یزدفردا

در شب عاشورای حسینی خیل عظیم عزاداران اباعبدالله الحسین(ع) در حسینیه ثارالله گرد آمدند و در رثای شهید مظلوم راه حق و حقیقت؛ امام حسین(ع) بر سر و سینه زدند و از مصیبت عظمایش سوختند و گریستند.

مراسم دهمین شب از ماه محرم که به نام طلبه‌ شهید؛ محمدرضا شورغینی مزین بود، با جمع‌خوانی قرآن کریم و حضور عزاداران سرور و سالار شهیدان آغاز شد، سپس برادر طلبه آقای گلوردی ضمن بیان اهمیت نماز ظهر روز عاشورا و کراهت روزه روز عاشورا، نتیجه‌ کلی احکام بیان شده در مورد عزاداری در این چند شب را چنین گفت: در عزاداری هر کاری که موجب وهن مذهب باشد و دشمن از آن علیه مکتب استفاده کند مثل قمه زنی، هر کاری که ضرر قابل توجهی بر بدن داشته باشد، ایجاد مزاحمت برای مردم هنگام عزاداری و هر عملی و حرفی که موجب تفرقه بین مسلمان شود، شرعاً جایز نیست.

در شب عزا و ماتم سید صادق نصیری بعد از عرض تسلیت عاشورای حسینی با نوای گرم خود به چاووشی‌خوانی سنتی پرداخت و محفل ماتم اباعبدالله‌الحسین(ع) را غرق در شور و ماتم کرد. وی همچنین با یک دوبیتی به عرض ارادت به محضر صاحب قلب صبور؛ حضرت زینب کبری پرداخت.

تلاوت آیات نورانی کلام‌الله مجید توسط قاری قرآن؛ استاد مهدی حمیدی‌فر حال و هوای مجلس عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع) را به شمیم دلنشین قرآن عطرآگین نمود. سپس سخنران شب عاشورای حسینی؛ حضرت آیت‌الله سیدمحمدرضا مدرسی، عضو محترم شورای نگهبان، به ایراد سخنان مهمی در اهمیت شب و روز عاشورا و هدف سیدالشهدا(ع) از قیامش پرداخت.

در ادامه با زمزمه حجت‌الاسلام مهدوی‌نژاد حاضران به عزاداری پرداختند. رجز «ما لشگر ثارالله‌ایم، ما با امامان همراهیم...» توسط محسن محمدی‌پناه شوری بود برای ادامه محفل شب عاشورا. سپس عزاداران در حلقه‌ عشق ابیات همیشه ماندگار «نکن ای صبح طلوع» را خواندند و با تمام وجود بر سر و سینه زدند و با ذکر حسین حسین به همنوایی با حضرت زینب(س) پرداختند. مناجات با صاحب‌عزای ماتم اباعبدالله الحسین(ع)؛ امام زمان(عج) و پخش کلیپی از صحنه‌های جان‌سوز عاشورا، پایان بخش سوگواری محفل این شب عاشوراییان بود.

گفتنی است حضور پارچه مطهر قبر حضرت سیدالشهدا(ع) عطر و بوی بهشت و شمیم ناب سیب را به محفل ماتم غریب زهرا(س) آورد. همچنین در این شب جمعی از مهمانان خارجی نیز برای بازدید از مراسم عزاداری به حسینیه‌ ثارالله آمده بودند. در ادامه خلاصه‌ای از سخنان حضرت آیت الله مدرسی، ذکر می‌گردد:

گزارش مصیبت کربلا از زبان امام سجاد(ع)

امام سجاد(ع) در هنگام ورود به مدینه، از واقعه کربلا، چنین گزارش دادند، فرمودند: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ فانا لله و انا اليه راجعون من مصيبة ما اعظمها و اوجعها و افجعها و اکظها و افظعها و امرها و افدحها»؛[1] انا لله و انا الیه راجعون از مصیبتی که چقدر بزرگ، دردناک، جانکاه، گزنده، سوزناک، تلخ و سنگین بود. آسمان هفتگانه به خاطر قتل پدرم گریست. دریاها، آسمان‌ها، امواج اقیانوس‌ها، ماهی‌ها، درختان، ملائکه مقربین و انبیاء مرسلین در مصیبت پدرم گریستند.[2]

قضیه عاشورا جهان هستی را تکان داد

قضیه عاشورا جهان هستی را تکان داد. حادثه عظیمی که با فداکاری شهادت امام حسین(ع) و اصحاب باوفایش، همه لایه‌های جهالت و زور و تزویر را در هم شکست و ناب‌ترین حقیقت هستی را در گویاترین جلوه آن، به همه نمایش دادند. قضیه عاشورا در هستی همتا ندارد نه قبل از آن نه بعد از آن و از ابتدا تا انتهای خلقت بالاترین کلام را دارد.

یوم‌الحسین: روز ایجاد مصیبت تا قیامت

امام سجاد(ع) در همان گزارش فرمود: «مصیبتی است که مثل آن مصیبتی نیست».[3] خطاب به مردم آن زمان فرمود: «کیست که بتواند اشکش را در مصیبت پدرم نگه دارد؟ چه قلبی است که از غصه مصیبت امام حسین(ع) نترکد؟ کدام دل است که عشق به حسین ندارد؟». در زیارت عاشورا فرمود: «مصیبه ما أعظمها و أعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات و الأرض»؛ مصیبتی که عظمتش در همه آسمان‌ها و زمین مشهود است.

امام رضا(ع) فرمود: «روز حسین(ع) (یعنی روز عاشورا) روزی است که پلک‌های چشم ما را آسیب داد، اشک‌های ما را جاری کرد، عزیز ما را ذلیل کرد در سرزمین کربلا و تا روز قیامت برای ما مصیبت ایجاد کرد».[4] حجت‌های خداوند، واسطه‌های بین زمین و آسمان این‌گونه از آن تعبیر می‌کنند! این‌ها چیزی نیست که ما بتوانیم با این عقول ناقصمان بفهمیم.

تلاش دشمن برای خاموش کردن نور سیدالشهدا(ع)

روز عاشورا چنان طنینی در عالم ایجاد کرد که هر گوش شنوایی تا روز قیامت آن صدا را می‌شنود و هرکس و هر جامعه‌ای به اندازه ظرفیت خود از این حادثه عظیم و از این مظلومیت و فداکاری بهره می‌گیرد.

اگر امروز شیعیان بحرین، عراق، لبنان، ایران و... زنده‌اند و در راه حق گام برمی‌دارند و در مقابل زورگویان عالم ایستاده‌اند به برکت خون به ناحق ریخته شده سیدالشهدا(ع) و فداکاری ایشان است و به همین جهت است که دشمن بالاترین تلاش را دارد که این نور فروزان را در مسیر امت اسلامی خاموش یا کم‌سو کند. داعش، طالبان، القاعده و النصره درست کرده‌اند که این نور را خاموش کنند. حتی نمی‌خواهند شما دو قطره اشک برای امام حسین(ع) بریزید.

متأسفانه گاهی می‌بینیم بعضی افراد در داخل ایران عزیز ما که اکنون به برکت جمهوری اسلامی و خون شهدا آزادی دارند، علیه بنیان جمهوری اسلامی و اسلام و تشیع مطلب می‌نویسند و عناد خودشان را حتی علیه سیدالشهدا(ع) به کار می‌گیرند.

فلسفه قیام امام حسین(ع): امر به معروف و نهی از منکر

امام حسین(ع) یکی از فلسفه‌های قیامشان را امر به معروف و نهی از منکر بیان کردند. فرمودند: «اُرِیدُ اَن آمِر بِالمَعروفِ وَ اَنهَی عَنِ المُنکَرِ وَ اَسِیرُ بِسِیرةِ جَدِّی وَ اَبِی عَلِّی بن ابی طالب (ع)»،[5] اینکه قیام کردم برای امر به معروف و نهی از منکر بود.

مخالف عده‌ای با طرح قانونی امر به معروف به معروف و نهی از منکر

هدف امام حسین امر به معروف و نهی از منکر بود. در جامعه ما وقتی در مجلس طرح قانونی امر به معروف و نهی از منکر که اسلام گفته، هدف سیدالشهدا(ع) بوده، در قانون اساسی هم وجود دارد، دیر هم اقدام شده است، مطرح می‌شود، چرا عده‌ای صریح یا ضمنی موضع منفی می‌گیرند و عده‌ای هرچه در توان دارند برای خنثی کردن یا غیر کارآمد کردن این طرح به کار می‌گیرند. خیلی مایه تأسف است!

چرا برخی در راه امر به معروف و نهی از منکر سنگ‌اندازی می‌کنند؟

مگر امر به معروف و نهی از منکر دستور قرآن نیست؟ مگر مزیت امت اسلام نیست؛ «کنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ »[6] مجلس می‌خواهد اصل بزرگ قرآنی را قانونمند کند، مثل خیلی از احکام دیگر و کسانی به بهانه‌های مختلف سنگ‌اندازی می‌کنند. عجیب‌تر آن است که کسی در جایی جنایت می‌کند، منکر انجام می‌دهد، بعضی‌ها هماهنگ با اربابانشان در آن طرف دریاها، آن جنایت را به طرح قانونی امر به معروف و نهی از منکر ربط می‌دهند. چرا از این فضای آزادی که جمهوری اسلامی برای آنها فراهم کرده است سوء استفاده می‌کنند و در حقیقت تیشه به ریشه خودشان می‌زنند؟

آرزویی خام

یک مجله اروپایی (یا آمریکایی) مقاله مفصلی چاپ کرده با عنوان «انقلاب، تمام». مقصودش هم انقلاب اسلامی ایران است. قسمت‌هایی از آن را دیدم واقعاً چه خواب‌هایی دیده‌اند! در جایی از آن مقاله نوشته بود: دیگر مردم ایران شور مذهبی و اعتقادشان به دین فروکش کرده. یعنی به تعبیر من دیگر جبهه استکبار می‌تواند به نوعی با آنها به مصالحه بنشیند. بیایید ببینید شب عاشورای حسینی، شور حسینی و شعور عاشورایی چه کار می‌کند.

شما هنوز ایران را نمی‌شناسید

جالب این است که در این مقدار از مقاله‌‌ای که من نگاه کردم اعترافات ضمنی به عظمت و پیشرفت جمهوری اسلامی وجود داشت. «الفَضلُ ما شَهِدَت بِه الأعداءُ»؛[7] فضل آن چیزی است که دشمن شهادت بدهد. خطاب به مسئولان آمریکا می‌گوید: شما هنوز ایران را نمی‌شناسید، ایران با آمریکا به مصالحه نمی‌رسد. ضمناً اعتراف کرده قدرت ایران در منطقه به طور مهارنشدنی گسترش پیدا کرده است. نیروهای فوق‌العاده فداکار و منتظر قیام منجی، طرفدار ایران هستند و به نوعی توسط ایران سازماندهی می‌شوند. این‌ها برکت فداکاری‌های امام حسین(ع) و دنباله‌روی از ایشان است.

مردم هوشیار باشید!

متأسفانه عده‌ای ولو کم در داخل هستند که در ظلمات جهالت قرار دارند، این معنی را نمی‌فهمند و می‌خواهند دیگران را هم به وادی ضلالت و گمراهی بکشند. گاهی عمّامه هم سرشان است و به تبلیغات هم می‌پردازند. دشمن می‌خواهد نور عاشورای حسینی خاموش شود. آن هوشیاری که عاشورا و جانبازی سیدالشهدا(ع) و اصحابش به شما داده را قدر بدانید. این محبت‌ها، این اظهار ارادت‌ها، این عزاداری‌ها، این اقامه مجالس امام حسین(ع) توفیقات فوق‌العاده‌ای است، نعمت‌های عجیبی است.

یکی از بالاترین نعمت‌ها محبت به اهل‌بیت(ع) است اما بعضی قدر این نعمت را نمی‌دانند

«الحمدلله علی عظیم رزیتی»،[8] یکی از معانی شکر این است که ما ارادتمند به سیدالشهدا(ع) هستیم و در مقابل این ارادت و اقامه شعائر حسینی، خداوند نعمت‌های فراوان مادی و معنوی به ما داده است. یکی از بالاترین نعمت‌ها، محبت به اهل بیت(ع) است اما بعضی قدر این نعمت را نمی‌دانند.

در یک روایت هشدار دهنده‌ای امیرالمؤمنین(ع) یک اخطار سنگین همه‌ی مسلمان‌ها می‌دهند. قریب به این روایت است: «حق پیامبر(ص) ادا نمی‌شد و ناسپاسی در حق ایشان می‌شد درحالی‌که نعمت‌ها از طرف پیامبر(ص) بر قرشی و عربی و عجمی جاری بود. نسبت به ما اهل بیت(ع) هم ناسپاسی می‌شود. معروف ما، آنچه که خیر از ما به مردم رسیده است، مردم سپاس آن را نمی‌گذارند»[9] و در ذیل آن می‌فرماید: «و همچنین است نیکان از مؤمنین در حق آن‌ها ناسپاسی می‌شود».

ناسپاسی نسبت به انقلاب

انقلاب اسلامی به برکت محرم و صفر و برکت شهدا و امام راحل(ره) پدید آمد. در همان مقاله‌ای که سیاقش علیه جمهوری اسلامی است، اعتراف کرده بود: بعد از انقلاب، تحول عجیب در همه‌ امور فرهنگی، اقتصادی و سیاسی‌ مردم ایران اتفاق افتاد. نزدیک به پانزده سال است بیش از نیمی از مردم ایران تحصیلات دانشگاهی دارند، دموکراسی و آزادی دارند، سطح رفاهیت اقتصادی آن‌ها بالا رفته است. این ناسپاسی نیست که با قلمی که این انقلاب به دست شما داده، علیه اسلام و قرآن مطلب بنویسید. یک روز علیه قصاص، یک روز علیه امر به معروف و نهی از منکر و یک روز علیه شورای نگهبان حرف می‌زنید.

در کشور هنوز کسانی هستند که می‌خواهند فتنه و فتنه‌گران را احیا کنند.

جالب اینجاست که در این مقاله‌ای که عرض شد، فتنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی 88 به عنوان یک انقلاب ضایع شده و سرکوفته نام می‌برد. اسمش را «انقلاب» می‌گذارد البته اعتراف می‌کند که این از بین رفت. جالب این جاست که او که آنجا نشسته فهمیده که آن فتنه نابود شد و دیگر امیدی به آن فتنه نیست اما در کشور هنوز کسانی هستند که می‌خواهند فتنه و فتنه‌گران را احیا کنند.

فتنه از قتل بدتر است!

فتنه چیز ساده‌ای نیست قرآن کریم می‌فرماید:«الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ»؛‌‌‌‌‌‌‌‌[10] فتنه از کشتن بدتر است. حال یک عده به دفاع از کسانی برمی‌خیزند که آن همه ضایعه برای این کشور ایجاد کردند، آوازه جمهوری اسلامی را به ناحق در دنیا خدشه‌دار کردند و بهانه به دست دشمنان کینه‌توز جمهوری اسلامی دادند و حاضر به توبه هم نیستند. با چه هدفی از این‌ها دفاع می‌کنند؟ به بهانه‌های واهی می‌خواهند روحیه عاشورایی را از مردم بگیرند، آن شعور عاشورایی را از بین ببرند، مرز بین حق و باطل را بزدایند. أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ را می‌خواهند نادیده بگیرند، می‌‌خواهند نفرت مردم را از استکبار جهانی کمرنگ کنند، و آگاهانه یا ناآگاهانه، راه‌ را برای دشمنان باز بکنند.

دفاع از حق تا لحظه آخر

ما باید هوشیار باشیم و همچون اصحاب امام حسین(ع) نافذ البصیره باشیم، که در رأس آن‌ها اباالفضل العباس(ع) بود. در روایت در شأن اباالفضل العباس(ع) آمده است: «کان نافذ البصیرة» دارای بصیرتی با نفوذ بود. در شب عاشورا حضرت عباس(ع) به شمر که برایش امان ‌نامه آورده بود؛ فرمودند: خدا تو و امانت را لعنت کند. آیا امان برای من می‌گیری و برای فرزند پیامبر(ص) امان نیست و من را دعوت می‌کنی بیایم تسلیم فساق و فجار و ظالمین بشوم؟

مذاکراتی ‌هم که شب عاشورا بوده، این‌چنین بوده است. شب عاشورا امام حسین(ع) عمر سعد را نصیحت کردند. یک وقتی نباشد که ما در دفاع از حق تا لحظه آخر برویم آن لحظه که به مشکل برخوردیم دفاع از حق، جمهوری اسلامی و ولی فقیه را رها کنیم و به سوی دیگری برویم و برای نجات خودمان تلاش کنیم!