یزدفردا

نقش بازی در زمینه رشد شناختی کودک، نخستین بار توسط روانشناسی به نام «پیاژه» مطرح شد. مطابق با نظر این روانشناس، بازی زمینه ساز رشد شناختی کودک و پیش نیازی برای کسب مهارت های مختلف در زندگی محسوب می شود.
در واقع، کودک از طریق محرک های محیطی و اسباب بازی ها، برای پاسخ به پرسش های ذهن و ارضای کنجکاوی های خود استفاده می کند.
روانشناسان معتقدند، کودکان از طریق بازی می توانند بدون دخالت دیگران، تجربه بیاموزند و بهترین روش ها را برای رسیدن به هدف کسب کنند.
برای نمونه، کودکان در بازی پرتاب توپ در اثر تمرین و تکرار و انجام آزمون های مختلف ، مناسب ترین و کوتاه ترین راه را برای پرتاب یا رسیدن به توپ انتخاب می کنند. بطور کلی بازی، رشد هوشی کودکان را تسریع می کند.
مطابق با تحقیقات، افرادی که در دوران کودکی اسباب بازی نداشته یا از انجام بازی های فکری و پیشرفته محروم بوده اند، پس از ورود به مدرسه در زمینه آموزشی و تحصیلی با مشکل روبه رو شده اند و کودکانی که از لحاظ دسترسی به محرک های محیطی آزاد بوده و فعالیت های جسمی و ذهنی بیشتری در مقایسه با دیگر کودکان داشته اند، از توانایی های ذهنی و اجتماعی بیشتری برخوردار بوده و به راحتی قادر به یادگیری مهارت های مختلف شده اند.
اسباب بازی های مناسب به کودکان کمک می کند تا رفتارهای اجتماعی مطلوب را بیاموزند. در بازی های اکتشافی، مانند قایم باشک یا پازل، کودک راه های مختلف را امتحان کرده و بهترین گزینه را انتخاب می کند. اینگونه بازی ها، توانمندی های ذهنی کودک را افزایش داده و روش های حل مسئله را به او آموزش می دهد. بازی های سازنده مانند خانه سازی با مکعب های کوچک، مهارت های عملی و روش های کاربردی و استفاده از اشیا را به کودک آموزش می دهد. بازی های گروهی که اغلب کودکان نقش های بزرگترها را به عهده می گیرند، بهترین روش برای افزایش مهارت های اجتماعی کودک است.
امروز، بازی درمانی، یکی از شیوه های درمان بیماری های غیرفیزیکی، اختلالات یادگیری و نارسایی های فکری است و روانشناسان، نتایج رضایت بخشی را از این شیوه درمانی بدست آورده اند. گفتنی است تأثیر بازی در پویایی ذهن، شادابی و سلامت در بزرگسالان گزارش شده است. روانشناسان معتقدند، خانواده هایی که فرزندان خود را از انجام بازی محروم می کنند یا امکانات را در اختیار آنها قرار نمی دهند، صدمات جبران ناپذیری را در زمینه رشد و کسب مهارت های لازم به آنها وارد می کنند.
تحقیقات نشان می دهد، بازی هایی از قبیل خاک بازی یا شن بازی، در صورتی که تحت نظارت و کنترل والدین انجام گیرد، در تخلیه انرژی و پویایی ذهن کودکان نقش مؤثری دارد.
توصیه می شود، والدین حتی الامکان از دخالت در بازی های کودکانه خودداری کنند و در صورت انجام بازی های خطرناک و تهدیدآمیز برای سلامتی، با ذکر علت، کودکان را از انجام آن منع کنند. همچنین، برخی از والدین، دختر بچه ها را تشویق به انجام بازی های پسرانه و بالعکس می کنند که این عمل از لحاظ روانشناسی، مانع از رشد فکری و شناختی کودک می شود.
«بازی شغل کودک است» همه روانشناسان معتقدند کودکان به بازی نیاز دارند و هر عاملی که باعث شود کودک کمتر بازی کند، باید از زندگی او حذف شود.
ورزش های فردی یا گروهی، بازی های کامپیوتری و ویدئویی و یا حتی بازی های فکری، نباید جایگزین بازی های متداول مانند: قایم باشک، بگرد و پیدا کن و یا حتی بازی با ماشین و عروسک ها شود.
هیچ کس منکر تأثیر قابل توجه بازی های فکری بر رشد ذهن و استعدادهای کودک نیست، اما امروزه اکثر کودکان «بیش از حد» به چنین بازی هایی می پردازند، تا جایی که دچار بی علاقگی به بازی های حرکتی شده و تمایل به کم تحرکی پیدا می کنند. به نظر می رسد هر چیزی که کودک را به سمت سکوت سوق دهد، برای او خیلی مناسب نیست.
کودک حتی از ساده ترین بازی ها لذت می برد مثلاً زمانی که او روی یک صندلی می نشیند و یک قاشق را بارها روی زمین پرت می کند، ذهن او فعال تر می شود، چون سؤال هایی از این قبیل در ذهن او نقش می بندد: «مامان قاشق را دوباره به من می دهد»، «اگر قاشق را به سوی دیگری بیندازم، چه می شود»، «آیا هر بار افتادن قاشق یک صدا دارد !»
بد نیست بدانید کودکان به محض این که از چند روزگی، نسبت به محیط اطرافشان آگاه می شوند، نحوه حرکت و کارکرد هر شیء، برای آنها جالب می شود و قادر خواهند بود، مدت ها با اشیا سرگرم شوند و از طریق همین سرگرم شدن است که مهارت های اجتماعی را تمرین کرده و تفکر خلاق را می آموزند و از کشفیات خود لذت می برند.دکتر دیوید الکانید، روان پزشک معتقد است: بازی های بی تحرک مطلقاً تأثیر خوبی بر رشد ذهنی کودک ندارند. این قبیل بازی ها فقط باعث بروز بلوغ زودرس می شوند.
به علاوه اختصاص مدت زمان کم برای بازی کودک، از طرف والدین او تنها باعث ایجاد استرس، اضطراب و در نهایت افسردگی در وی می گردد. در عین حال باید به این نکته توجه داشت در نظر والدین، بازی نباید مبدل به یک «باید» برای کودک شود و ساعتی خاص به آن اختصاص یابد.کودک بازی می کند و از این کار لذت می برد زیرا چنین تفریحاتی برای او حالت خودانگیخته دارد، نه این که مانند یک تکلیف از پیش تعیین شده، انجام آن برای او از قبل مقرر شده باشد.تنها نقش مؤثری که والدین می توانند در مورد بازی کودک ایفا کنند، تشویق او و فراهم آوردن امکانات بازی، در حد مقدور است. باقی را باید به عهده خود او گذاشت.

کودکان چگونه بازی می کنند

▪ نوزادان (از زمان تولد تا ۱۲ ماهگی)
لگد زدن به یک کاسه سوپ و یا گاز زدن یک اسباب بازی، شاید در نظر والدین به نظر یک نوع بازی نباشد، اما برای یک نوزاد فعالیتی شاد ی آور و حتی ضروری است. زمانی که او بازی می کند ذهن وی شروع به سازماندهی اطلاعات و درک مفاهیم ضروری کرده و می آموزد که کنترل بیشتری بر حرکات و محیط اطرافش داشته باشد.

▪ کودکان نوپا (یک تا سه سال)
دکتر الکانید معتقد است کودکان بین دو تا شش سال، بیشترین چیزها را از بازی هایی که خودشان پیدا کرده باشند، می آموزند. در واقع افزایش حس کنجکاوی و رشد توانایی های حرکتی کودک به این معناست که دنیایی برای اکتشاف در مقابل او قرار دارد؛ از کابینت های آشپزخانه گرفته تا مورچه هایی که در باغ رژه می روند!فراموش نکنید کودک در این سن مطلقاً نباید محدود شود، خصوصاً از لحاظ حرکتی و همچنین نباید کشفیات او را بی اهمیت تلقی کرد. زیرا این کار تأثیر نامطلوبی بر ذهن ناخودآگاه او می گذارد.

▪ کودکان پیش دبستانی (سه تا پنج سال)
کودک در این سنین مهارت های کلامی خوبی پیدا کرده و مبدل به یک قصه گوی کوچک می شود. از این به بعد بازی های او با کلام نیز همراه می شوند و وی می آموزد تا برای هم بازی اش - از گربه حیاط گرفته تا کودک همسایه و حتی والدین - نقشی تعریف کند.
کودک در این سن کم کم مفاهیم پیچیده ای مانند: زمان و ارتباط بین اشیا و افراد را درک می کند. بازی های او نیز بیشتر به زندگی عادی شبیه می شود.

▪ کودک در سنین مدرسه (پنج سال به بالا)
بزرگترین مشغولیت کودک در این سنین دوستانش هستند، خصوصاً آنهایی که علایق مشترکی با او دارند. همچنین در این طیف سن، مطرح کردن خود نیز در میان همسالان اهمیت خاصی پیدا می کند. در این مرحله قوانین واقعی در بازی های او جایگاه پیدا می کنند و همزادپنداری کودک با شخصیت های مهم زندگی اش بیشتر می شود 

بازی های پیشنهادی ما برای کودکان یک ساله

کودک یک ساله دیگر راه رفتن بلد است و با انرژی زیادی که دارد مدام در حال سرک کشیدن به اطراف است. از بالا رفتن از اجسام مانند پله‌های کوتاه، صندلی و هر چه که دم دستش باشد، لذت می‌برد. مهارت‌های فیزیکی او با سرعت باورنکردنی رو به رشد هستند و او روز به روز مستقل‌تر می‌شود. به وسایلی که حرکت می‌کنند یا می‌توان آن‌ها را حرکت داد علاقه زیادی نشان می‌دهد. تا 2 سالگی دیگر به راحتی قادر است حتی اجسام خیلی ریز را در دست بگیرد. در این سن کودک به راحتی رابطه منطقی بین اجسام و تصاویر را درک می‌کند. با دقت به تماشای اطرافش می‌نشیند و تفاوت‌ها و شباهت‌ها را به آسانی تشخیص می‌دهد. از بازی با آب و خاک بی‌‌‌نهایت لذت می‌برد و با آگاهی بیشتری به تقلید از کارهای دیگران و بزرگ‌تر‌ها مشغول می‌شود. از نظر اجتماعی راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کند اما هنوز قادر نیست با بچه‌ها وارد بازی شود و حتی اگر در کنار بچه‌های دیگر هم باشد باز بیشتر به صورت انفرادی بازی می‌کند.

کودک یک ساله بیشتر از بازی با وسایلی که می‌تواند آن‌ها را هل بدهد یا به حرکت در آورد، لذت می‌برد. بنابراین یک واکر کوچک، کالسکه، کامیونی بزرگی که با نخ بسته شده باشد یا واگن‌های قطار سرگرمی خوبی به حساب می‌آید. همچنین کودک که علاقه زیادی به پر و خالی کردن دارد می‌تواند اسباب‌بازی‌های دیگرش را روی واگن‌های قطار یا کامیون سوار کند و بعد با خالی کردن و دوباره سوارکردن آن‌ها ساعت‌ها سرگرم شود.

اسباب‌بازی‌های ساختنی

برای کودک یک ساله، پازل‌ها و جورچین‌ها از اسباب بازی‌های مناسب و هدفمند به حساب می‌آیند. کودک حالا رابطه منطقی بین تصاویر را درک می‌کند و می‌تواند قطعات پازل را بهتر در هم جفت کند. کودکان در این سن قادرند تا ۵ تکه پازل را به راحتی کنار هم بگذارند و تصویر آن را بسازند. در این سن همچنین می‌توانند رنگ‌ها و شکل‌های مشابه را شناسایی کرده و دسته‌بندی کنند. اسباب‌بازی‌هایی مانند کوبه‌های هوش و مکعب هوش که کودک در آن‌ها باید قطعات هندسی را از محل درست عبور بدهد، انتخاب مناسبی هستند.

بازی‌های خلاق

بازی‌های چکشی که هم هوش نوزاد را تقویت می‌کنند و هم عمل و عکس‌العمل را به او نشان می‌دهند یکی دیگر از سرگرمی‌های متناسب با این سن است. کودک ابتدا مکان مورد نظر یک قطعه را پیدا می‌کند و آن را در جایش می‌گذارد و بعد با فرودآوردن چکش روی آن، قطعه را به پایین هل می‌دهد و با این کار انگار تمام دنیا را به دست آورده. از آنجا که کودک تقلید را آگاهانه‌تر به کار می‌برد، اسباب‌بازی‌هایی که دنیای واقعی را برایش همانندسازی می‌کنند بسیار مناسب است، مثلا یک موبایل کوچک یا کارد و چنگال و فنجان‌های پلاستیکی. تعجب نکنید اگر او با این وسایل یک مهمانی عصرانه کوچک به راه بیندازد. جارو برقی، ماشین لباسشویی، لوازم نجاری و اسباب بازی‌هایی از این قبیل، هم به رشد شخصیتی کودک کمک کرده و هم خلاقیت او را برای تقلید و تمرین کارهای اطرافیان افزایش می‌دهد.

 موبایل اسباب بازی باعث می‌شود کودک، موبایل شما را خراب نکند. دکمه‌های آن روشن می‌شوند و صدا می‌دهند و برای کودک جذابیت بیشتری دارند. به علاوه باز و بسته کردن موبایل باعث رشد توانایی‌های حرکتی کودک شما می‌شود.

زمان بازی با کودکتان فقط زمان بازی و سرگرمی نیست، بلکه زمان آموزش درسهای زندگی به کودکتان هم می‌باشد.تازه‌ترین تحقیقات حاکی از آن است که خلق و خو و عادات انسان از دوران جنینی و 2 سال اول زندگی وی ناشی می‌شود و این نکته اهمیت آموزش و روش صحیح تربیت در سنین ابتدایی تولد کودک را نمایان می‌سازد.در این مقاله ما بازیهایی را به شما پیشنهاد می‌دهیم که علاوه بر سرگرم کردن کودکتان آموزشهایی را در جهت ایجاد خلاقیت و تقویت هوش و افزایش سطح هوشیاری کودک دلبند شما فراهم می‌آورد.
کجا رفت؟
یک توپ کوچک نرم انتخاب کنید، آن را در یک ظرف درپوش دار بگذارید. از بچه بپرسید توپ کجا رفت؟ او را تشویق کنید که در ظرف را باز کند و توپ بیرون بیفتد مثل جعبه هایی که دلقکی بیرون می‌پرد، بیرون افتادن توپ هم برای او جالب خواهد بود. این بازی راهی است که به کودک می‌آموزد که چیزهایی که او نمی بیند ممکن است وجود داشته باشد. این بازی، آموزش ثبات هدف است.
وسایل آشپزخانه:
ظرفهای پلاستیکی یا ظروف ماست و یا کاسه های نشکن برای این بازی مناسب می‌باشد. از این ظروف برای ایجاد یک برج استفاده کنید، به کودکتان کمک کنید که برج را بریزد، این فعالیت به او درس خواهد داد که نشانه گیری هدف را بیاموزد در حالی که ریزش و چیدن را هم یاد خواهد گرفت.
می‌توانم صدا را بشنوم:
راه دیگر برای تقویت مفهوم ثبات هدف به وسیله مخفی کردن یک اسباب بازی صدادار زیر پتو و یا حوله است. ابتدا اسباب بازی را به طور جزئی با پتو بپوشانید سپس صدای اسباب بازی را در بیاورید و او را تشویق کنید که اسباب بازی را پیدا کند، دوباره اسباب بازی را پنهان کنید، البته این بار به صورت کامل، بازی را تکرار کنید، در صورت پیدا کردن اسباب بازی، کودکتان را تشویق کنید.
بازی آبی:
زمان حمام را به زمان اکتشاف و بازی تبدیل کنید. قاشق های پلاستیکی و آب پاش و کاسه های پلاستیکی را در وان کودکتان بگذارید، او با آنها ریزش آب را خواهد دید و از آنها لذت خواهد برد. تفریح دیگری هم می‌توان کرد، یک اسفنج را به کودکتان بدهید اسفنج را خیس کنید، او از فشار دادن اسفنج و ریزش آب لذت می‌برد.
مامان خوابه!
نزدیک کودکتان بنشینید البته این کار بستگی به سن کودکتان دارد می‌توانید او را بخوابانید. به او بگویی که قصد دارید که بخوابید و چشمهایتان را ببندید بعد از چند ثانیه چشمهایتان را باز کنید و مشتاقانه به او سلام کنید یا زمان را به او بگویید مثلاً صبح بخیر یا عصر بخیر که او زمانها را هم درک کند. دیدن چشمهای مامان که باز است و شنیدن صدای تبریکش معمولاً ایجاد خنده خواهد کرد بعد از چند دورِ، مکث خود را هنگام خواب بیشتر کنید احتمال هست که کودک حدود 6 ماهتان و یا بیشتر شروع به جیغ زدن کند و یا حتی به صورت شما ضربه بزند تا شما بیدار شوید!
بازی با برگها:
با کودکتان به بیرون از خانه بروید، تنوعی از برگها را برای او جمع کنید، به او اجازه بدهید آنها را بلند کند و با دستانش بازرسی کند، بدیهی است که با نظارت شما. برخی از برگها را چروک کنید تا او آنها را بازرسی کند و عمل چروک کردن را بیاموزد که این کار در برگهای خشک صدا هم خواهد داشت. با استفاده از یک برگ بزرگ بازی دالی موشه را با او انجام دهید.
بازی غلتکی:
کودکتان را روی زمین در مقابلتان بنشانید و یک ماشین اسباب بازی را روی زمین حرکت دهید او را تشویق کنید که بعد از شما این کار را انجام دهد سعی کنید که رفت و آمد ماشین را با او ادامه دهید. این کار جلو و عقب رفتن و چرخاندن و حرکت اجسام را به او یاد خواهد داد.
نقاشی:
این بازی کمی کثیف کاری است اما برای کودکتان بسیار جالب خواهد بود. کودک 8 تا 12 ماهتان را روی صندلیش یا روی زمین بنشانید. در مقابل او یک برگه و چندین غدای پوره ای رنگی که صاف شده است قرار دهید، او را تشویق کنید که با دستانش نقاشی کند، خواهید دید که او شاهکار خواهد ساخت. می‌توانید غذاها را در صورت اجازه پزشک بافت دار تهیه کنید(به دلیل در دهان بردن کودک) که نقاشی او بافت دار باشد.
بافتهای متفاوت:
چندین موضوع بافت دار را به کودک 10 تا 12 ماهتان بدهید، مثلاً یک تکه مقوا، روسری نرم، تکه های چمن و ماسه و ... حتماً تا انتهای بازی در کنار او باشید و مراقب باشید چیزی را در دهانش نگذارد. همراه هم همه چیز را بازرسی کنید، خواهید بفهمید که او از چه بافتی بیشتر خوشش خواهد آمد مخمل کبریتی یا پشم گوسفند؟
بازی با رنگها:
برای کودک 10 تا 12 ماهتان اسباب بازی های رنگی و یا وسایل آشپزخانه رنگی تهیه کنید و به او کمک کنید که اسباب بازیهای با رنگ مشابه را در کنار هم بگذارد. مثلاً سیب قرمز و ماشین قرمز و توپ قرمز باید در یک طرف باشد. در این بازی به او کمک می‌کنید که کم کم با رنگها آشنا شود.

آواز خواندن و نوازش كردن :

اين بازي مهارت‌هاي شنيداري و قدرت درك ريتم را در كودك تقويت مي‌كند.

سعي كنيد موقع عوض كردن پوشك كودك‌تان يا موقع حمام كردن او و يا در هر فرصتي كه پيش آمد برايش آواز بخوانيد و همزمان او را نوازش كنيد.

نوع بازي:
* شعر مورد علاقه خود را براي كودك‌تان بخوانيد و همراه با ريتم آن، با انگشت سبابه‌تان ضربه‌هاي ملايمي به شكمش بزنيد يا گونه‌اش را نوازش كنيد و يا كمرش را بماليد.
* هميشه شعر را با بوسه‌اي گرم به پايان ببريد.
* همچنين مي‌توانيد يك خط شعر را بخوانيد و فقط به جاي يك كلمه از آن، با دست، به آرامي به كودك‌تان ضربه‌اي بزنيد. براي مثال، چشمك بزن ستاره ... (به كلمه ستاره كه رسيديد با دست آهسته ضربه‌اي به كودك بزنيد ولي ديگر كلمه ستاره را نگوييد).
 
پبالا و پايين انداختن



تحقيقات نشان مي‌دهد ارتباط مثبت كودك با بزرگسالاني كه دلسوز هستند و به او توجه نشان مي‌دهند، مغز كودك را تحريك مي‌كند، باعث افزايش سيناپس‌ها مي‌شود و اتصالات موجود در مغزش را محكم‌تر مي‌كند.

بالا و پايين انداختن كودك براي او خيلي لذت‌بخش است و موجب محكم‌تر شدن رابطه شما با كودك‌تان مي‌شود.

نوع بازي:
* كودك‌تان را روي پاهايتان بنشانيد و زير بغلش را محكم بگيريد.
* همين طور كه داريد او را بالا و پايين مي‌اندازيد، شعر زير را برايش بخوانيد:
بپر بالا ، بپر پايين،
بالا، پايين، بالا، پايين
اين ور ، اون ور، اينجا ، اونجا
بالا، پايين، بالا، پايين
بپر بالا، بپر پايين،
ويژ....!
بپا نيفتي!
(كودك را به يك سمت خم كنيد).
* شعر را يك بار ديگر بخوانيد و اين بار كودك را از طرف ديگر خم كنيد.
* شعر را دوباره تكرار كنيد و وقتي به كلمه ويژ رسيديد، زانوهايتان را از هم باز كنيد و همين‌طور كه كودك نوپايتان را محكم از كمر گرفته‌ايد بگذاريد پايين بيايد.

 به به !
تحقيقات نشان مي‌دهد كودك لحن صدا و حالت چهره فرد را زودتر از كلمات او درك مي‌كند. آموز ش احساسي با تمام حوزه‌هاي مربوط به يادگيري مرتبط است.
ابراز محبت و علاقه به كودك نوپايتان براي رشد مغز او مفيد است.

نوع بازي:
* همين طور كه داريد غذا يا عصرانه‌اي براي كودك‌تان آماده مي‌كنيد شعر زير را برايش بخوانيد. اين كار مهارت‌هاي زباني كودك‌تان را تقويت مي‌كند:
دنبال شير مي گرديم،
دنبال شير مي گرديم،
موقع شير خوردنه،
موقع شير خوردنه.
* به سمت يخچال برويد و قوطي شير را در آوريد و بگوييد:
من خيلي شير دوست دارم. به به ! به به !
* مي‌توانيد به جاي شير درباره هر غذايي كه دوست داريد شعر را بخوانيد. غذاي مورد نظرتان را به او نشان بدهيد و بعد درباره آن غذا با كودك تان صحبت كنيد.
* اين نوع بازي‌ها مهارت‌هاي زباني كودك را تقويت مي كند.

دالي موشه بازي
بازي دالي موشه نه تنها براي كودك نوپاي شما بازي مفرحي است بلكه در رشد مغزش هم اهميت زيادي دارد.

نوع بازي:
* شما مي‌توانيد به صورت‌هاي زير با كودك‌تان دالي موشه بازي كنيد:
- دست‌تان را روي چشم‌هايتان بگذاريد.
- حوله‌اي را روي صورت‌تان بيندازيد.
- پشت در يا پشت يكي از اسباب‌ و اثاثيه بزرگ منزل‌تان پنهان شويد و يك مرتبه بيرون بپريد.
- اسباب بازي يا عروسكي را زير پارچه‌اي پنهان كنيد و بعد پارچه را از رويش كنار بزنيد.
- با خودكار شكل صورتي را روي انگشت شست‌تان بكشيد و بعد آن را زير انگشت‌هاي ديگرتان پنهان كنيد.

 حرف زدن با زبان كودكانه
بچه‌هاي كوچك به حرف‌هاي كودكانه والدين‌شان توجه زيادي مي‌كنند. اين مسئله به نوبه خود باعث مي‌شود بچه‌ها بيشتر به اهميت كلمات پي ببرند.

نوع بازي:
* بعضي از شعرهاي دلخواهتان مثل چشمك‌ بزن ستاره يا عمو زنجيرباف را با زبان كودكانه براي فرزندتان بخوانيد.
* كودك‌تان را در آغوش بگيريد و شعرها را به دو حالت برايش بخوانيد: اول، با لحن معمولي و بعد با زبان كودكانه.
* وقتي شعر را براي بار دوم با زبان كودكانه براي كودك نوپايتان مي‌خوانيد، توجه خاصي به كلمات شما نشان مي‌دهد.

ابراز محبت
تحقيقات نشان مي‌دهد بعضي از اتصالاتي كه در مغز كودك شكل مي‌گيرد، در برقراري ارتباط صميمانه او با ديگران در سال‌هاي بعد تأثير بسزايي دارد. دكتر پروس بري، روانپزشك دانشكده پزشكي بيلر در تگزاس معتقد است بچه‌هاي كه در سال‌هاي اوليه عمرشان محبت نمي‌بينند، از اين اتصالات بي‌نصيب مي‌مانند.
اين بازي به كودك ياد مي‌دهد كه چطور محبتش را ابراز كند.

نوع بازي:
* با كودك نوپايتان روي زمين بنشينيد و چند تا از اسباب‌بازي‌ها و عروسك‌هاي مورد علاقه‌اش را در كنارتان روي زمين بگذاريد.
* يكي از عروسك‌هايش را برداريد و آن را در آغوش‌تان تكان دهيد و همزمان كلمه‌هاي محبت‌آميزي مثل اين بگوييد: چقدر بازي با تو كيف داره.، خز قهوي‌اي قشنگش رو نيگا!، يا دوست دارم بغلت كنم.
* حالا همين كار را با كودك‌تان بكنيد.
* يكي از عروسك‌هايش را به او بدهيد و از او بخواهيد آن را در آغوش بگيرد و ببوسد.
* تا زماني كه كودك‌تان از بازي خسته نشده، آن را ادامه دهيد. طولي نمي‌كشد كه مي‌بينيد كودك‌تان خودش به تنهايي دارد اين بازي را انجام مي‌دهد.

 تكان دادن و لالايي خواندن
تحقيقات نشان مي‌دهد در معرض موسيقي قرار گرفتن كودك، تأثير بسزايي روي درك او از مفاهيم مكاني و زماني دارد، يعني روي توانايي او در تجسم تكه‌هاي جدا شده و سرهم‌كردن دوباره آنها در ذهنش. اين نوع استدلال زيربناي رياضيات، مهندسي و رشته‌هاي ديگر است.
كودك‌تان را در آغوش بگيريد و همين‌طور كه داريد برايش لالايي مي‌خوانيد او را به عقب و جلو حركت دهيد.

نوع بازي:
* مي‌توانيد شعرهاي زير را برايش بخوانيد:
- گنجشك لالا، سنجاب لالا.
- لالا لالا، گلم باشي، لالايي
* كودك‌تان را به عقب و جلوحركت دهيد. اين كار به او آرامش مي‌دهد و اعتماد بين شما را زياد مي‌كند.
* در پايان آخرين خط شعر، كودك‌تان را محكم در آغوش بگيريد.

 هل دادن اشياء
وقتي كودكان چيزي را هل مي‌دهند، احساس مي‌كنند قوي هستند و بر اوضاع تسلط دارند. اين نوع بازيها روش فوق‌العاده‌اي هستند براي تقويت حس اعتماد به نفس و هماهنگي در كودكان نوپا.

نوع بازي:
* چند شيء مختلف را انتخاب كنيد تا كودك‌تان آنها را هل بدهد. از چيزهايي استفاده كنيد كه وزن بسيار كمي دارند، مثلاً از عروسك، اسباب‌بازي‌هاي كوچك يا اسباب‌بازي‌هايي كه بشود آنها را هل داد.
* بگوييد: يك، دو، سه، هل بده! و بعد يكي از اسباب‌بازي ها را هل بدهيد.
* دوباره بشماريد و كودك‌تان را تشويق كنيد تا اين بار او اسباب‌بازي‌اش را هل بدهد.
* وقتي كوچولويتان تمام روز كلمه دِه (منظورش همان عدد سه است) را به زبان آورد، مي‌فهميد كه از اين بازي خوشش آمده است!

منابع:

http://www.migna.ir

www.beytoote.com

www.bartarinha.ir