به عنوان یکی از طراحان اولیه طرح سوال از رئیس جمهور، چه ارزیابی از جلسه 24 اسفند مجلس دارید؟

من می خواهم در چهار زمینه، بحث ارزیابی را مطرح کنم. یکی از دیدگاه طراحان سوال که تصور من این است که به اهداف خود نائل آمده اند و بالا خره پس از هشت دوره مجلس، تابوی سوال از رئیس جمهور را شکستند و آقای احمدی نژاد را به مجلس کشاندند و به وظایف قانونی خویش براساس اصول قانونی 88 و 122 قانون اساسی عمل کردند.

دوم از منظر دولتمردان، تصورم این است که آنان، این جلسه را برای خودشان نوعی پیروزی دانستند چون در یک مناظره نابرابر و آن هم به دلیل اشکال آئین نامه ای، توانستند یکسره به تضعیف جایگاه مجلس بپردازند و با شوخی های غیرمنطقی، سوالا ت دهگانه 79 نفر از نمایندگان را پشت سربگذارند.

اما از منظر سوم یعنی مجموعه نمایندگان مجلس، بزرگترین انتقاد به این جلسه، نه به خلا ف گویی های آقای احمدی نژاد، بلکه به مماشات و مسامحه بیش از حد رئیس مجلس وارد است. زیرا حتی ایشان حاضر نشد یکبار هم به آقای احمدی نژاد تذکر دهد که خارج از موضوع سخن نگوید.

حتی حاضر نشد سوالا ت از سوی هیات رئیسه قرائت شود.حتی حاضر نشد بخشی از وقت 15 دقیقه ای نماینده سوال کنندگان، پس از سخنان رئیس جمهور مطرح شود و حتی از آقای احمدی نژاد و وزیران حاضر در جلسه نخواستند که چند دقیقه ای پس از سخنرانی در مجلس باشند تا به تذکرات آیین نامه ای و اخطارهای قانون اساسی نمایندگان گوش فرا دهند و آقای رئیس مجلس هم متاسفانه در زمان حضور آقای احمدی نژاد حتی یک جمله در دفاع از مجلس و نمایندگان سوال کننده بر زبان جاری نکرد.

اما از جهت چهارم یعنی افکار عمومی مشخص شد هیچ پاسخ منطقی به سوالا ت دهگانه وجود ندارد و آقای احمدی نژاد با ادبیات خاص خودش همه سوالا ت را به شوخی برگزار کرد و به جای پاسخگویی، مدرک تحصیلی نمایندگان را زیر سوال برد و خودش در مقام سوال از مجلس و حتی سایر ارکان نظام برآمد.

لذا در یک ارزیابی اجمالی، براین باورم که طراحان سوال، صادقانه به وظایف قانونی خودشان عمل کرده اند و آقای رئیس جمهور، جز توهین به نمایندگان، به خصوص طراحان سوال، هیچ دستاوردی را برای خودشان برداشت نکردند و قضاوت افکار عمومی، قطعا به ضرر آقای احمدی نژاد و پاسخ های غیرمستدل و خارج از مبانی حقوقی او تمام شد.

شما در صحن علنی، هم تذکر آیین نامه ای دادید و هم اخطارهای مختلفی از اصول مختلف قانون اساسی را مطرح کردید. اما در سخنان خود در مجلس روایتی از امام حسن عسگری (ع) بیان کردید مبنی بر اینکه کلید همه گناهان و بدی ها، دروغگویی است و خواستید بگویید که باید با مردم صادقانه سخن گفت. چرا چنین روایتی را در ابتدای سخنان خود مطرح کردید؟

حقیقت ماجرا این است که بنده در بین سخنان آقای احمدی نژاد هم اعتراض کردم و از ایشان خواستم که خلا ف واقع نگوید. اما رئیس مجلس، به من اجازه سخن ندادند.

زیرا من احساس کردم که آقای احمدی نژاد، حداقل 20 مورد در بین سخنان خویش واقعیت ها را انکار می کند که تاکنون حداقل 4 مقام و نهاد رسمی از جمله وزیر امور خارجه سابق، مجمع تشخیص مصلحت نظام، دیوان محاسبات و معاونت حمل و نقل شهرداری تهران با صدور اطلا عیه یا مصاحبه، به این خلا ف واقع گویی ها اعتراض کرده اند.

یکی می گوید نامه ماموریتم به سنگال، در دفتر رئیس جمهور موجود است، آن دیگری می گوید کمک ها نه تنها 8 برابر نشده بلکه دولت حتی 50 درصد کمک های دولت های قبلی را تاکنون به مترو نداشته است، سومی می گوید حرف های غیرکارشناسی در آمار و ارقام نباید مطرح شود و مجمع تشخیص با صراحت سخنان آقای احمدی نژاد را تکذیب می کند.

البته موارد دیگر هم همچون آمار اشتغال زایی، یا تاثیر نحوه اجرای هدفمندسازی بر تورم، یا عدم خانه نشینی در اردیبهشت سال جاری، یا عدم امکان معرفی وزیر ورزش و جوانان، یا نحوه تخصیص بودجه های فرهنگی در شوراهای برنامه ریزی استان ها، یا مخالفت دولت با بگیر و ببندهای جوانان و امثال این موارد نیز مربوط به زیر مجموعه های خود دولت می شود، لذا آنان نیز نه مصاحبه می کنند و نه بیانیه می دهند.

