چنان غرق در مستي و عيش و نوش كه دنيا زسر برده از عقل و هوش
چنان غره بر مسند و راي خويش كه آگه نباشد ز عقباي خويش
ندارد نگاهي به ديگر سراي كه گويي نباشد دگر ماوراي
مگر عمر نوح است اين چند روز كه در غفلت آري همه شب به روز
مگر عمر جاويد باشد به سر كه از حق و ناحق نباشد خبر
چو از چل گذارد دگر سود نيست به دنيا بجز ملك نابود نيست
چو پنجاه آيد همه درد و باك بپيچاند عمرت چو گيسوي تاك
گذارت اگر بر مزاري رسد نگه بر دل غمگساري رسد
كه از عمر بيهوده يادي كني به آزار مردم عنادي كني
جوانان همه در گذار رهند كه پيران بدين عاقبت آگهند
كه اين عمر بيهوده جز چند نيست چرا مردمان را بدين پند نيست ؟
كه از ظلم و ناحق نبردند سود نديدند آخر بجز آه و دود
مشو غره بر مسند و راي خويش ميازار دلهاي اندوه و ريش
خردمند را چاره كار چيست بجز عدل و انصاف در كوله نيست
اگر حق مردم به ناحق كني سپيدي ، سياهي و ابلق كني
به آني گذارد سرت بر زمين ! همان حي دادار و حق المبين !
مگر حق مردم بود ارث خويش كه دلهاي مردم كني ريش ريش ؟
خزان در پي اين بهار است ، هوش ! نما پند دانا تو آويز گوش
كه دنياي فاني دو روزيست بيش رسد گاه رفتن ز عقبي و پيش
به گردن منه ذمه مردمان كه يوم الحسابيست در پشت آن
نما بار خود را سبك چون حرير كه روزي نباشي به مردم اسير
محسن اختياري
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
یکشنبه 26,ژانویه,2025