رییس انجمن هنرهای نمایشی یزد: هنرمند دلال نيست كه از كارخود تعريف كند

محمدرضا ابوالحسنی رییس انجمن هنرهای نمایشی استان یزدکه سابقه و فعالیت طولانی در حوزه تئاتر دارد طی گفتگویی به وضعیت تئاتر پرداخت.

1- آقاي ابوالحسني شما به عنوان رئیس انجمن هنرهاي نمايشي استان يزد ارزیابی تان از برگزاری جشنواره تئاترمنطقه اي در یزد چه بود؟

جشنواره هاي تئاتراعم از استاني ،منطقه اي وكشوري در راستاي اهدافي كه تعريف شده بود ،من جمله رقابت اندیشه ها، رقابت گروه هاي تئاتري به لحاظ تكنيك ،محتوا،خلاقيت ونوآوري وآشناشده ، هنرمندان با آداب و سنن فرهنگ وهنرمناطق گوناگون وآئین هاي يكديگر وپله شدن براي هم،درجهت رشد اين هنر مقدس در كشورعزيزمان، وآموختن اطلاعات لازم از يكديگر بخصوص در جلسات نقد وبررسي واصلاح معايب كارهاي خود وسپس يك كاري كه به لحاظ تخصصي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفته به اجراي عموم گذاشته شود تا مردم بخوبي ارتباط برقرار كنند واز آموخته هاي گروه اجرائي آموزش ببينند چگونه بودن،چگونه زيستن وچگونه حيات را به جامعه ارزاني داشتن وچگونه قدمها را در مسير استقلال وسازندگي استوار ساختن كه اين خود مستلزم است مسئولان برگزاركننده،هيئت محترم داوران وهنرمندان عزيز هدف را در نظر بگيرند.اگر هدف را فراموش نكنيم وبرگزاري جشنواره ها را براي رفع تكليف در نظر نگيريم وهزينه هاي لازم را جهت ايجاد بستري خوب براي اجراها انجام دهيم وبراي احترام به هنر وهنرمند افراد ستاد خود رامجاب به خدمت شايسته ولازم توجيه كنيم تا هركسي وظيفه خود را به دقت انجام دهد،بعنوان ستاد برگزاركننده كارخود را درجهت اهداف متعالي جشنواره درست انجام داده ايم.هيئت داوران نيز لازم است كه باحساسيت بيشتر به كارها بنگرند وهنر سفارشي را برهنر ارزشي(به لحاظ تكنيك ومحتوا) ترجيح ندهند. به كارهائي كه فقط به درد جشنواره مي خورد، بها ندهند و در انتخاب خود سهم تماشاچي را هم در نظر داشته باشند تا در بين هنرمندان ترويج نشودكه كارهاي جشنواره اي با كارهايي كه براي مردم است ،بايد فرق داشته باشد. همه وهمه براي اين است كه هدف اصلي را از ياد نبريم و در نهايت حق را به حق دار دهيم كه اين خود دامنه اعتراضات وچالشهاي ناخوشايند را كوتاه مي كند.از طرفي ديگرما تئاتري ها لازم است به اصل هدف بينديشيم،به سرمايه اصلي خود كه همان تماشاچي است فكر كنيم نه به القابي كه در قابهاي رنگارنگ به ما داده مي شود ودرگيرحاشيه هاي جشنواره نشويم ومدعي نگرديم كه كارمن برتري دارد ،كارمن كارستان بوده است.هنرمند دلال نيست كه از كارخود تعريف كند، شأن ومرتبه هنرمند اين نيست كه براي بالارفتن كارش بر سرهركوي وبرزن فرياد بزند ،ودر سايتها و وبلاگها نظرات خود وگروهش را بنام ديگران ثبت كندكه كارش برتري داشته است، ما قصد فريب چه كسي را داريم .هنرمندي كه نمي تواند ديو خودخواهي درونش را نابود كند،بجاي اعتراض هاي نازيبا، لازمست جداي از رأي و نظر داوران از نكته نظرات اهل فن بهره جويد،تا مشكلات كارش را مرتفع نمايد، ديگرانند كه مي توانند درست قضا وت كنند، ديگراني كه ذينفع نيستند ، ما اگركارمان خوب باشد تماشاچي خواهيم داشت، آنانند كه مزد واقعي ما را مي دهند. كاري كه تماشاچي با آن ارتباط برقرار نكند ويا تماشاچي نداشته باشد همان بهتر كه ميدان از او گرفته شود وبه اهل فنش داده شود . او لازم است كه آموزش ببيند،مطالعه كند، وتحقيق وپ‍ژ‍وهش نمايدتا كاري شايسته ودرخور داشته باشد وسپس ابراز وجود كند.

2-انجمن نمايش براي برگزاري اين جشنواره تئاتر منطقه اي چه تمهيداتي انديشيده بود؟

از آنجائي كه برگزار كنندگان اين جشنواره ، اداره كل فرهنگ وارشاد اسلامي استان و مؤسسه فرهنگي هنري عرفان فر بودند، ما به رسم وظيفه جهت هرچه بهتر برگزارشدن جشنواره تئاترمنطقه اي در استانمان همه سعي وتلاشمان با ستاد برگزار كننده همكاري تنگاتنگي داشتیم . چون بدنبال هدف فوق الذكر هستيم ، نه براي نام آمده ايم ونه براي نان، ما تئاتري هستيم وجشنواره تئاتر در استانمان با حضورشش استان ديگر برگزار مي شود .اين همكاري به جهت حفظ مرتبه وآبروي استان وشهرمان يزد است. طبيعي است كه هنرمندان تئاتر استانهاي ديگر نیز توقعاتي از انجمن هنرهاي نمايشي اين استان دارند و ما تا آن ساعتي كه بر مسند اين انجمن هستيم ،سعي داريم بنحو شايسته اي انجام وظيفه نمائيم.

3-از آنجائي كه شما بعنوان سرپرست دو گروه شركت كننده در جشنواره تئاتر منطقه اي در استان هرمزگان-قشم حضور داشتيد نظرتان نسبت به برگزاري آن جشنواره چيست؟

مواردي كه در آغازسخن خدمتتان عرض كردم، متأثر از آن جشنواره بود وجشنواره هاي استاني ومنطقه اي كه سالهاي گذشته در استانهاي ديگرديده بودم. در استان هرمزگان شهرستان قشم ،دوستان ستادجشنواره حد اكثر زحمات خودشان را كشيدند وشايد هم بيشتر از آنچه كه برذمه شان بود تلاش كردند، كه جادارد در اينجا از آنان تشكر شود،ولي به دليل عدم آشنائي آن عزيزان از مشكلات يك جشنواره آن هم منطقه اي، در شهرستاني كه يك سالن امفي تئاتر بيشتر نداشت با امكانات نوري محدود، وساپورت 13 گروه تئاتر از شش استان ديگر جايز نبود كه درآن شهرستان برگزار شود . از آنجائي يك مكان بسيار زيبائي رابراي اسكان وپذيرائي هنرمندان در نظر گرفته بودند، به لحاظ اسكان مشكلات زيادي وجود داشت كه كسي جوابگوي آن مشكلات نبود ودر توان عزيزان ستاد هم نبود. آن جشنواره مورد بي مهري مسئولان استان هرمزگان بخصوص انجمن هنرهاي نمايشي آن استان قرار گرفته بود . چون در آنجا هدف را نمي شناختند وبرگزاري جشنواره ها را براي رفع تكليف انجام داده بودند وهزينه هاي لازم را جهت ايجاد بستري خوب براي كارها انجام نداده بودند. افرادفني ستاد به خوبي توجيه نبودند، از آنان نمي شود خرده گرفت چون زحمات زيادي مي كشيدند ولي هدفمند وسازماندهي شده نبود. وقتي قياس مي گذاريم بين اولين جشنواره تئاترمنطقه اي كه به سال1368 در اصفهان برگزار شد وبیست و سومین جشنواره تئاتر منطقه ای که در قشم برگزارشد اصلاً قابل مقايسه نيست اون کجا و این کجا به قول معروف سال سال دریغ از پارسال ...چه کلاسی! چه تعاملی و چه تشریفاتی و چه کارهای خوبی وچاپ(( يادماني كه274صفحه را بخود اختصاص داده بود كه خود كتابي فاخر وبه تمام معنا بياد ماندني است)) وبولتن 20صفحه اي بیست و سومین جشنواره منطقه اي استان هرمزگان كه خالي از هرگونه يادمان وبحث تخصص است واين نشان دهنده آن است كه ما همه اعم از مسئولان، داوران وهنرمندان هدف را گم كرده ايم وبه دنبال يكسري القابها و مقام ها هستيم . امسال نيز از یاسوج نمايشي به نام ((چاقوي دم كرده شب)) كه نه جذاب براي تماشاچي هاي متخصص وغير متخصص بود ونه شايسته فجر ولي اوهم نيز به فجر راه يافت. سئوال اين است كه ما به كجا ميرويم ؟ هدف ما چه بوده است؟ به دنبال چه هستيم؟ قدري به اهداف متعالي مان بيانديشيم

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا