دکتر حمزه رضایی: این روزها نارضایتی از وضعیت کشور به یک اپیدمی فراگیر بین مقامات و مسئولین تبدیل شده است.

انگار مدیران و مسئولین در باب نارضایتی و ناراحتی از وضعیت بد اقتصادی و ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی و فقر و فلاکت و تورّم موجود در جامعه، مسابقه گریه و زاری و به سر و سینه زدن گذاشته اند و به دنبال رکورد شکنی هستند!

در این ماراتن نفس گیر از رئیس جمهور و رئیس مجلس گرفته تا نمایندگان مجلس و کلیه مدیران و مسئولین عالیرتبه و عالیمقام و والامقام و والاتبار همه و همه حضور دارند!

آدم زمانی که به ناله های جانسوز و گریه و ضجه و زاری و اشک ریختن های این عزیزان بیچاره در باب مشکلات وطن گوش می دهد، باور بفرمائید همه بدبختی ها و گرفتاری ها و خط فقر و گرانی و گشنگی و تشنگی و درد و مرض و بیماری یادش می رود و دلش می خواهد در ماتم این نور چشمان عزادار، یک دل سیر گریه کند، سینه چاک دهد و سر به کوه و بیابان بگذارد!

دل هر بنده خدای دلسوزی به حال و روز این مدیران درمانده، کباب می شود!

چرا مردم این همه ظالم و ستمکار شده اند و این همه ظلم و ستم را در حق مدیران روا می دارند، مگر این نگون بختان تاریخ جز خدمت به خلق، چه گناهی مرتکب شده اند که باید این چنین تقاص پس بدهند!

وقتی مانند آفتاب واضح و روشن است که باعث و بانی تمام این گرفتاری های جامعه خود ما مردم هستیم. چرا باید دست روی دست بگذاریم و شاهد باشیم که مسئولان بی گناه بسان شمع ذرّه ذرّه آب می شوند و نابود می شوند!

به نظرم وقت آن رسیده است که حداقل یک قدم مثبت در راه انسانیّت برداریم!

دسته جمعی استعفا دهیم تا مسئولین فکری به حال خود و کشورشان بکنند!

اخر انصاف هم خوب چیزی است، چند سال است که این عزیزان را گرو گرفته ایم، این نگون بختان هم به جز خون دل خوردن و دندان به جگر افشردن، هیچ کاری از دستشان ساخته نیست!

خدا را خوش نمی آید این هم بی عدالتی و ستمگری و نمک نشناسی!

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا