یزدفردا

ای سفره های نان

محمود ملک ثابت              

ای پینه بسته ها به جبین دینتان کجا ست 

تندیس های خویشتن آیینتان کجاست؟

رنگین زخون مردم محروم روزگار

ای سفره های نان، غم مسکینتان کجاست

ای برفراز برج کاج نشین گشته اید هان

آن کوخ ها محله ی پیشنتان کجاست

ای چشم های خیره به ناموس این و آن

مردانگی و غیرت دیرینتان کجاست

ای داوران  بی خبر از روز داوری   

پرونده های سازش و تمکینتان کجاست

پارو بدست  ها که چو قارون نشسته اید

پاره گلیم و جامه ی چرکینتان کجاست

نو کیسگان مست خدا را تأملی

یادآورید آن خر و خورجینتان کجاست

افسارتان به دست کدامین غریبه است

تاریک خاطران چشم خدابینتان کجاست

می ترسم از زمانه ی نا اهل ورنه من  

می گفتم آن قباله ی ننگینتان کجاست