راضیه حسینی؛ 

خوبی‌اش این است هنوز به رفع خاموشی‌ها عادت نکرده‌ایم و مزه‌اش نرفته است زیر زبان‌مان. هنوز منبع ده لیتری آب، که گذاشته بودیم برای خاموشی همراه با قطع پمپ آب، خالی نشده است.

هنوز چراغ‌های شارژی به این‌طرف و آن طرف خانه آویزانند. هنوز هر صبح به سامانه‌ی برق من، و قسمت خاموشی‌های من سر می‌زنیم. مشکلی نداریم اگر یک‌هو ساعت دوازده شب، برق برود. با خودمان می‌گوییم حتماً این یکی خارج از برنامه افتاده بود و یادشان رفت برش دارند؛ و وقتی متوجه می‌شویم اصلاً ربطی به این چیزها نداشته و فیوز پریده بود، کلی خوش‌حال می‌شویم.

امیدواریم مسئولان هرچه زودتر کاری کنند تا تکلیف مازوت‌سوزی و قطعی برق در پاییز و زمستان هم یک‌سره شود و بدانیم چه زمانی قرار است برق برود، اگر دیر بجنبند معلوم نیست چه بلایی سر عادت‌های‌مان می‌آید. روزی که دیگر سراغ سامانه‌ی خاموشی نرویم، مخزن ده لیتری را خالی کنیم و از رفتن برق تعجب کنیم، دیگر نمی‌توانیم به‌راحتی با خاموشی مجدد کنار بیاییم. باید در همین عادت بمانیم. پس لطفاً دست بجنبانید.

اصلاً همه چیز همین است، به‌محض اینکه طعم راحتی برود زیر زبان‌مان، برگشت به حالت قبلی به‌مراتب سخت‌تر می‌شود، پس چرا باید با خودمان این کار را کنیم؟

به نظرمان بهتر است مسئولان تلاش کنند هیچ‌وقت هیچ‌چیز بهتر نشود. گرانی سر جایش بماند، ارزانی دست‌وپابسته یک‌گوشه حبس شود. برق همیشه، حتی شده نیم ساعت برود، گاهی آب، بی‌دلیل قطع شود و حتی اگر روزی هوای تهران اصلاً آلوده نبود هم، باز به چشم مردم عینک‌هایی بزنند که هوا را آلوده‌تر از قبل نشان دهد.

این‌طوری دیگر نیاز نیست چیزی را درست کنند. همه چیز بعد از مدتی عادی می‌شود!

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا