این اتفاق، البته در نهایت به سود دولت و رییس جمهور تمام می شود و باعث شرمساری و بی اعتباری برای این روزنامه ها؛ ولی هیچکدام از اینها (سود دولت و زیان مخالفانش) دغدغه این نوشتار نیست، بلکه آنچه آزاردهنده است اینکه این قبیل بی انصافی ها و نابخردی ها، بیش از هر چیزی کار را بر منتقدان واقعی سخت تر می کند چه آنکه مرتکبان این "حماقت رسانه ای"، هر چند سیاست بازان فرصت طلب اند که هدفی جز بر زمین زدن رقیب و به دست گرفتن قدرت ندارند ،ولی با نقاب "منتقد" وارد عرصه شده اند.
عصرایران- قرار بود محمود احمدی نژاد یکشنبه شب در یک مصاحبه تلویزیونی حاضر شود که البته این اتفاق رخ نداد و برغم اعلام قبلی، لغو شد.
تا اینجای کار، مساله مهمی نیست جز انتقاد به رییس جمهور که چرا با وجود اعلام قبلی و انتظار مردم، این گفت و گو لغو شد؟
اما ادامه ماجرا، هم مضحک است و هم تاسف آور.
در پی لغو گفت و گوی تلویزیونی رییس جمهور، چند روزنامه منتقد دولت که از عدم انجام مصاحبه خبر نداشتند، تحلیل هایی در نقد" گفته های رییس جمهور در برنامه تلویزیونی" ! منتشر کردند و از جمله نوشتند: رییس جمهور دیشب از طریق رسانه ملی با مردم درباره مسایل اقتصادی و تغییرات کابینه صحبت کرد و به مردم درباره آینده روشن نوید داد.
این روزنامه ها، که "خبر از پیش آماده شده "ی خود درباره گفت و گوی رییس جمهور را منتشر کرده بودند، در ادامه به نقد اظهارات (!) رییس جمهور پرداختند و از او انتقاد کردند که در برنامه دیشب به دنبال سیستم بخشنامه ای برای حل مشکلات است.
این "گاف" رسانه ای، نشان می دهد که برخی منتقدان، کاری به اینکه دولت چه می کند و چه می گوید ندارند، بلکه از نظر آنها، هر آنچه دولت انجام می دهد، محکوم، غیرکارشناسی و در یک کلمه "بد" است و باید به هر نحو ممکن، آن را کوبید و تخطئه کرد.
این در حالی است که "نقد"، در معنای واقعی خود، چیزی جز "ذکر آمیخته به هم نقاط ضعف و قوت" نیست والا یا کینه ورزی و عناد می شود (مانند عملکرد بسیاری از مخالفان دولت) یا چاپلوسی و حماقت (مثل رویکرد بسیاری از حامیان پروپاقرص دولت نهم).
شرم آور است که سیاسیون اداره کننده این روزنامه ها، بی آنکه رییس جمهور حرفی زده باشد، از قول وی با مردم سخن گفته و سپس سخنان ناگفته او را مورد نقد و هجو قرار داده اند.
این اتفاق، البته در نهایت به سود دولت و رییس جمهور تمام می شود و باعث شرمساری و بی اعتباری برای این روزنامه ها؛ ولی هیچکدام از اینها (سود دولت و زیان مخالفانش) دغدغه این نوشتار نیست، بلکه آنچه آزاردهنده است اینکه این قبیل بی انصافی ها و نابخردی ها، بیش از هر چیزی اصل "نقد" را زیر سوال می برد و کار را بر منتقدان واقعی سخت تر می کند چه آنکه مرتکبان این "حماقت رسانه ای"، هر چند سیاست بازان فرصت طلب اند که هدفی جز بر زمین زدن رقیب و به دست گرفتن قدرت ندارند ،ولی با نقاب "منتقد" وارد عرصه شده اند.
این، یک واقعیت غمبار است که بخش بزرگی از ما ایرانی ه هموزا، عادت داریم همه چیز را به دو طیف سیاه و سفید تقسیم کنیم: دولت احمدی نژاد یا تماماً خوب است یا تماما بد. خاتمی یا فرشته است یا دیو. هاشمی یا سیاه است یا سفید و... .
این در حالی است که همه اشخاص، گروهها، دولت ها، طرح ها و ... هم می توانند نقاط مثبت، سفید و افتخارآفرین در کارنامه خود داشته باشند و هم امکان دارد دچار دهن کجی ها، اشتباهات و حتی خیانت هم شوند و "عقل" نیز به کار تمیز همین مثبت ها و منفی ها می آید که البته، خیلی ها- به ویژه بسیاری از سیاست بازان وطنی ما- دوست ندارند عقل شان را به خدمت انصاف درآورند و بیش از گفتن و نوشتن، اندکی اندیشه کنند تا دستکم عرض خود نبرند و زحمت دیگران ندارند.
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
http://www.yazdfarda.com/news/af/10183/
جمعه 17,ژانویه,2025