آن‌چنان که در مقاله پیشین بیان شد هدف از اجرای طرح توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی جلوگیری از ایجاد و گسترش حاشیه‌نشینی و اسکان غیررسمی در شهرها می‌باشد. آسیب‌هایی که این سکونتگاه‌ها در پی دارد تحمیل هزینه‌های بیشتر برای حل مشکلات شهر و تهدیدی جدی برای پایداری و انسجام جامعه شهری می‌باشد که به نوعی موجب بازتولید فقر و گسترش آن و حتی به مخاطره افتادن محیط زیست می‌شود.
نقش شهرداری در مدیریت اجرایی این طرح می‌تواند مهم و اثرگذار باشد چرا که روند شکل‌گیری این‌گونه نابهنجاری‌ها به خاطر مسکن‌سازی شتابزده توسط استفاده‌کنندگان و عمدتا به دلیل نداشتن پروانه ساختمانی و تبعیت نکردن از برنامه‌ریزی رسمی شهرسازی به وجود می‌آید که مجموعه‌ای از نابسمانی‌ها مثل تراکم بالای جمعیتی، کمبود شدید خدمات زیربنایی شهر و کیفیت پایین زندگی را موجب می‌شود و مسلما تبعات فرهنگی اجتماعی آن بدتر خواهد بود.
شیوه اتخاذ شده در این طرح استفاده از مشارکت مؤثر مردمی، ارتبط مردمی و برنامه‌ریزی با مردم می‌باشد و می‌بایست پیش از شروع طرح گستره فقر شهری، محله های فقیرنشین و دارای سکونتگاههای غیررسمی و همچنین تشکل‌های مردمی فعال در این محله ها شناسایی و اولویت بندی شوند.
اولین جلسات و نامه‌نگاری‌ها جهت اجرای طرح سکونتگاههای غیررسمی در شهر میبد از سال 1387 آغاز شد و تعدادی از محله‌های شهر با توجه به پژوهش‌های میدانی و پیشنهاد مدیران شهری شناسایی و اولویت‌بذدی شد که در نهایت دو محله شهیدیه و میبد بالا جهت اجرای فاز اول این طرح مشخص شد. مجموعه اقدامات در نظر گرفته شده برای توانمندسازی این دو محله تجهیز درمانگاه، احداث پارکینگ عمومی، تعمیر حمام عمومی، توسعه شبکه توزیع برق ، ارائه خدمات اورژانس، پاکسازی زباله ها با همکاری مردم، احداث پارک و فضای سبز ویژه بانوان ، حمایت از مشاغل خانگی و کارگاه‌های تولید و عرضه صنایع دستی، شناسایی بزرگان محل و تشکل های مردمی و همچنین اجرای دوره های آموزش شهروندی و آموزشهای بهداشتی می باشد.
در ادامه به جزئیات بیشتری از مطالعات میدانی انجام شده در این محلات پرداخته خواهد شد.
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
سهشنبه 05,نوامبر,2024