یزدفردا | نسخه چاپی | در باب انتخاب شهردار

احمدرضا موحد" برای اولین بار کاری درخور شان از شورای شهر دیدیم. سال های سال است که استان یزد به کور رنگی مبتلا است. در لحظه انتخاب افراد برای مسئولیت های مختلف دایره ای بسیار محدود برابر چشم انتخابگران قرار می گیرد و فقط در داخل این دایره ی موهوم مهره ها جابجا می شوند.

به گونه ای که گویا خارج از آن چیزی دیده نمی شود ویا اصلا چیزی وجود ندارد. ولی این بار شورا نشان داد که توان دیدن فضای خارج از قفس تنگ محافظه کاری افراطی را نیز دارد. این نوشته در صدد آن نیست که در باب اصلح بودن یا نبودن دکتر مدیح، بگوید ولی بد نیست بررسی کوتاهی پیرامون چند سئوال که در حاشیه موضوع مطرح است صورت گیرد.

1- اینکه چرا دکتر مدیح که مسئولیت شهرداری بیرجند را پذیرفته است، حاضر شده به در خواست شورای شهر یزد پاسخ مثبت دهد؟ طبیعتا هرکسی مختاراست شرایط موجود را تجزیه و تحلیل کند و تصمیم منطقی بگیرد.

در زمانی که دکتر مدیح پیشنهاد شورای شهر بیرجند را پذیرفت و شهردار شد شورای شهر یزد هنوز نتوانسته بود یکدل شود و از او درخواستی نکرده بود اما اینک، او به حکم عقل و حتی وظیفه، پیشنهاد شورای شهر یزد را می پذیرد.

و اگر قصوری هم بوده متوجه او نخواهد بود چرا که او علاوه بر دارا بودن تحصیلات و تخصص جغرافیای شهری، متخصص و دانش آموخته ی گردشگری نیز هست که لازمه و حتی اوجب واجبات برای شهرداری شهری چون یزد( اولین شهر خشت خام و دومین شهر تاریخی جهان) است. و بدین سبب او نه تنها حق دارد بلکه موظف است وقت وهزینه ای را که بابت حصول این تخصص صرف شده است،به عنوان سرمایه ای گرانقدر برای خود و کشورش پاس دارد. شهری مانند بیرجند هرچند ظرفیت هایی بزرگ و درخورتوجه دارد ولی هیچگاه نمی تواند از لحاظ گردشگری با یزد مورد قیاس باشد. و مدیح عقلا باید این مطلب را در تصمیم گیری مورد توجه قراردهد.

2 – اینکه چرا شورای شهر یزد بعد از این همه کنکاش و گفتگو با افراد مختلف نسبت به مدیح به اجماع می رسد؟ استان یزد به سبب شرایط خاص جغرافیایی اولا به دلیل کمی آب، قابلیت توسعه در زمینه ی کشاورزی را ندارد و ثانیا، خشکی بیش از حد هوا و ماندگاری طولانی ذرات معلق آلودگی ساز در فضای تنفسی، گسترش صنایع بیشتر را نیز عملا امکان ناپذیر ساخته است.

ولیکن ازآنجا که" خدا گر زحکمت ببندد دری زرحمت گشاید در دیگری "، بحمدا... استعداد بی نظیری را خداوند در زمینه ی گردشگری در اختیار این استان قرارداده است که با استفاده ی درست از آن نه فقط جبران محدودیت های فوق خواهد شد، بلکه تمامی کشور حتی بیرجند نیز می تواند از این موهبت به درستی بهره مند گردد لذا شهرداریزد هرکس که باشد باید این مهم را به عنوان محور تمامی فعالیت هایش در نظر داشته باشد.

بنابراین شورای چهارم به درستی دانسته است که "عاقل آن است که اندیشه کند پایان را" و به همین سبب با این انتخاب، کوشیده است راه را برای کشمکش ها و قصور و تقصیرهای بعدی ببندد.

ظریفی می گفت: کل مجموعه ی امیرچقماق را شاید ظرف دو یا سه سال ساخته باشند ولی اکنون بیش از ده سال است که طرح مطالعات اصلاح و مرمت آن در دست تهیه است و هرسال برای این مطالعات، بودجه های قابل توجهی هزینه می شود!!

امیدواریم نه فقط شورا که تمامی دست اندرکاران دولتی و جریانات تاثیرگذار و تصمیم ساز، از این پس بدانند که زمان، بزرگترین سرمایه استان است و تهدیرآن شاید از بزرگترین گناهان باشد و نیز بدانند که بعضی احتیاط ها و ملاحظات، نه تنها مستحب و واجب نیست بلکه می تواند مکروه هم باشد! !

خبر فوق را به زبان مورد نظر ترجمه کنید