در میان همه سنت های ماندگار گذشتگان ،آیین های عزاداری ماههای محرم و صفر و بویژه ایام تاسوعا و عاشورای حسینی است که تمامی استان غرق در عزا وماتم می شود و بدینگونه راه سالار شهدای عالم ،سیدالشهدا حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را ادامه می دهد .

در چند روز همه شهرهای استان حسینه وتکیه می شود بدینگونه که در اغلب محلات تکیه ای زده شده ودسته های عزاداری به نوبت برای عرض تسلیت در تکیه همسایه حضور یافته و به عزاداری می پردازند .

آیین دیگری که نام این استان و بویژه شهرستان تفت را زبانزد ایران اسلامی وحتی جهان نموده است مراسم ˈنخل برداری ˈاست .

با توجه به اینکه مراسم روز عاشورای تفت طی چند سال گذشته در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده این مراسم هر سال با حضور تعداد بیشتر و البته پرشورتر از سال های قبل برگزار می شود.

ثبت این اثر معنوی و پخش مستقیم آن از شبکه های مختلف سراسری سیما موجب شده تا استقبال از این آیین سنتی هر سال بیشتر از سال های قبل گردد.

این مراسم از چنان شور و هیجان معنوی برخوردار است که عزاداران حسینی را در جای جای این مکان مقدس و خیابان های اطراف آن در جای خود میخکوب می کند.

در زمانی که نخل بر روی دوش عزاداران قرار می گیرد همه کسانی که به عشق امام حسین(ع) به حسینیه تفت آمده اند به سر و سینه خود می زنند.

نخل گردانان نخل را چندین دور به دور حسینیه می چرخانند و در این زمان صدای اذان به گوش می رسد و همه حاضران در رثای ابی عبدالله و یاران باوفایش و همچنین قمر بنی هاشم اشک ماتم می ریزند.

گردشگرانی که از خارج کشور برای تماشای این مراسم در حسینیه تفت حاضر میشوند مات و مبهوت از این همه اخلاص و ارادت، انگشت تعجب به دهان می گیرند.

ناخودآگاه این شعر معروف بر ذهن ها نقش می بندد که ˈ این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست- این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوستˈ.

این نخل که بر روی دوش صدها نفر از عزاداران تفتی قرار می گیرد در لغت فارسی به معنای تابوت است که در نزد مردم منطقه نمادی از تابوت سیدالشهدا می‌باشد.

نخل وسیله‌ای چوبی است که دو طرف آن به صورت مشبک، از چوب ساخته شده و بوسیله چوب‌های دیگر به هم مرتبط شده ‌و بر روی چهار تیر چوبی قرار دارد.

هیات‌های مذهبی در این روز، دو روی نخل را با آیینه تزیین می‌کنند و در بین آئینه‌ها، عکسهای امام ‌راحل، رهبر معظم انقلاب اسلامی و شهدای جنگ تحمیلی را قرار می‌دهند که این کار جلوه خاصی به نخل می‌بخشد.

هیاتها پس از اینکه بدنه نخل را با پارچه سیاه پوشاندند، شماری شمشیر و خنجر برهنه بر روی پارچه مشکی نصب می‌کنند.

پس از آماده شدن نخل، یکی از هیات‌های مذهبی وارد حسینیه‌شده و در حالی که اعضای هیات می‌دوند و با صدای بلند ˈحسین حسینˈ می‌گویند به زیر نخل رفته و به اتفاق دیگر عزاداران که از قبل در زیر نخل بودند با فریاد ˈیا علیˈ نخل را از جا بلند می‌کنند.

در این زمان، عزاداران نخل را سه یا پنج مرتبه دور حسینیه می‌گردانند و همزمان صدای طبل، سنج و شیپور در فضای اطراف حسینیه طنین انداز می‌شود.

آیین ˈنخل برداریˈ در این لحظه از چنان هیجان معنوی برخوردار است که باید در صحنه بود و با چشم خود این منظره روحانی را نظاره کرد.

مردم سوگوار و اعضای هیات‌های مذهبی پس از آنکه نخل را به دور حسینیه گرداندند آن را در جای اولیه خود قرار می‌دهند و در حالیکه به سر و سینه خود می‌زنند فریاد ˈحسین حسینˈ آنها از فاصله‌ دور شنیده می‌شود.

ذبح گوسفند و گاو از جمله آیین هایی است که همزمان با مراسم نخل برداری در این روز انجام میشود.

صبح عاشورا نیز هیئت های عزاداری بر اساس یک سنت دیرینه و طبق برنامه با هیئت های سینه زن و زنجیر زن وارد حسینه شده و به عزاداری می پردازند.

محسن اقبالي/خبرنگار يزدفردا

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا