کودکان خالص و بی گناهند چرا که هنوز به دنیا عادت نکرده اند. چرا که هنوز از بهشت نشانه دارند. تازه و سر زنده اند و نشانه ای از حیات دوباره که از دنیای قبلی رخت بر بسته و به دنیای ما می آیند.
کوچکترین تنش باعث ترس و آزار آنها میشود و کوچکترین شادی باعث خوشحالی و شادمانی آنها میگردد. آزادانه برای واکنش هایشان تصمیم میگیرند و بی ریا و تعارف زندگی می کنند.
همه چیز در ذهن کودک زیبا و خارق العاده ست. هنوز به چیزی یا کسی عادت نکرده و بنابرین موشکافانه نگاه میکند. این که از حواس خود کمک میگیرد برای همین است که میخواهد با همه چیز آشنا شود. و حقیقت آنها را درک کند.
کودک که باشی, بی محابا دوست میداری. بی محابا میبخشی... بی محابا عاشق میشوی و بی محابا میخندی... کودک که باشی, دنیا را بازیچه ای میدانی که برای سرگرمی تو طراحی شده و در پی جستجو و کشف مسائل جدیدی تا با تمام وجود از فرصتی که در اختیارت قرار داده شده استفاده کنی.
زندگی می کنی بی هراسی از مرگ زیرا آنرا نمیشناسی و فکر میکنی مرگ یعنی بهشت. یعنی جایی نزدیک خدا.
گاهی نیاز داریم مانند کودک باشیم و همچنان که به اطرافمان دقت میکنیم و میتوانیم از همه ی موجودات اطراف درس بگیریم, یکی از این مخلوقات میتواند کودک انسان باشد.
از آنجایی که هنوز زمینی نشده,مجبور نیست مطابق جامعه عمل کند.او هنوز جزئی از طبیعت بکر است که بر اساس ناخودآگاهش یا تربیت والدین شکل میگیرد و به قالب یک فرد اجتماعی شخصیت پیدا میکند.
یاد میگیرد چطور زندگی کند, چطور مواظب خود یا دیگران باشد, چطور در گروه زندگی و رفتار کند... چه طور بخندد یا گریه کند که برای جامعه ش معقول باشد... و از این جا شخصیت کودک شکل میگیرد.
او یاد میگیرد چطور بخندد, کجا بخندد, کجا به هر دلیلی سعی کند جلوی خندیدن خود را بگیرد... در مورد تمام رفتارهای دیگر نیز چنین است. و این بستگی به فرهنگ جامعه اش دارد.
از این به بعد و به تدریج که بزرگ و بالغ میشود خالصانه بودن را از دست میدهد و حتی در بعضی جوامع تبدیل به یک موجود مکانیکی یا کاملا عقلانی می گردد.
ما نیاز داریم که مدتی با خود خلوت کرده و به این بیندیشیم که ریا و تعارف که با خود خصلت های بد دیگر را می آورد, تا چه حد واجب است؟ آیا نمیشود به کودک درون فرصت دیگر داد؟ آیا نمیشود کودکانه دوست داشت و زندگی کرد؟
اگر کودکان نباشند, زندگی میتواند جاری باشد اما زلال و لطیف نخواهد بود. باید کودک شویم چرا که فقط او می داند چطور "واقعا" بخندد و چطور "واقعا" گریه کند!
اعتدال

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا