اولین رمضان با یاد پدر ( قسمت اول)

سید محمد رستگاری

امسال اولین سالی است که نه تنها نگارنده که اهالی قصبات و روستاهای سانیج جای خالی عالم و روحانی برجسته ی منطقه خویش را احساس می نمایند.آری رمضان امسال اولین رمضان بی حضور مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید کاظم رستگاری (ره) است.
فراق آن بزرگوار برای من نه بعنوان فرزند وی که به عنوان شاگرد غافلی که بسان انسانی تشنه و در جستجوی آب سال ها در کنار دریای معرفتش جز قطره ای بهره نبردم و امروز بیش از گذشته پی می برم که چه گوهر گرانبهایی از دستم رفته است بسیار سخت و سنگین است و بنا به تعبیر شیخ اجل سعدی شیرازی «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار شود»
ایشان تا قبل از سال 85 که بدلیل بیماری پارکینسون بالاجبار منبر وعظ و خطابه را ترک کرد چندین سال استاد من بود که در کنار مهارتهای زندگی ، فقه و احکام دین ، تاریخ اسلام و اهل بیت ، قرآن و شیوه های وعظ و خطابه ُ حدیث و ... را به من آموخت.
هنوز خاطره دوران کودکی و نوجوانی که ساعتها در اتاق مطالعه کوچکش در دشتک سانیج می نشستم و کتابهای داستان راستان ، حماسه حسینی ، خدمات متقابل اسلام و ایران ، گناهان کبیره ، فروغ ابدیت و صدها کتاب و مجله ارزشمند چون مکتب اسلام را مطالعه می کردم از خاطرم محو نشده است .
گویی همین دیروز بود که کتاب منتهی الآمال قدیمی و رنگ و رو رفته اش را که اواخر عمر به دوستی قدیمی بخشید مطالعه می کردم ، همان کتاب ارزشمندی که مخصوصا در این شبهای عظیم احیاء یکی از منابع فیاض بیان فضایل امام علی (ع) و جریان ضربت خوردن و شهادت آن امام همام (ع) بود که در وعظ و خطابه خویش قبل از قرآن سرگرفتن از آن بهره ها می گرفت..
کتاب دیگری که در کتابخانه اش بود کتاب تاریخ انبیاء( قصص الانبیاء) سید هاشم رسولی محلاتی بود . کتابی که بارها و بارها مطالعه نموده بود و همراه خودش کم کم پای به سن کهولت گذاشته بود.کتابهای صرف و نحو و فقه و اصول زیادی در کتابخانه اش موجود بود ، از جامع المقدمات و سیوطی و مغنی و الفیه تا لمعه و مکاسب و رسائل و ... همه و همه به کتابخانه محقرش صفای خاصی بخشیده بود.شبهای احیاء امسال را در حالی قرآن سر می گیرم که حضور ارزشمند آن عالم بزرگوار و دم باصفا و روحانی اش که این شعر مرحوم شیخ بهایی(ره) را مطلع قرآن سرگرفتن خویش قرار داده بود در میان ما خالی است.

زین رنج عظیم خلاصی جو
دستی به دعا بردار و بگو
یا رب یارب ! به کریمی تو
به صفات کمال رحیمی تو
یا ربّ ! به نبیّ و وصیّ و بتول
یا ربّ ! به تقرّب سبطین رسول
یا ربّ ! به عبادت زین عباد
به زهادت باقر علم و رشاد
یاربّ یاربّ ! به حقّ صادق
به حق موسی به حقّ ناطق
یا ربّ یا ربّ ! به رضا شه دین
آن ثامن رضا من اهل یقین
یا ربّ ! به تقی و مقاماتش
یا ربّ ! به نقی و کرامتش
یا ربّ به حسن شه بحر و برّ
به هدایت مهدی دین پرور
کین بنده مجرم عاصی را
و این غرقه ی بحر معاصی را
از قید علایق جسمانی
از بند وساوس شیطانی
لطفی بنما و خلاصش کن
محرم به حریم خاصش کن
رحمی بنما به دل زارش
بگشا به کرم گره از کارش
وارسته ز دنیی دونش کن
سر حلقه ی اهل جنونش کن
باشد که شود ز وفا منشان
نه اسم و نه رسم ، نه نام و نشان