مرتضی نجفی قدسی: حادثه جانگداز به شهادت رسیدن حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید ابراهیم رئیسی و همراهان ایشان قلوب نه تنها مردم مسلمان ایران بلکه بسیاری از مسلمانان در کشورهای مختلف مخصوصاً عراق، پاکستان، هند، کشمیر، لبنان و دیگر کشورها را تحت تأثیر قرار داد و مجالس عظیمی برای بزرگداشت ایشان برگزار شد. 

حضور میلیونی مردم در شهرهای تبریز، تهران و مشهد و دیگر شهرها نشانگر وحدت ملی ملت ایران و همبستگی عمومی است و یکی از برکات این حادثه به مانند شهادت شهید سلیمانی، ایجاد وفاق ملی و بیانگر وفاداری مردم به آرمان شهداء بود. 

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای مهمترین خصیصه مرحوم شهید رئیسی را مردمی بودن ایشان عنوان کردند که در مجموعه فضائل ایشان بروز و ظهور بیشتری داشت. 

*حضور پیوسته در مسجد و محراب و منبر و هیئت

یکی از نکات مهم که این پیوند مردمی را زنده نگه می داشت حضور پیوسته ایشان در مسجد و محراب و منبر و هیئت بود. ایشان علیرغم مسئولیتهای سنگین در قوه قضائیه اعم از ریاست بازرسی کل کشور، معاونت قوه قضائیه و دادستان کل کشور همواره سعی می کردند که شبها اقامه نماز جماعت را در مسجدی در محله گیشای تهران داشته باشند و بارها شاهد بودم بسیاری از کسانی که دستشان به مسئولان قضایی نمی رسید به مسجد ایشان می آمدند و در حیاط مسجد منتظر خروج ایشان می ماندند تا عرض حال کنند و پیگیر مشکلات قضایی شان در محاکم بودند. 

گاهی این مراجعات مردمی آنقدر زیاد بود که بیش از یکساعت طول می کشید تا ایشان از مسجد خارج شود. روزی به جناب رئيسی عرض کردم که برای ورود به مسجد که بازرسی انجام نمی شود و همه گونه آدم هم رفت و آمد می کنند، شما چطور با خیال راحت در کنار مرد و زن می ایستید و با‌ آنها مشغول گفتگو می شوید؟!‌ از کجا معلوم این فرد حامل نارنجکی و یا بمبی نباشد‍!‌ اما شهید رئیسی این خطر را به جان می خرید و حاضر نبود که ارتباط مردم با او قطع شود و حقیقتاً حلال بسیاری از مشکلات مردم در همان مسجد بود و این روش یک جلوه ی بارز از مردمی بودن است. 

*علاقه به روضه خوانی  

علاقه ایشان به روضه و منبر یکی از ویژگیهای برجسته اش بود و حتی الامکان حضور در جلسات هیئت ها و روضه خوانی و منبر رفتن را جزء برنامه های اصلی خود می دانست و یک جلسه ی روضه هفتگی هم داشت که گاهی چند نفره برگزار می شد،‌ مثلاً در سفری که در معیت ایشان کربلا مشرف بودم، این روضه هفتگی را با خانواده در صحن حرم حضرت ابوالفضل (ع) بر پا کردند و خودشان روضه خواندند. 

*حترام و تکریم مادر 

جناب رئيسی مادر خیلی نورانی و نازنینی دارد که در سفر کربلا ایشان را هم همراه خود آورده بود و چون او توان راه رفتن نداشت،‌ با ویلچر او را به حرم و زیارت می برد و با اینکه در این سفر دیگر همراهان ایشان هم بودند، مقید بود که ویلچر مادر را خود راه ببرد و اجازه نمی داد تا خودش هست دیگران اینکار را بکنند. 

*بذله گویی و با نشاط بودن

بذله گویی و با نشاط بودن از ویژگی های بارز جناب رئیسی بود و کمتر باری بود که ایشان را شادمان و خندان ببینیم. او هر شب که به مسجد می آمد با روحیه ای بشاش و شاداب با مردم برخورد می کرد. او می خواست با این بذله گویی ها فضای سنگین یک مقام بلند پایه و مردم را بشکند تا آنان احساس خودمانی کرده و سفره دلشان را باز کنند. 

*ساده زیستی و سالم ماندن

از نکات مهم زندگی شهید رئيسی ساده زیستی و مواظبت به دخل و خرجش بود بطوری که حتی حاضر نمی شد پول سفر خود و خانواده اش به کربلا را دیگران بپردازند و مفید بود با خرج خودش سفر کند و زیر بار منت هیچ کس نرود،‌ چه بسیار ثروتمندانی که بارها سعی کردند تا او را در تور خود بیندازند ولی موفق نشدند و این برای یک مقامی که بیش از سی سال در قوه قضائيه منصب داشته باشد ولی نتوانند او را بخرند خیلی مهم است. 

*کی برای ما خاطرات می نویسی؟! 

در سفر اربعینی که توفیق همراهی با شهید رئیسی را داشتم، یک جلد از کتاب «خاطراتی از استاد پرورش» که حاوی سی یادداشت بنده در احوالات و شرح حال مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش وزیر آموزش و پرورش در دهه ی شصت بودند را تقدیمشان کردند و پس از خواندن این کتاب با شوخی به بنده گفتند: خوب آقای نجفی شما کی می خواهید برای بنده خاطرات بنویسید؟! این جمله ولو به شوخی گفته شد ولی بیانگر آن بود که ایشان در انتظار رفتن است و نمی خواهد بماند! و البته بنده هم چون قول دادم که چشم، انجام وظیفه می کنم این یادداشت را تحت عنوان «خاطراتی از شهید رئيسی» منتشر کردم امیدوارم روحش قرین رحمت الهی باشد گرچه از جسمش چیزی نماند جز یک پیکر سوخته که انشاء الله خدای متعال جبران کند و او را با پیامبران، صدیقین، شهداء و صالحین محشور بگرداند. 

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا