اي آن‌كه گفته عز از يل با لب تو مقال
به امتحان الهي فتاده‌اي مردود
ز رهبري كه امامش بخواند چون خورشيد
ربوده‌اي تو ز ابليس گوي سبقت را
و شاده كرده‌ معاويه را به هجو علي
اگر كه در وجود توهست از صداقت و انصاف
بيا كنار ترازوي منطق و برهان
چراغ عقل برافروز لحظه‌اي كوتاه
يزيدها و معاويه‌ها و اشعث‌ها
كلينتون و اوباما و كسينجر فاسق
ببين به جان علي كيست جز نتانياهو
بهائيان جحود و منافقان عنود
به آسياب كيان آب كردي اي بدبخت؟
به هجو نائب مهدي نموده‌اي خوشنود
كليد دوزخ تو شد قريحة شعرت

تو را ز فرط سفاهت گمان برآن رفتست
خيال كرده‌اي مه را به ناسزا گفتن
فروختي به عموسام دين خود به چه چيز؟
تمام كفر جهاني به روي رهبر ما
ولي سفيه چه فهمد؟ شكستني نبود
مريد سيدعلي را سفيه ناميدي؟!
جوادي و همداني، مكارم و بهجت
همه سفيه شدند و فقط توي نادان
بر آن كه فخر نمودي كتاب دارد بار
و نام او به بزرگي و مجد مي‌آرند
يقين بدان كه دم مرگ گويي يا ابليس
مناز به اسم دفاع مقدس اي خاكي
دواي درد تو باشد به دست عزرائيل

و كرده حبط ز پرونده‌ات همه اعمال
بسان كاه كه افتد به گردش غربال
فرار كرده چو شب پرّه و به شب اقبال
براي قلب حقيقت نمودن و اِضلال
نموده نعمت حق را به كفر استبدال[1]
بقدر خردل و يا يكهزارم مثقال
براي لحظه‌اي بيرون بيا ز چاه خيال
ببين كيان به مقالت نموده‌اند اقبال؟
و يا ابوذر و سلمان و حجرها و بلال؟
رضا شدند ز تو يا كه ايزد متعال؟
و صهيونيزم جهاني ز كار تو خوشحال؟
ز كار زشت تواند از سرور مالامال
برآوري به چه قيمت ز ناكثين آمال؟
سپاه باطل سفياني و دل دجّال؟
نصيبِ مور هلاك است چون درآرد بال![2]

كه نور آفِتاب تواني كني همي پامال؟!
كني به كيسة تدليس خويش اي رمال؟
چه خاسر است خريدار و بايع و دلاّل!
هزينه بهر شكستش نموده‌اند اموال
كسي كه رب عزيزش نموده است اجلال
خدات ريشه كَنَد با عذاب استيصال
بهاءُ ديني حسن‌زاده و مراجع حال
وآنكه را تو فقهيش بخواندي، از ابدال؟!
و بي‌خبر ز مفاهيم آن چو يك حمال
رسانه‌هاي يهودائي بني اذغال!
و گاه بردن اسم خدا بگردي لال
كه شمر هم به سپاه علي نموده قتال
خدادوا بكند درد تو همين امسال