اراذل و اوباش؛ حاصل تفرق در راهبردهاي فرهنگي و آموزشي

_{محمد امامي}
وقتی می بینم اراذل و اوباشی که با شیوه های گوناگون دستگیر مي شوند و چهره های آنان كه قريب به اتفاق جواناني هستند كه پس از انقلاب پا به عرصه ي حيات گذاشته اند و بعضا با شیوه های ابداعی ! آفتابه ای و ... در رسانه ها معرفی می شوند ، اين پرسش ذهنم را مي آزارد كه : چگونه است ما پس از قريب به ۳۰ سال از گذشت پيروزي انقلاب و استقرار نظام جمهوري اسلامي بايد شاهد چنين پديده هايي در جامعه باشيم ؟!
اگر كمي عمقي تر به قضيه بنگريم در مي يابيم هر جامعه به مثابه ي يك نظام يا سيستم ، از خرده نظامها يا خرده سيستم هايي تشكيل شده است كه با تغيير در هر خرده سيستم لزوما در خرده سيستمهاي ديگر نيز بايد تغييراتي ايجاد شود تا جامعه حالت تعادل خود را بازيابد.
با پيروزي انقلاب اسلامي و تغيير ارزشهاي حاكم بر جامعه ، انتظار مي رفت سيستم آموزشي كشور و همچنين دستگاههاي فرهنگي ، آموزشي در همه ي سطوح با اتخاذ يك سياست راهبردي واحد سهم عمده اي را در شرايط جديد بر عهده گرفته و نقش عمده اي را در ايجاد تعادل در جامعه و خرده سيستم هاي آن ايفا كنند.
متاسفانه بايد گفت : همه ي اراذل و اوباش امروزي، كه فرزندان اين جامعه اند و پس از پيروزي انقلاب اسلامي به دنيا آمده اند، حاصل و خروجي اقدامات نهادهاي آموزشي اين كشور و اقدامات فرهنگي دست اندركاران امور هستند !
با نهايت تاسف بايد گفت امروزه كشور ما به رغم داشتن نهادهاي متعدد و گوناگون فرهنگي و آموزشي كه هر يك ساز خود را مي زنند، از داشتن يك راهبرد مشخص و هماهنگ و متناسب با شرايط كنوني ارزشي و فرهنگي جامعه به شدت رنج مي برد و اين خلا و كاستي به ويژه جوانان كشور را به ورطه ي بحران هويت مي كشاند.
حال اگر خود را به جاي كودك و نوجوان و جوان اين جامعه بگذاريم كه دچار بحران تعارض ارزشي است بدين نحو كه در خانواده براي او يكسري ارزشها ترويج مي شود ، در دبستان ، در دوره ي راهنمايي، در دوره دبيرستان، در دانشگاه ، در رسانه ها ، در سينما، در گروه دوستان، در اجتماع ، و ... ارزشهايي از نوع متفاوت ؛ چه مي كنيم ؟! اصلا چه مي توانيم و بايد بكنيم ؟!
... و مهم تر اين كه جامعه چگونه نقش خود را براي حل اين بحران ها كه شايد مسئوليت بخش عمده ي آن به عهده ي دست اندركارانش هست ايفا مي كند؟ به گونه اي كه كمترين آسيب به كساني وارد شود كه معلول اين شرايط هستند ؟
به نظر مي رسد دارابودن راهبردي جامع و يكپارچه در امور فرهنگي و آموزشي در راستاي « اتحاد و انسجام ملي» و تلاش متعهدانه و متخصصانه و بی وقفه با جلب مشارکت جمعی آحاد اقشار گوناگون جامعه و کمی سعه ی صدر ، بتواند داروی مفیدی برای حل این بحران و پیشگیری از بروز بحرانهای آتی باشد. تا نظر شما چه باشد

نويسنده محمد امامي

^{مطالب ديگر از اين نويسنده در يزدفردا}

وبلاك