از ميان ما رفت و و دوستانش را سوگوار ساخت.
یزدفردا :محمد امامی:انجمن متخصصان روابط عمومي استان يزد:اين مصيبت را به خانواده داغدارش، کارکنان پست، جامعه روابط عمومي استان يزد و بوشهر و همراهان تلاش هاي فرهنگي اش تسليت مي گوييم و از خداي رحيم و رحمان برايش علو درجات مسئلت مي نماييم.
هوای دلمان ابری است ای «جنوبی ترين شمالی»!


براي دوست گرانقدر زنده ياد  «عبدالرحمان قيطاس»


 مسئول روابط عمومي پست استان يزد


 و مدير مسئول موسسه فرهنگي و هنري توتم كوير:


تنها آمده بودي ، با باري از لحظه هاي دل تنگي ات ، تا شايد نگاه معجزه گرش بتواند تو را رها کند در درياي با او بودن !
گفتي که تنها آمده اي ولي اصلا دوست نداري راههايي را که براي پيمودن برگزيده اي تنها بروي!
هنوز ترنم واژه هاي شيوايت در گوش دوستان است که مي گفتي: اگر چه اهورايي نيستم ولي به اهورا مي انديشم، پاهايم با مغناطيسي کشنده به روي زمين چسبيده ولي به آسمان مي انديشم !
و تمام داشته هايت را که با استمداد از او بر صفحات کاغذ نقش مي بست پيش کش او کردي تا شکرگزار نعمت هاي بي دريغ کريمي باشي که بيش از آن چه تو خويش را عزيز مي داشتي ، دوستت مي داشت و در گذر از جاده زمان ياريگرت بود.
و عاقبت زخمهايي كه بر سينه دلت سنگيني مي كرد امانت نداد و غريبانه  به کوچي ابدي فراخوانده شدي؛  و تو همچون شهاب ، سرزمين ما را بدرود گفتي، زيرا که ترانه عاشقانه تري در سوگ تو سو سو مي زد.
 و اينک اي «جنوبي ترين شمالي»!  دوستان و همراهانت به سوگ تو نشسته اند  و هواي دلشان ابري است ! به ما آموختي که پاس بداريم ثانيه هايي را که مي توانيم بيشتر عشق بورزيم ، پس از تو حضور صميمي ات در نشيمنگاه قلبمان جاودانه است.
 
دو اثر از شادروان عبدالرحمان قيطاس:
کلامي از سر دلتنگي
بنام او كه سلولهايم بپاس نامش قيام مي كنند
 تمام زخمهايم را
بقچه اي مي كنم براي آمدنت
و اشكهايم را
رودي از براي نوازش زورقت
بر گونه هاي خزان زده ام
در پهنه پر از شكن دلم
تمام دردهايم را
كوچه اي مي كنم ‚ براي عبور تو
و عبور تو ‚ تمام بهانه ماندن من است
 
براستي اگر زمزمه هاي دلتنگي نبود . بايست به كدامين بهانه از بهانه هاي زندگي خود را مي آويختيم تا بتوانيم براي اندك مجالي اسارت زنده باشيم . روزها از پس هم تكرار مي شوند و تكرارآن تلنگري بر ذهن و انديشه ام مي زندكه چرا روز به روز اسيرتر مي شويم . كه ناگه نسيمي دلم را مي لرزاند ‚ نسيمي كه نمي دانم از شمال بر كلبه ام وزيدن گرفته است يا جنوب . همركاب با طلوع ذره هاي دلم را به رقص و پايكوبي فرا مي خواند يا در هق هق غروب ‚ اما هر چه بود و هر چه هست ‚ نسيمي بود كه بر شانه هاي او گاهي به همنشيني مرداب مي رفتم تا احساس نيلوفر را بفهمم و بر اين باور ايمان بياورم كه در گنداب سياره زمين اسير نگردم ‚ و گاهي مرا به عمق سياهي چشمهاي تو رهنمون مي ساخت كه آن خود نيز شكلي ديگر از اسارت بود.
 و امروز اگر چه در پس صاعقه نگاه تو تمام دلم آبستن واژه هايي ست كه ره به رسوايي مي برند . اما به كدامين چاره بينديشم كه زيستن بدون همنشيني كاغذ و قلم به همان اندازه برايم بي معني و گريزان از هويت است .كه علتي بدون تولد معلول(( بودن)) را به تجربه بنشيند. و مجموعه اي كه عروس دريا نام گرفته است ‚ خانه تكاني زخمهايي است كه بر سينه دلم سنگيني مي كند وگرنه براي من وداع يك زخم زايش زخم ديگري را به ارمغان خواهد داشت .و همه اين دست نوشته ها تقديم به روح همزادم(( عبدالرحيم)) مي شود اوكه باپروازش تمام بهانه هاي ماندن را در من به كوچي ابدي فرا خواند و در قحطي همزباني تنها خويش را به لحظه هاي كاغذو قلم و سكوت پيوند مي زنم.       (ع.ق.تنها)
آرزومند آرزوهاتان
تقديم به او که روزي هزار بار در سلولهايم تکثير مي شود و يادش هميشه رعد وبرقي براي فروريختن باران  است.  اينروزها نگاه نگرانش قلمم را از براي نوشتن واژگان به رعشه وا ميدارد . پس بخوان اي همه بهانه تحرير اين واژگان زخمي:
روزي برايم نوشت
 آرزومند آرزوهايتان
زمان گذشت
 ساعت هزار بار نواخت
زمين نفسها يش به شماره افتاد
او باور نکرد
خود تمام آرزوي من بود
چقدر اين روزها سر بر سجده شکر بر درگاهت گذارم اي خدا که هميشه جوهر قلم من به مدد نگاههايي است که اعجاز آفرينش تو لقب گرفته است . اي اعجاز گر بزرگ براستي تصوير نگاه تو چگونه است .
 
منبع:  وبلاگ تنها با دريا در رويا  http://rahman826.blogfa.com
یزدفردا
  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا