یزدفردا

همیشه محرم را ماه دغدغه ها دیده ام . دغدغه هایی رشد دهنده و ارتفاع بخش.

یکی دغدغه هیات دارد دیگری دغدغه هیبت.

یکی می خواهد یا حسین(ع) بگوید دیگری می خواهد با حسین(ع) باشد.

یکی با حماسه حسینی عشق می کند یکی دنبال هدایت حسینی است.

یکی دغدغه در هیات بودن دارد یکی دغدغه خادم هیات بودن!

خلاصه هرکسی دغدغه ای دارد و عزادار است.

و چه پربهایند عزاداران دغدغه مند حسین(ع).

چند سالی است درخصوص مولایمان حسین(ع) و برنامه هایش فراخور رسیدن محرم یادداشتهای کوتاهی برای خوانندگان عزیز نگاشته ام از دغدغه های عمومی مردم و عزاداران نوشته ام از اینکه در عزاداری ها باید و نبایدهایی است و چه خوب است مقید باشیم به احسن ترین وجه عزاداری. امسال هم بسته به دغدغه ای که برای بهره بردن از محرم داشته ام چند سطری برای شما عزیزان می نویسم .امید که مقبول افتد.

محرم می آید و می رود و هرکسی همراه با دغدغه اش از سفره پرنعمت و با رحمت گسترانده شده حسینی بهره می برد. به خودمان نگاه کنیم کجای ماجرا هستیم؟ بهره ما از کاروان حسینی،هدایت حسینی و حماسه عاشورا چیست؟آیا معتقدیم کاروان حسینی که بزرگترین معجزه حسینی بود! هزار و اندی سال پیش اتفاق افتاد و تمام شد یا هنوز صدای زنگ کاروان سعادت بخش حسین(ع) گوش باطن خوابیده مان را تلنگر می زند؟آیا علاوه بر درسهای عاشورا عبرتهای عاشورا هم برایمان جلب توجه می کند؟

آیا به شنیدن و دانستن و عزاداری صرف راضی شده ایم ؟اگر توفیق حضور در مجالس عزاداری نصیبمان شده چقدر از نور موجود در مجلس الحسین بهره برده ایم؟آیا محرم برای ما ماه تصمیمات بزرگ بوده است؟تصمیماتی از جنس ظلم نکردن و زیر بار ظلم نرفتن؟تصمیماتی از جنس همراهی با ولی حتی در شرایط سخت؟تصمیماتی از جنس حسن خلق؟تصمیماتی از جنس عمل به تکلیف حتی اگر همه تنهایمان بگذارند؟ و تصمیماتی از جنس شیعه بودن ؟

مسلما مجالس عزای حسین (ع) از پاک کننده ترین مکانها و سکوها برای ارتفاع گرفتن و رشد داده شدن است. و چقدر خوب است از قبل خودمان را برای رشد و ارتقاء آماده کرده باشیم و اگر نه،بیایید با ذکرمصیبت حسین(ع) و یاورانش استحمام شویم و سبکبال در اوج نشانده شویم آن هم در کشتی نجات! کشتی ای که در تلاطم دریای حوادث آخرالزمان امن ترین مکانهاست .با مصباح هدایت حسین(ع) هدایت شویم و اعمال نشات گرفته از ایمانمان رنگ و بوی حسینی بگیرد.

چقدر خوب است علاوه بر اشک بر حسین و شور حسینی ،شعور حسینی را در خود و رفتارهایمان نهادینه کنیم .

 چقدر زیباست با کاروانیان حسین(ع) اخت شویم لحظاتی به آنها و رفتارهایشان بیاندیشیم و پر پروازمان را برای بهره بردن از همنشینی با آنها بگشاییم. از عمق کنده شویم و ما هم درعالم الحسین ماوایی داشته باشیم و هرگز افول نکنیم.

چقدر خوب است حبمان نسبت به مولایمان را به مودت بکشانیم و لایق بهشت حسینی شویم آنجا که می فرماید:

« يا أيتها النفس المطمئنة ارجعي إلى ربك راضية مرضية فادخلي في عبادي وادخلي جنتي».

<

خبر فوق را به زبان مورد نظر ترجمه کنید