	کـز رنـگ و بــو فــتــاد گـلـســتــان مـصــطــفــا
ای کـوفـیـان چـه شـد سـخـن بـیعـت حـسـین	و آن نــامــه هــا و آرزوی خــدمــت حـــســیــن
ای قوم بـی حـیا چـه شد آن شوق و اشتـیاق	آن جــد و هــد درطــلــب حــضــرت حــســیــن
از نـامـه هـای شــوم شــمـا مـســلـم عـقـیـل	بــا خــویـش کـرد خـوش الـم فـرقـت حــسـیـن
بـــا خـــود هــزار گــونــه مــشـــقــت قــرار داد	اول یـکـی جــدا شـدن از صـحــبــت حــســیـن
او را بــه دســت اهـل مـشــقــت گـذاشــتــیـد	کـو حــرمـت پــیـمـبــر و کـو حــرمـت حــسـیـن
ای وای بــر شــمــا و بــه مــحــرومـی شــمــا	افــتــد چــو کــار بــا نـظــر رحــمـت حــســیـن
دیــوان حـــشـــر چـــون شـــود و آورد بـــتـــول	پـر خـون بـه پـای عـرش خـدا کسـوت حـسـین
حــالــی شــود کــه پــرده ز قــهــر خــدا فــتــد	و ز بـــیـــم لـــرزه بـــر بـــدن انـــبـــیـــا فـــتـــد
یـا حـضـرت رسـول حـسـین تـو مـضـطـر اسـت	وی یک تن است و روی زمین پر ز لشکر است
یـا حـضـرت رسـول بـبـیـن بـر حـسـین خـویـش	کـز هر طـرف که می نگرد تـیغ و خـنجـر اسـت
یــا حـــضــرت رســـول ، مــیــان مــخـــالــفــان	بـر خـاک و خـون فـتـاده ز پـشـت تـکـاور اسـت
یـا مـرتــضـا ، حـسـیـن تــو از ضـرب دشـمـنـان	بـنگر که چـون حـسین تـو بـی یار و یاور اسـت
هـیـهــات تــو کــجــایـی و کــو ذوالــفــقــار تــو	امروز دسـت و ضربـت تـو سخـت درخـور اسـت
یـا حــضــرت حــســن ز جــفــای ســتــمـگـران	جــان بـــر لــب بــرادر بـــا جــان بــرابــر اســت
ای فـاطـمه یتـیم تـو خـفتـه سـت و بـر سـرش	نـی مـادر اسـت و نـی پـدر و نـی بـرادر اسـت
زین الـعـبـاد مـانـد و کـسـش همـنفـس نمـانـد	در خـیـمـه غـیـر پــردگـیـان هـیـچ کـس نـمـانـد
یــاری نــمــانــد و کــار ازیــن و از آن گــذشــت	آه مـــخـــدرات حـــرم ز آســـمـــان گـــذشـــت
واحـــســـرتـــای تـــعــزیــه داران اهــل بـــیــت	نی از مـکـان گـذشـت کـه از لـامکـان گـذشـت
دسـت سـتـم قـوی شـد و بـازوی کـین گشـاد	تـیغ آنـچـنـان بـرانـد کـه از اسـتـخـوان گـذشـت
یـا شـاه انـس و جـان تــویـی آن کـز بــرای تــو	از سـد هزار جـان و جـهـان مـی تـوان گـذشـت
ای مـن شـهـیـد رشـک کـســی کـز وفـای تــو	بــنـهـاد پـای بــر سـر جـان وز جـهـان گـذشـت
جــانــهـا فــدای حــر شــهـیـد و عــقــیـده اش	کـه آزاده وار از ســر جــان در جــهـان گـذشـت
آنرا که رفـت و سـر بـه ره بـه ذوالجـناح بـاخـت	این پـای مزد بـس که بـه سـوی جـنان گذشت
وحشی کسی چه دغدغه دارد ز حشر و نشر	کـش روز نـشـر بــا شـهـدا مـی کـنـنـد حـشـر