یزدفردا "دکتر شریعتی:قرآن کتابی است که با نام خدا آغاز می شود و با نام مردم پایان می پذیرد.کتابی آسمانی است اما بر خلاف آن چه مومنین امروزی می پندارند و بی ایمانان امروز قیاس می کنند بیشتر توجهش به طبیعت است و زندگی و آگاهی و عزت و قدرت و پیشرفت است و کمال و جهاد!
کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2  سوره اش از عبادات!آن هم حج و نماز!
کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست...
کتابی است که نخستین پیامش خواندن است و افتخار خداییش به تعلیم انسان با قلم....آن هم در جامعه ای و قبایلی که کتاب و قلم و تعلیم و تربیت مطرح نیست...
این کتاب از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست لایش را بستند ، لایه اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد ، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که این کتاب را که خواندنی نام دارد، دیگر نخواندند و برای تقدیس و تبرک و اسباب کشی به کار رفت ، از وقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و اجتماعی را از آن نخواستند  ، وسیله شفای امراض جسمی چون درد کمر و باد و شانه و ...شد و چون در بیداری رهایش کردند  بالای سر در خواب گذاشتند و بالاخره ، این که میبینی اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار روح ارواح گذشتگانش و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد،

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟"
چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا تو را برای مردگان ما نازل کرده است.

قرآن ! من شرمنده توام اگر تو را از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین تبدیل کرده ام ، یکی ذوق می کند که تو را بر روی برنج نوشته ،  یکی ذوق می کند که تو را فرش کرده  یکی ذوق می کند که تو را با طلا  نوشته ، یکی به خود می بالد که تو را در کوچکترین قطع ممکن منتشر کرده و ... آیا واقعاً خدا تو را فرستاده تا موزه سازی کنیم؟

 قرآن ! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و تو را می شنوند ، آن چنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند.... اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد می زنند" احسنت...! "  گویی مسابقه نفس است........

قرآن من شرمنده تو ام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ، خواندن تو از آخر به اول ، یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان که تو را حفظ کرده اند ، حفظ کنی

خوشا به حال کسی که دلش رحلی است برای تو. آنان که وقتی تو را می خوانند چنان حظ می کنند، گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است.

آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیده ایم.

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا