یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیدر شهرهای جنوب آمریکا، سیاهپوستان حق نداشتند بر روی صندلی مخصوص سفید پوستان در اتوبوس‌های عمومی بنشینند و به همین خاطر اقدام رزا پارکس یک اعتراض شجاعانه به قوانین نژادپرستانه به آمریکا بود. از آن زمان حدود ۶۰ سال گذشته است اما حالا...
به گزارش مجله مهر، اول دسامبر سال ۱۹۵۵ وقتی زن سیاهپوستی به نام رزا پارکس از دادن صندلی‌اش در اتوبوس به یک مرد سفید پوست در آمریکا خودداری کرد توسط نیروهای پلیس بازداشت شد و به عقیده بسیاری جنبش مدنی سیاهان آمریکا علیه مقررات نژادی به صورت نمادین با این اقدام کلید خورد.
در شهرهای جنوب آمریکا، سیاهپوستان حق نداشتند بر روی صندلی مخصوص سفید پوستان در اتوبوس‌های عمومی بنشینند و به همین خاطر اقدام رزا پارکس یک اعتراض شجاعانه به قوانین نژادپرستانه به آمریکا بود. از آن زمان حدود ۶۰ سال گذشته است اما حالا مقام‌های رژیم صهیونیستی با اقدام تازه خود بار دیگر ثابت کرد‌ند بر خلاف تصور بسیاری از مردم جهان دوران تبعیض نژادی و آپارتاید در دنیا تمام نشده است. حالا هم اگر یک فلسطینی بخواهد در کرانه باختری سوار اتوبوسی عادی که به سمت تل‌آویو می‌رود شود راننده و نیروهای امنیتی او را مجبور به سوار شدن به اتوبوس‌های خط‌های ۲۱۰ و ۲۱۱ شرکت آفیکام می‌کنند.
مقام‌های اسرائیلی به تازگی با راه‌اندازی دو خط اتوبوس‌های فلسطینیها و شهرک‌نشین‌ها را از هم جدا کرده‌اند. این تفکیک نژادی در اتوبوس‌ها به خاطر یک مسئله صورت گرفته است: شهرک‌نشین‌های صهیونیست،فلسطینیها را خطری برای امنیت خود خوانده‌اند! از فلسطینی‌هایی كه از كرانه باختری به شهرهای مركزی فلسطین سفر می‌كنند خواسته شده كه از اتوبوس‌های مخصوص فلسطینیها استفاده کنند.
جرقه اقدام رزا پارکس سرانجام با مبارزه مارتین لوتر کینگ تصویب قانون حقوق مدنی در آمریکا را در سال ۱۹۶۴ به دنبال داشت. پیش از تصویب این قانون،سیاه‌ها باید در مدارس جداگانه درس می‌خواندند، در پارک‌هایی که مخصوص سفیدپوستان بود حضور پیدا نمی‌کردند و حتی از آب‌خوری‌های جدا استفاده می‌کردند. تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی هم با تلاش نلسون ماندلا به پایان رسید اما مقام‌های اسرائیلی با اقدام‌های خود ثابت کرده‌اند که آپارتاید را هنوز در جهان زنده نگه داشته‌اند. گروه‌های حقوق بشر اعلام کرده‌اند که نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی پس از اعلام راه‌اندازی این خطوط اتوبوس مانع از سوار شدن فلسطینیها از اتوبوس‌های عادی می‌شوند و آنها را مجبور به استفاده از خط‌های جداگانه می‌کنند. تصاویر آپارتاید در آفریقای جنوبی و جدایی نژادی در آمریکا را خیلی‌ها دیده‌اند؛ عکس‌هایی که در آنها سیاه‌ها حق نشستن روی صندلی‌های خالی مخصوص سفیدها را در اتوبوس را نداشتند،سرویس‌های بهداشتی که جدا شده بودند و مناطقی که مخصوص گشت و گذار اختصاصی سفیدها در آفریقا بودند.
راه‌اندازی اتوبوس‌های جداگانه برای فسطینی‌ها با ادعای اینکه آنها خطر امنیتی برای شهرک‌نشین‌ها هستند اما تنها یکی از بخش‌های آپارتاید رژیم صهیونیستی است. جان دوگارد گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد پیش از این در گزارش خود اعلام کرده بود که سیستم کنترلی شامل جاده‌های جداگانه، تبعیض در زیرساختها، حقوق قانونی، و دسترسی به زمین و منابع در رژیم صهیونیستی مشابه با رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی است. شباهت میان آپارتاید و رژیم صهیونیستی تنها از سوی گروه‌های حقوق بشر صورت نگرفته و حتی جیمی کارتر،رئیس جمهور سابق آمریکا آن را در عنوان کتاب مشهور خود مورد تأکید قرار داده است.
سی و نهمین رئیس جمهور آمریکا در کتاب خود به نام فلسطین: صلح، نه آپارتاید ( Palestine: Peace Not Apartheid) تأکید کرده است که سیاست‌های اسرائیل در قبال فلسطینیها و پافشاری بر ادامه و گسترش اشغالگری مانع اصلی دستیابی به صلح است. آپارتايد (تحت محاصره)، سيستم حکومت نژادپرست و جدایی نژادی در آفريقای جنوبی (۱۹۴۸-۱۹۹۰) بود که با توسل به زور سياهپوستان يا «غير سفيدها» را از حقوق اوليه انسانی و شهرونديشان محروم کرده و برای آنها محدودیت جغرافیایی،اقتصادی و اجتماعی به وجود آورده بود. نمونه‌های آشکار بسیاری درباره سیاست‌های کاملاً مشابه رژيم اسرائیل در همین حالا وجود دارد.
اسرائیل دو شبكه جاده‌ای جداگانه یکی برای استفاده ساكنان یهودی و دیگری برای بومیان فلسطینی ایجاد کرده است. فلسطینیها اجازه ندارند با اتومبیل به بیشتر نقاط کرانه باختری بروند. وسایل نقلیه عمومی هم به صورت مکرر مجبور به توقف می شوند و فلسطینیها مورد بازرسی قرار می‌گیرند. آمبولانس های حامل مريض‌های با حال وخیم هم حتی از این قاعده مستنثی نیستند. صدها مورد مرگ در آمبولانس‌هایی که در صف بازرسی منتظر بوده‌اند تاکنون گزارش شده است. صهیونیست‌ها اما به راحتی و آزادانه با اتومبیل‌های خود از این پست‌ها گذر می‌كنند بدون این كه حتی مكث كنند.
زیبگنیف برژینسکی، مشاور امنیت ملی سابق کاخ سفید از دیگر کسانی است که به صراحت سیاست‌هاس اسرائیل را در قبال فلسطینیها مشابه رژیم آپارتاید دانسته است. میگل دسکتو بروکمن رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و دزموند توتو،اسقف اعظم و از فعالان صلح آفریقای جنوبی هم این عقیده را اعلام کرده‌اند. رژیم صهیونیستی هنوز هم اما سیاست دوران تلخی که بسیاری از انسان‌ها در تلاش برای فراموش کردن آن هستند را اجرا می‌کند ولی در هیچ نهادی مورد انتقادی جدی و عملی قرار نمی‌گیرد تا ثابت شود که آپارتاید هنوز در دنیای مدرن ادامه دارد.