لذا از باب دلسوزی و نصیحت، خواستم به آقای احمدی نژاد بگویم که خواسته یا ناخواسته، در سخنان ایشان، خلا ف واقع گویی های فراوانی بود.

آیا شما قصد ندارید به توهین هایی که آقای احمدی نژاد به مجلس و نمایندگان به صورت سوال یا شوخی های گزنده مطرح کردند، با صدور بیانیه ای پاسخ دهید؟

ابتدا باید بگویم که به نظر بنده، طراحان سوال از رئیس جمهور پیروز هستند هرچند که مورد اهانت واقع شده باشند.

هرچند از سوی برخی از دوستان، چنین اعتقادی وجود دارد که ما باید با صدور یک بیانیه نسبت به سخنان آقای احمدی نژاد، واکنش جدی نشان دهیم، اما شخصا به چنین روش هایی معتقد نیستم. زیرا آقای احمدی نژاد، همواره از مواجهه حضوری با موضوعات پرهیز می کند.

گرچه اینجانب قبل از شهردار شدن ایشان، حداقل در چندین مناظره با ایشان بحث و گفت وگو داشته ام اما در طول این دو- سه سال اخیر در مقام نمایندگی مجلس، حداقل چهار بار ایشان را به مناظره دعوت کرده ام و حتی یک بار هم پاسخ مثبتی دریافت نکرده ام.

ایشان که حاضر است با اوباما به گفت وگو بنشیند اما ظاهرا شان خود را والا تر از آن می داند که با یک نماینده عضو خانه ملت مناظره کند.

لذا من باردیگر همانگونه که در موضوع «مجلس در راس امور نیست» یا موضوع «مکتب ایرانی به جای مکتب اسلا م» یا موضوع« در ایران فقط به یک حزب نیازمندیم» یا موضوع امکان تحقق یا عدم تحقق 2/5 میلیون شغل، آقای احمدی نژاد را به مناظره دعوت کردم، در موضوع همین سوالا ت نیز، همچون چهار مورد قبلی، ایشان را به یک گفت وگوی دوستانه در برابر افکار عمومی در هر موقعیت و مکان و زمانی که خودشان مصلحت بدانند دعوت می کنم.

غیر از مناظره که با توجه به تجربیات قبلی، احتمالا ایشان هرگز حاضر به پذیرش آن نخواهد بود طراحان سوال بنا ندارند اقدام دیگری در چارچوب ظرفیت های قانون اساسی به عمل آورند؟

واقعیت مساله این است که جمعی از طراحان سوال بنا دارند در صورتی که اولا مقام معظم رهبری مخالفتی نداشته باشند، ثانیا آقای احمدی نژاد حاضر به عقب نشینی نبوده و موارد دهگانه سوال را برخودشان وارد ندانسته و به تصحیح روند اجرای قوانین همت نورزند و ثالثا تعداد حداقل یکصد نفر از نمایندگان نیز حاضر به امضای متن تهیه شده باشند، حتما پس از تعطیلات نوروزی طرح عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور را براساس بند 2 اصل 89 قانون اساسی به جریان بیندازند و استیضاح رئیس جمهور را کلید بزنند.

این اصل می گوید در صورتی که حداقل یک سوم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی رئیس جمهور را در مقام اجرای وظایف مدیریت قوه مجریه و اداره امور اجرایی کشور مورد استیضاح قرار دهند ایشان موظفند ظرف مدت یک ماه در مجلس حاضر شده و پاسخگوی استیضاح باشند.

آیا به نظر شما چنین طرحی را در مجلس هشتم، 100 نفر از نمایندگان امضا خواهند کرد؟

تصورم این است که امضاها خیلی بیشتر خواهد بود زیرا قاطبه نمایندگان با سلایق مختلف، از اصلا ح طلب گرفته تا منتقد دولت، از اصولگرای سنتی و معتدل گرفته تا نمایندگان مستقل، تماما احساس می کنند پاسخ های آقای احمدی نژاد به نوعی جایگاه مجلس را تضعیف کرده و همانگونه که ایشان برخلا ف فرمایش امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری، مجلس را در راس امور نمی دانند، باید نشان داده شود که مجلس درراس امور است؛ هرچند که شخصا امیدوارم آقای احمدی نژاد در همین ایام تعطیلا ت نوروزی، تلاش کنند سخنان و توهین های خود را پس گرفته و به نوعی، جبران کنند تا اساسا نیازی به طرح عدم کفایت سیاسی نباشد.

البته برخی می گویند که طرح استیضاح به عمر مجلس نهم نمی رسد که بنده معتقدم اگر حتی چنین طرحی اواخر فروردین نیز به هیات رئیسه تقدیم شود، حتما تا اواخر اردیبهشت ماه، فرصت برای پاسخگویی آقای احمدی نژاد باقی خواهد بود.