دو چیز همیشه سر و صدا دارد: یکی پول خرد و دیگری خرده‌معلومات.

جمله‌ای معروف هست که می‌گوید: سر و صدای کسانی که اطلاعاتشان اندک است، شبیه صدای پول خرد در جیب کت‌وشلوار است؛ بلند و بی‌ثمر، برخلاف صدای آرام اسکناس‌های درشت که نشانه ارزش و اعتبار است.

به‌تازگی فردی به نام مسعود دانشمند، که گفته می‌شود عضو اتاق بازرگانی ایران است، به پرورش ماهی اوزون‌برون و تولید خاویار در یزد با استفاده از آب انتقالی از حوزه زاینده‌رود اشاره کرده و جالب‌تر اینکه تمام توسعه صنعتی یزد را به انتقال این آب نسبت داده است.

آقای به‌اصطلاح دانشمند!

نخست بدانید که پرورش این نوع ماهی در حاشیه رودخانه شور بافق انجام می‌شود، نه با آب شیرین زاینده‌رود. نام رسمی این طرح نیز "پروژه پرورش آبزیان در آب‌های شور داخلی" است که از دهه‌های گذشته در استان‌های یزد، سمنان و قم، ابتدا در قالب تحقیقات و در سال‌های اخیر به صورت تجاری در حال اجراست. با استناد به ادعای شما، لابد استان‌های سمنان و قم هم از کوهرنگ انشعاب گرفته‌اند و آب شیرین را شور کرده‌اند تا بتوانند ماهی‌های شورزی پرورش دهند!

نکته دوم:

در اسناد بالادستی توسعه، متون جامعه‌شناسی و تاریخ، یزدی‌ها به عنوان مردمانی جستجوگر، خلاق و آبادگر معرفی شده‌اند. نقش یزدی‌ها در توسعه مناطق مختلف کشور – از جنوب کرمان و سواحل مکران گرفته تا خوزستان، کرج و تهران – مشهود است. بسیاری از کارخانه‌های تولید لوازم خانگی، مصالح ساختمانی و صنایع غذایی بزرگ در نقاط مختلف ایران به دست کارآفرینان یزدی بنا شده‌اند.

در دوران رونق جاده ابریشم، ابریشم در یزد تولید، فرآوری و بافته می‌شد و به دربار چین و اروپا صادر می‌گردید. در دوران صفویه، یزد به همراه اصفهان و بندرعباس یکی از سه قطب اصلی تولید و تجارت بود. در دوره قاجاریه کرمان و بوشهر نیز به این جمع پیوستند. حدود یک قرن است که یزد به‌صورت جدی وارد عرصه تولید صنعتی شده و امروزه حدود ۹۷۰ نوع کالا با استفاده از منابع محدود آبی درون‌استانی و بازچرخانی آب، در این استان تولید می‌شود. حتی در سال‌هایی که نرخ رشد اقتصادی کشور صفر یا منفی بوده، یزد و آذربایجان شرقی رشد مثبت تا ۵.۵ درصد داشته‌اند و نرخ مشارکت اقتصادی مردم این استان‌ها نیز در بالاترین سطح کشور قرار دارد.

در پایان:

نسبت دادن توسعه صنعتی و کشاورزی کم‌آب‌بر یزد – استانی با پیشینه‌ای غنی و مردمی قانع و سختکوش – به یک خط لوله آب انتقالی که تنها ۲۷ سال پیش از سرچشمه‌های کارون در زردکوه بختیاری (نه اصفهان و زاینده‌رود) برای تأمین بخشی از آب شرب طراحی شده، هم عوام‌فریبی است و هم ظلم آشکار.

ای‌کاش به‌جای استفاده صنایع آب‌بر فولادی و کشاورزی‌های سنتی در محدوده اصفهان از این آب، اجازه داده می‌شد تا این منبع حیاتی به سمت باتلاق گاوخونی در شرق اصفهان و شمال‌غرب یزد برسد. این کار، هم به نفع مردم شرق اصفهان بود و هم به حفظ و تغذیه سفره‌های زیرزمینی یزد کمک می‌کرد، همان‌طور که طی قرون گذشته چنین بوده است.

جالب آنجاست که اجرای این خط لوله پرهزینه، با هزینه‌ای که شهروندان یزدی از جیب خود و از طریق قبوض آب پرداخته‌اند انجام شده؛ اما حالا، همه در مسیر عبور آن انشعاب گرفته‌اند و از آن بهره‌مند شده‌اند. با این حال، به‌جای قدردانی، با کوچک‌ترین اختلاف محلی یا حتی اختلافات خانوادگی، به این خط لوله حمله می‌شود و مورد تعرض قرار می‌گیرد.

محمد زاده رحمانی

عضو هیئت‌مدیره جمعیت واقفین سبز استان یزد

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا