^{حمید صالحی فیروزآبادی
کارشناس فناوری اطلاعات}

بسمه تعالی شانه
امروزه کمتر کسی است که در وااسفای کاهش قیمت جهانی نفت و نمایان شدن تاثیر رکود اقتصاد جهانی در معادلات اقتصادی کشور و مشکلات داخلی دیگر، متوجه کاهش توان مالی سازمانهای دولتی در هزینه کردهای اعتباری خود نگردیده باشد و نداند که امسال بسیاری از حرکتهای مهم سازمانها متوقف خواهد شد. دامنه تاثیر این عدم وجود اعتبار کافی ، دیگر جنبه اختصاصی نداشته و به چند محور از فعالیتهای سازمانها محدود نمی شود بخصوص اگر دامنه تاثیر آن به مجموعه مدیریت یک استان در قالب استانداری یزد محدود شود. اما باتمامی عمومیتی که تاثیر نبود پول در استان بر روی تمامی فعالیتهای عمرانی خواهد گذاشت ، بواسطه فرهنگ حاکم بر مدیریت سنتی سازمانی کشور، به قول معروف ، مقوله ای که شیون کننده و زاری کننده کمتری داشته باشد بیشتر مورد بی مهری قرار گرفته و حجم بیشتری از تبعات نبود اعتبار کافی را بر دوش کشیده و ردیف بودجه متصور بر آن کاهش بیشتری پیدا خواهد کرد و از این روست که بر اساس شنیده ها، امسال نیز نه تنها بودجه مربوط به فناوری اطلاعات استان از طرف استانداری برای چندمین سال متولی افزایشی نداشته است بلکه به نظر می رسد همان بودجه اندک در حکم صدقه نیز با کاهش 200 میلیون تومانی به400 میلیون تومان تنزل یافته است که با فرض در نظر نداشتن پروژه های بزرگ استانی در این زمینه و تقسیم مساوی آن بین مثلا 35 سازمان دولتی می توان نتیجه گرفته که به هر سازمان با کمی مهرورزی مبلغ 12 میلیون تومان جهت اعتلای بحث فناوری اطلاعات خواهد رسید که جداً جای تاسف و البته سئوال دارد! سئوال نه از این بابت که چرا قرین به 4 سال است بودجه IT استان با تمامی گسترش آن و تمامی تورم حاکم بر کشور و پررنگ شدن نقشش ،تغییر محسوسی نداشته است ؟ و نه از این بابت که چگونه سازمانی چون آموزش و پرورش و یا حتی خود استانداری یزد با این مبلغ می توانند تحرک خاصی در بخش IT داشته باشد؟ بلکه سئوال مد نظر این است که اصولا رویکرد مدیران سطح بالای استان در کاهش مشکلات و رفع معضلات چیست؟آیا این تفکر وجود دارد که بروکراسی سنتی حاکم به همین نحو می تواند مشکلات سازمانهای ما در بخش خدمات دهی ایده آل، تکریم ارباب رجوع، کاهش هزینه ها، ایجاد بهره وری و فرصت را موجب گردد؟ و آیا مدیران ما فکر می کنند قرار است رستمی اساطیری مشکلات را بدون انتخاب استراتژی صحیح از طرف آنها یک شبه حل نماید؟ آیا به نظر نمی رسد با توجه به تجربه دنیا و با توجه به نظر کارشناسان باید برای کم کردن مشکلات بتدریج IT را نه بعنوان یک کالای لوکس زاید بلکه بعنوان راهکار بهره وری و صرفه جویی ملکه ذهن خود نماییم و با ملاک قراردادن آن و پرداختن به آن و پیگیری مصرانه نتایج آن ، مرهمی بر درد و رنج بروکراسی خود قرار دهیم؟ سئوال اینست دوای شفا بخش نظام اداری ما در این عصر تحول چیست؟ اگر مدیران ما به IT اعتقادی ندارند و براحتی و در اولین گام برای جبران کسری بودجه میزان اعتبارات آنرا به اسم صرفه جویی سلاخی می کنند ، نسخه مد نظرشان برای مدیریت به سمت جامعه ای راحت و ایده آل چیست؟ آیا اصولاً قشر تحصیلکره شاغل در این بحث حق سئوال از مدیران جامعه خود را در این زمینه دارند و آیا جوابی منطقی و قابل قبول خواهند شنید؟

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا