مدل‌احمدی‌نژادی‌تصمیم‌گیری‌در‌اقتصادچه نتیجه ای خواهد داشت؟

هوش سرشار و پشتکار فراوان شخصیتی برجسته و خاص را از آقای احمدی‌نژاد ساخته است. شاید در هیچ دوره‌ای از تاریخ معاصر ایران یک سیاستمدار به اندازه ایشان تا این حد همزمان در جزئی‌ترین مسائل اقتصادی کشور ورود نکرده باشد. این ویژگی در کنار عدم اعتماد ایشان به نظام بوروکراسی برجای مانده از دوره‌های گذشته (که در اصلاح ساختار سازمان برنامه نمود یافت) سبب شده است نبض کارهای مهم اقتصادی کشور را به شخصه و به همراهی تنی چند از دایره محدود دوستان به دست بگیرد.

شاهد مثال این ادعا وضعیت بودجه‌ریزی، تنظیم بازار ارز و اجرای قانون هدمفندی یارانه ها که در این موارد بدنه کارشناسی دستگاه‌های متولی یعنی معاونت برنامه‌ریزی، بانک مرکزی و وزارت اقتصاد و وزارت صنعت و معدن هیچیک به طور جدی درگیر موضوعات به این مهمی نیستند. به عبارتی این موضوعات کلان اقتصادی در جمع بسیار محدودی با حضور رئیس جمهور رقم‌ می‌خورد که عملاً این میزان تمرکز را تنها می‌توان با عنوان اَبَر تمرکز معنا کرد. این نوع برنامه‌ریزی و ساماندهی امور اگر چه در برخی موارد که عدم درز اطلاعات ضروری بوده یا نیاز به سرعت عمل است می‌تواند مفید باشد اما هموراه می‌تواند آبستن ناکارایی‌هایی مثل نادیده گرفتن نظرات بسیاری از کارشناسان باشد.

اما نکته اینجاست که این اَبَر تمرکز در مواردی که حجم کار خیلی سنگین و یا شرایط قدری غیر عادی می‌شود و به‌ویژه هنگامی که به دلیل مثلاً فرارسیدن ایام انتخابات، اولویتها تغییر می کنند دچار عدم تمرکز شده و عملاً موضوعات رها می‌شود، مثل وادادگی در بازار ارز، رها کردن نظارت بر بازار، نرسیدن به موقع بودجه و روشن نبودن وضعیت هدفمندی.

همچنان که پیش بینی می شد، مدل احمدی نژادی تصمیم گیری اقتصاد ایران یعنی اداره یک تنه کارها مبتنی بر هوش و پشتکار فراوان آقای احمدی نژاد، آثار خود را در بازار، قانون بودجه، هدفمندی یارانه ها و... نشان می دهد.

منبع: الف