یزدفردا

هفته گذشته دکتر احمدی نژاد-رئیس جمهور سابق- پس از سکوت چندماهه در برابر موج انتقادها از عملکرد دولت های نهم و دهم و در واکنش به گزارش صد روزه دکتر روحانی-رئیس جمهور کنونی- در نامه ای محترمانه ایشان را دعوت کرد تا «در فضایی کاملا دوستانه و صمیمی، در مناظره‌ای صریح، اصولی و روشنگر در منظر افکار عمومی ابهامات را رفع و حقایق ناب را آن‌طور که هست مورد تصدیق و تاکید قرار دهیم...» و در عین حال تصریح کرد «به عنوان قطره‌ای از اقیانوس ملت ایران آمادگی دارم که همه توان و تجربه خود را برای تسهیل و پیشبرد امور در خدمت دولت قرار دهم.»

درباره درخواست رئیس جمهور سابق و واکنش ها به آن اشاره ای هر چند گذرابه برخی نکات ضروری می نماید:

1. در دوران انتخابات ریاست جمهوری، انتقادهای سازنده و منصفانه ای درباره عملکرد دولت وقت از سوی برخی نامزدها و حامیان آن ها مطرح شد که ستودنی است؛ اما برخی نامزدها و جریان حامی آن ها هم فراتر از حد متعارف در تنور سیاه نمایی ها دمیدند و کوشیدند تا با این شیوه، ماهی مقصود خود را از آب گل آلود بگیرند.در این میان به واسطه مردد بودن بسیاری از رای دهندگان در تشخیص اصلح و کناره گیری یکی از نامزدها به نفع آقای روحانی و فضای خاص القائی در آن زمان، دکتر روحانی توانست-اگرچه آرایی لرزان و شکننده- به ریاست جمهوری برگزیده شود؛ اتفاقی که شاید برای خود جناب روحانی نیز دور از انتظار بود.

2. پس از انتخاب آقای روحانی، دکتر احمدی نژاد با حضور در محل استقرار ایشان و تبریک به وی، وزرای دولت را مامور کرد تا ضمن دیدارهای منظم با آقای روحانی، اطلاعات وزارتخانه های خود و واقعیت های موجود را به رئیس جمهور منتخب ارائه کنند تا با آمادگی هرچه بیش تر بار سنگین مسوولیت را عهده دار شود. فراموش نمی کنیم در سال 1384 هنگامی که دکتر احمدی نژاد بر خلاف انتظار برخی اصحاب قدرت و در طوفان تخریب ها و هجمه های ناجوانمردانه، با رای سنگین ملت به ریاست جمهوری برگزیده شد، رئیس جمهور وقت(آقای خاتمی) و رقیب اصلی وی(آقای هاشمی رفسنجانی) نه تنها به ملاقات او نرفتند بلکه از ارسال پیام تبریک هم خودداری کردند. مقایسه این رفتار با واکنش احمدی نژاد به پیروزی آقای روحانی گویای نکات بسیاری است.

3. دکتر روحانی در ایام تبلیغات انتخاباتی وعده داده بود در صد روز اول استقرار دولت، در وضعیت اقتصادی جامعه گشایش هایی ایجاد کند و گزارش فعالیت های دولت خود را به اطلاع جامعه برساند.از همین رو بود که وی چندی پیش در برنامه زنده تلویزیونی به ارائه گزارش پرداخت؛ اما متاسفانه بر خلاف انتظار به جای ارائه گزارش از عملکرد دولت خود و یا دستکم نقد محترمانه عملکرد دولت سابق، با رفتار و گفتاری ناسازگار با شعار«اعتدال» و «امید» و ...، به تخطئه بسیاری از نقاط قوت و دستاوردهای دولت دکتر احمدی نژاد پرداخت و بدون اشاره به خدمات چشمگیر دولت قبلی، چنان یکسره گفت و قضاوت کرد که صدای بسیاری از اهالی انصاف را به اعتراض بلند کرد.

4. برخی معتقدند سیاه نمایی های صورت گرفته برضد دولت قبلی، ابزار مناسبی است تا ناتوانی دولت یازدهم در تحقق وعده ها تا حدودی پنهان نگه داشته شود. چه این که رئیس جمهور محترم بر خلاف رئیس جمهور سابق که تجربه طولانی و موفق در حوزه اجرایی از پایین ترین سمت ها تا بالاترین جایگاه اجرایی(بخشداری، فرمانداری،استانداری-سه دوره استاندار نمونه- شهرداری پایتخت و دو دوره ریاست جمهوری) را درکارنامه خود دارد، از سوابق اجرایی چندانی برخوردارنیست و بیش تر به عنوان دیپلمات شناخته می شود تا مرد کار و اجرا و شاید این نکته یکی از دلایل کاری نبودن دولت کنونی در مقایسه با دولت های نهم و دهم باشد که بارها به دلیل پرکاری مورد تمجید مقام معظم رهبری قرار گرفته و مردم نیز با اذعان به برخی کاستی ها، پشتکار و سخت کوشی آنان را در جلوه های گوناگون از جمله سفرهای استانی به مناطق کوچک وبزرگ کشور مشاهده کرده بودند.

5. آقای روحانی در گفت و گوی ویژه خبری 6 خرداد بر اختصاص دادن وقت پاسخگویی به کسانی در برنامه های تلویزیونی به آن ها اتهامی وارد می شود، تاکید کرده بود. دکتر احمدی نژاد هم در واکنش به سیاه نمایی های صورت گرفته علیه همکارانش، از دکتر روحانی خواست تا در مناظره ای صمیمانه با وی شرکت کند. آقای روحانی طبق تاکید خود در گفت و گوی ویژه خبری، باید به دعوت رئیس جمهور سابق پاسخ مثبت دهد. بخصوص این که ایشان و مشاورانش معتقدند ادعاهایشان درست است و نامه سرگشاده احمدی نژاد، فرصت مناسبی را در اختیار روحانی قرار می دهد تا بار دیگر با استدلال محکم و آمارهای قطعی، درستی ادعاهای خود را در مناظره ای زنده برای مردم ثابت کنند و تحقق این امر می تواند محبوبیت آقای روحانی را که با آرایی شکننده به ریاست جمهوری رسیده است، به شدت تقویت کند.

6. به رغم واقعیت مذکور، نه تنها رئیس جمهور محترم از مناظره با دکتر احمدی نژاد طفره رفته، بلکه متاسفانه برخی همکاران وی درسطوح بالا هم بعضا با ادبیاتی نامناسب و مغالطه در برابر درخواست احمدی نژاد موضع گرفته اند. «چطور به خودش اجازه می دهد با رئیس جمهوری که امروز دنیا را با ابتکار عمل خود به تعجب کشانده است، خود را همتا بداند و تقاضای وقت مناظره کند؟»(مجید انصاری/معاون پارلمانی رئیس جمهور) «ما وقت این حرف‌ها را نداریم»(سخنگوی دولت)، «احمدی نژاد در سطح روحانی نیست»(ترکان/مشا.ررئیس جمهور) و ... بخشی از این ادبیات نامناسب است. همچنین یکی از نمایندگان مجلس که سنگ رئیس جمهور محترم را به سینه می زند، در ادبیاتی تاسفبار خطاب به برگزیده ملت با رای 24 میلیونی می گوید: «درخواستم از آقای رئیس‌جمهور سابق این است که سرجای خود بنشیند(!) احمدی نژاد خسارت‌های بی شماری به کشور زده است(!) او نتوانست مدیریت روستایی را هم اجرا کند(!)» و البته این ها جدا از صدها کامنت بی ادبانه ای است که در سایت های مدعی اخلاق و ادب به نمایش درآمده است.کامنت های مورد اشاره بعضا چنان بی ادبانه است که باید صمیمانه شفای صاحبان آن ها را از خداوند متعال تمنا کرد و اگر چه بازگوکردن عمق این همه حقد و کینه توزی به لحاظ شرعی و اخلاقی محل تامل است؛ اما از باب مشت نمونه خروار و برای نشان دادن مظلومیت احمدی نژاد و ماهیت واقعی مدعیان اخلاق و تمدن، اشاره به برخی از پیام های «نسبتا مودبانه تر!!» ضرورت دارد: من که فکر می کنم برنامه اش فقط نابودی ایران بود/ مناظره با يك مجرم(!) چه معنایي دارد/ مناظره با احمدی نژاد یعنی به حساب آوردن او؛ مثل پلنگی(!)که در حال نابودی است.../ آقای روحانی عزیز اصلا نباید به این دست و پا زدن های یک سیاسی ورشکسته(!) اهمیتی بدهد/ تقاضای مناظره با آبدارچی روحانی را بده(!) / در شان رئیس جمهور نیست که با یک متهم همصحبت شود/ تو رو خدا عكس همين بشر رو ديگه نذاريد، حالم بد شد/ و .... و البته همان طور که گفته شد این پیام ها غیر از هتاکی های شرم آور برخی مدعیان حمایت از جناب روحانی در سایت های معلوم الحال است؛ سایت هایی که همواره در ظاهر از اخلاق و شرف و ادب دم می زدند! البته این هتاکی ها برای آگاهان چندان عجیب نیست؛چه این که در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری در سال 84 هم هنگامی که ضربآهنگ گرایش مردم به احمدی نژاد بر خلاف انتظار اصحاب قدرت و ثروت، شتاب گرفت، انبوه جسارت ها به وی و خانواده اش روانه گردید؛ اما توده های گوناگون مردم توانستند به خوبی واقعیت ها را تشخیص دهند و با رای قاطع خود، جریان های هتاک را ناکام گذاشتند.

7. رئیس جمهور محترم اگرچه در گزارش خود جلوه ای سیاه و سراسرنومیدی از دولت قبلی ارائه کرد اما مردم آگاه نیک می دانند که در کنار برخی ضعف ها و کاستی های دولت و رئیس جمهور گذشته؛ مبارزه با فساد و رانت خواري، ترويج فرهنگ ساده زيستي و برخورد با مظاهر اشرافي گري و حيف و ميل بيت المال، كاهش تدريجي فاصله طبقاتي، تلاش بي‌وقفه براي آباداني و سازندگي، ارتباط گسترده و صميمي با قشرهاي گوناگون جامعه، توجه ويژه به مناطق محروم، اجرای قانون معطل مانده هدفمندی یارانه ها، بازگشایی تاسیسات هسته ای و ارتقای سطح غنی سازی به 20درصد، بیش از یکصد سفر استانی، خانه دار کردن چند میلیون ایرانی کم درآمد، رتبه بالای ایران در رشد علمی، ساخت هزاران کیلومتر بزرگراه و ده ها سد و نیروگاه و کارخانه صنعتی، تواضع و ادب خالصانه در برابر مردم و بوسیدن دست های پینه بسته و صدها و هزاران خدمت و ویژگی کوچک و بزرگ دیگر هم در کارنامه هشت ساله دکتر احمدی نژاد وجود دارد و بسیار دور از انصاف می دانند که کسی با نادیده گرفتن آن همه خدمت و تلاش، یکسره به سیاه نمایی آن دوران بپردازد. مردم ما در دوران خدمتگزاری رئیس جمهور سابق به یاد ندارند که همراهانش نامه پیرزنی را مچاله کند یا رفتار محافظانش با مردم به گونه ای باشد که صدای اعتراض نماینده مجلس را هم درآورد؛ بلکه رفتارهای خاضعانه وی و همراهانش را با خود به یاد می آورند در کمال تواضع و ادب فریاد می زد من نوکر شما هستم. احمدی نژاد بی عیب نبود اما این امتیاز را داشت که هم در آغاز مسوولیت و هم در پایان دوران ریاست جمهوری با کمال صداقت، لیست اموال اندک خود را در نامه ای به همه اعلام کرد؛ اقدام ارزشمندی که انتظار می رود جناب دکتر روحانی هم در آن به سلف خود تاسی کند. نکته دیگر این که حمايت‌هاي رهبري نظام كه با آگاهي از مجموعه نقاط«مثبت» و «ضعف» دولت و دولتمردان پیشین ابراز شده، ترديدي باقي نمي‌گذارد كه حجم قابل توجهي از سیاه نمایی ها بيش از آن‌كه بر پايه واقعيت‌ها بنا شده باشد، بر پايه اغراض سياسي است. و شاید از همین روست که احمدي‌نژاد توانست در سال 88 با راي بی سابقه 25ميليوني به رياست جمهوري برگزيده شود؛ رايي که بعد از آن تکرار نشد و این پیام رهبری را به همراه داشت که «اين، رأي به گفتمان پر بركت و عزتمدار انقلاب اسلامي است؛ رأي به استكبارستيزي و ايستادگي شجاعانه در برابر سلطه‌طلبان بين‌المللي است؛ رأي به مبارزه با فقر و فساد و تبعيض و مبارزه با اشرافيگري است؛ رأي به ساده‌زيستي و نزديكي با مردم و غمگساري از ضعيفان و مستضعفان است؛ رأي به كار و تلاشِ بي‌وقفه و خستگي‌ناپذير است...» البته این همه هرگز به معنای مبرابون دولت قبلی از خطا و قصور و تقصیر نیست؛ بلکه به معنای تاکید بر ضرورت رعایت انصاف در ارزیابی نقاط مثبت و منفی دولت و دولتمردان در هر زمان است و شاید از همین رو بود که رهبر معظم انقلاب در آخرین دیدار با دولت دهم فرمودند: «در 8 سال اخير همه احساس و درك كردند كه رئيس‌جمهور محترم و همكاران ايشان، با تحمل سختي‌ها، نسبت به همه دولت‌ها و دوره‌هاي ديگر، كارهاي بسيار پرحجم و پرشتابي انجام مي‌دهند كه اين واقعيت، نكته برجسته و قابل تقديري است» و به این نکته تلخ هم اشاره کرده بودند که برخی «حتي كارهاي ملموس دولت را نيز انكار مي‌كنند!»

8. به هر روی ملت همچنان چشم انتظار انجام مناظره بین رئیس جمهور سابق و رئیس جمهور کنونی هستند تا در فضایی صمیمی، صادقانه و شفاف و فارغ از جوسازی های رسانه ای، در حضور کارشناسان خبره، واقعیت ها بیش از پیش روشن شود. طفره رفتن از انجام این مناظره دیدنی، پیام های خاصی را برای توده های مردم تداعی می کند که شاید برای دولت محترم خوشایند نباشد. فراخوان رئیس جمهور پیشین برای مناظره حتی اگر به برگزاری مناظره هم نینجامد، می تواند این فایده مهم را به دنبال داشته باشد که دولتمردان و رئیس جمهور گرانقدر، زین پس در اظهارات خود بیش تر دقت کنند و به جای نفی دیگران در پوشش آمارهای ناقص و ...، بکوشند با تلاش و خدمت رسانی مضاعف خود را اثبات کنند.