محراب مسجد جامع ابرکوه در موزه ملی ایران

مدیر پایگاه پژوهشی میراث فرهنگی شهر تاریخی ابرکوه گفت: مسجد جامع تاریخی شهر ابرکوه با پلان کنونی در شمار مساجد چهار ایوانه ی ایران قرار می گیرد، حال آنکه اصل بنا از گونه ی مساجد شبستانی شیوه رازی بوده است و تاریخ تقریبی احداث آن قرن پنجم هجری قمری است.

عباس قدیریان اظهار داشت: این مسجد دارای دو شبستان در پس ایوان شمالی و ایوان جنوبی و سردابه ای به ابعاد 10 در 10 در میان صحن خود است.
وی افزود: در ضلع شرقی، این مسجد دارای یک مناره ی ساده ی کم ارتفاع از زمانی نه چندان دور است.
قدیریان بیان داشت: الحاقات و تغییرات گوناگون در مسجد جامع ابرکوه تا پایان دوره ایلخانان مغول ادامه می یابد، محراب نفیس گچبری ایوان شرقی که یکی از 5 محراب این مسجد است، یادگار این دوره است.

وی گفت: تاریخ ساخت این محراب سال 738 هجری است و عرض آن 24/4 متر است و این محراب دارای انواع نقوش اسلیمی و گیاهی به همراه کتیبه هایی با خطوط نسخ و کوفی به شیوه گچبری برجسته در آن است.

قدیریان افزود: این محراب از نظر دوره، شیوه، ابعاد و گچبری پرکار در ردیف آثاری همچون محراب اولجایتو در مسجد جامع اصفهان و محراب مسجد جامع ارومیه قرار می گیرد.

وی بیان داشت: از چهار محراب دیگر این مسجد سه محراب از جنس سنگ مرمر و آهک و دیگری از جنس کاشی ساده است.
عباس قدیریان در ادامه گفت: محراب اصلی سنگی این مسجد که دارای دو ستون تزئینی زیبا بوده و از جنس مرمر است؛ اکنون در میان تالار مرکزی گنجینه اسلامی موزه ملی ایران نماینده ای شایسته برای نمایش فضای معنوی مساجد ایرانی به گردشگران داخلی و خارجی است.

مدیر پایگاه پژوهشی میراث فرهنگی شهر تاریخی ابرکوه در پایان یادآور شد: مسجد جامع ابرکوه با مجموعه ای غنی از انواع هنرهای تزئینی معماری در سال 1312 توسط "آندره گدار" به شماره 197 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.