فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم بازآید

آن که تاج سر من خاک کف پایش بود
از خدا می‌طلبم تا به سرم بازآید

خواهم اندر عقبش رفت به یاران عزیز
شخصم ار بازنیاید خبرم بازآید

گر نثار قدم یار گرامی نکنم
گوهر جان به چه کار دگرم بازآید

کوس نودولتی از بام سعادت بزنم
گر ببینم که مه نوسفرم بازآید

مانعش غلغل چنگ است و شکرخواب صبوح
ور نه گر بشنود آه سحرم بازآید

آرزومند رخ شاه چو ماهم حافظ
همتی تا به سلامت ز درم بازآید

شرح لغت:برق دولت: فروغ ستاره بخت و اقبال

تفسیر عرفانی:‌

۱- مدتهاست که در فکر این نیت به سر می بری و در پی آن می باشی. برای دستیابی به آن تلاش فراوان کرده ای. کوشش و دقت خود را بیشتر کن که موفقیت در چند قدمی شماست و اجازه ورود می خواهد.

۲- حضرت حافظ در بیت ششم می فرماید:

 خروش چنگ و خواب شیرین و می گساری بامدادی او را از آمدن، باز داشته است وگرنه آه سحری من به گوش او می رسید و بی تردید بر می گشت.

تعبیر غزل:

مدتهاست از کسی که دوستش داری جدا شده‌ای و برای بازگرداندن او حاضری جان خود را هم فدا کنی. آرزومند بازگشت او هستی، چون می‌دانی که با او به اوج سعادت می‌رسی. ولی بدان که او از حال تو غافل است و اگر علاقه تو را نسبت به خود بداند، به سویت باز می‌گردد. پس به خود جرات بده و با او صحبت کن که کار‌ها درست می‌شود.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا